Fálkinn - 20.06.1962, Blaðsíða 12

Auðvitað verður sólskin
í sumarleyfinu, en ef svo
skyldi fara, að nokkrir
rigningardropar kæmu, getið
þér stytt yður stundir við þá
skemmtilegu leiki, sem sagt
er frá í þessari grein.
Það verður enginn svikinn
af að læra þá
♦
riguing i sumarlc
Það rigndi eins og hellt væri úr fötu,
regnið buldi á þakinu á sumarbústaðn-
um. Úti í garðholunni hengu baðfötin
á snúrunni og það lak úr þeim. Þau
höfðu hangið þarna í þrjá daga. Fjöl-
skyldan var í sumarleyfi og ástandið
var þannig, að allir höfðu lesið hinar
þrjár bækur, sem í sumarbústaðnum
var að finna, og blöðin höfðu menn les-
ið upp til agna, aldrei þessu vant. í
stuttu máli var fólkinu farið að leið-
ast. En til allrar hamingju hafði Andrés
frændi komið með í bústaðinn. Þegar
hann hafði geispað þrisvar sinnum, vel
og lengi, rauk hann upp úr hæginda-
stólnum. — Nú er nóg komið, sagði
hann, — það þýðir ekki að sitja hér og
telja á sér fingurna. Ég veit um óskap-
lega skemmtilegan leik. Hver vill koma
í hann?
Krakkarnir urðu strax óð og uppvæg
og ekki liðu nema nokkrar mínútur fyrr
en þeir fullorðnu tóku þátt í leiknum
af lífi og sál.
„Eyru, nef og hné.“
Auðvitað vonum við að sumarleyfi
yðar verði eintómir sólskinsdagar, en
veðurguðirnir eru duttlungafullir og
þess vegna ætlum við að kenna yður
leikinn, sem Andrés frændi og hitt fólk-
ið lék til þess að stytta sér stundir. Og
því byrjum við með „Eyra, nef og hné“
leikinn.
— Styðjið öll á sama stað, skipaði
Andrés frændi, — og hlustið vel á það,
sem ég segi og gerið það, ef þið getið:
Haldið um nefið með vinstri hendi, og
haldið hægri hendi á vinstra eyra, slepp-
ið og sláið höndunum á hnén. Takið
síðan um nefið með hægri hendi og snú-
ið upp á hægra eyra með vinstri hendi,
sleppið og sláið höndunum á hnén,
12 FÁLKINN
reynið síðan hvort þið getið gert þetta
fimm sinnum í röð — fljótt, og án þess
að hreyfa hægra eyra með hægri hönd,
eða vinstri nef, jæja þið sjáið nú sjálf
hversu erfitt það er. Og erfiður var
þessi leikur en skemmtilegur.
„Að fara yfir ána.“
Á eftir eyrna- og nefleiknum léku
þau leikinn „Að fara yfir ána.“ Þessi
leikur er eins konar veðhlaup milli
tveggja para. Hvert par skal hafa í
höndum tvo pappírssnepla 15X20 cm.
Þeir eiga að tákna steinana í ánni. Áin
sjálf er frá einum vegg herbergisins
yfir til hins á móti. 3 metrar eru hæfi-
leg fjarlægð. Þeir tveir, sem eiga að
fara í kapp yfir ána, stilla sér upp við
annan vegginn, svolítinn spöl hvor frá
öðrum, en félagar þeirra leggja stein-
ana við tærnar á þeim. Þegar sagt er:
,,Nú,“ setja þeir fijótt annan fótinn á
pappírssnepilinn og félagi þeirra leggur
eins fljótt og hann getur annan stein
fyrir framan þann fyrsta og síðan koll
af kolli.
Þannig heldur leikurinn áfram, og
leikendur mega ekki stíga í ,,vatnið“,
þeir mega ekki snerta „vatnsflötinn".
Ef það gerist, — það gerist örugglega,
verður að hefja leikinn að nýju. Auð-
vitað ákveður félaginn, hve langt er
milli steinanna. En mikillar varúðar er
þörf. Þeir kloflöngu græða ekki alltaf.
— Nei, nú verðum við að fara í leik,
sem hægt er að sitja við, stundi hús-
freyjan,þegar hún komst loksins þurr-
um fótum að bakkanum hinum megin,
eftir margar árangurslausar tilraunir.
Tvöföldunarleikur.
— Þekkið þið leik, sem kallaður er
tvöföldunarleikur? Þ'að er amerískur
sjónvarpsleikur, sem varð landplága
vestan hafs á sínum tíma. í tvöföldunar-
leiknum eru þátttakendur tveir og tveir
saman eða svo. Gestgjafinn eða einhver
annar er skipaður prófessor.
Prófessorinn byrjar leikinn með því
að spyrja fyrstu tvo mjög auðveldrar
spurningar. Hér er ein til dæmis:
— Nefnið eins marga ávexti og þið
getið. Þeir, sem spurðir eru skulu síðan
skiptast á um að svara og á hálf mínúta
að nægja til þess. Eitt stig er gefið fyrir
hvert rétt svar. Ef nefndir eru 25 ávext-
ir, fá þeir 25 stig.
Þá kemur önnur spurningin. Hún
verður að vera erfiðari, því í þessari um-
ferð fær maður 50 stig fyrir hvert rétt
atriði (eða tvöfalt meira en maður fékk
fyrir alla fyrstu spurninguna). Önnur