Fálkinn - 20.06.1962, Blaðsíða 39

eru glaðir og reifir og njóta þess að
vera til.
Vitanlega verðið þér að fara upp með
þveránum. Sú, sem rennur nyrzt heitir
Ahr. Við förum upp með henni og við
komum á gamalt eldfjallasvæði. Enn
má sjá gamalt, storknað hraun og lands-
lagið er sérstaklega fagurt. Þarna eru
fagurblá stöðuvötn, sem í fyrndinni
hafa verið eldgígar, eða myndast við
sprengigos. Á þessu svæði er að finna
margar af stærstu verksmiðjum Vestur-
Þýzkalands.
í miðjum Mariwald skóginum er
gamalt klaustur. Það var reist af
cisterciensermunkunum. Nú búa þar
munkar af trapista reglunni, en þeir eru
bundnir þagnarheiti og tala aldrei nema
um messutímann. Og þeir vinna sín
störf sem mállausir væru. Meðal þeirra
eru þekktir og lærðir menn, sem dregið
hafa sig í hlé frá skarkala umhverfisins
og helgað sig guði. Trapista munkaregl-
an mun vera ein strangasta reglan nú
á dögum.
Aftur á móti hafa þeir munkar, sem
inna þjónustustörf af hendi í klaustrinu
leyfi til að tala og klaustrið rekur veit-
ingahús þar sem unnt er að fá mjög
góðan líkjör.
I líAGSINS ©NNf
Frh. af bls. 33.
ýmsar skoðanir ó málinu og urðu menn
ekki strax á eitt sáttir. Loks leysti sendi-
sveinninn vandann: — Blessaður vertu,
þú getur reddað þessu maður, með því
að hringja í málara.
Vandinn var leystur, en hvernig átti
að koma orðum að þessu svo að ég yrði
ekki ávítaður fyrir af fjölskyldunni.
Áður en ég steig upp í strætisvagninn
heim, datt mér ráð í hug.
Ég ætlaði að segja konunni, að mál-
arinn málaði gluggana þannig, að það
kæmi engin málningarlykt.
Dagur Anns.
Hjónakrossgátan átti miklum vin-
sældum að fagna og vel má vera, að
fleiri slíkar birtist síðar. Verðlaunin
hljóta Jóhanna Einarsdóttir og Jóhann
Eyjólfsson, Norðurgötu 3, Sandgerði.
Hún hlýtur hárgreiðslu frá hárgreiðslu-
stofunni Permu, en hann bók eftir eigin
vali frá Leiftri.
Næsta þverá fyrir sunnan Ahr er Mo-
sel. Við leggjum leið okkar til Trier, þar
ssm hinar þýzku víntegundir eru
geymdar. Það er í Trier, sem hin frægu
vínuppboð eru haldin vor og haust og
sótt af vínkaupendum frá mörgum
Icndum. Við langborð sitja kaupendur
og hafa fyrir framan sig lítinn brauð-
hleif, sem þeir maula á milli þess sem
þeir smakka á víntegundunum. Áður
en hver vínnáma er boði upp, fá menn
að smakka á tegundinni. Við hvers
manns stól stendur sérstök skál, sem
ætluð er til að spýta víni í. Enginn
mundi þola að drekka allan daginn, af
þeim vítegundum, sem þarna eru á boð-
stólum, enda þótt ekki sé nema smá-
sopi í hvert sinn.
Vín, vín, aftur vín. Hér er lítið
— Hafið þér ekki tekið cftlr,
að það sem maður þarf að nota,
er alltaf neðst í töskunni. Þess
vegna höfum við sett lásinn þxr.
Já, þetta . . . þctta cr bara
fyrrverandi eiginmaður minn. Við
skildum fyrir nokkrum árum, en
hann hefur ekki gctað fcngið neina
íbúð ennþá.
hugsað um annað en vín. í gömlum
kjöllurum stendur áma við ámu. Ef til
vill getur maður fengið að fara þangað
niður, ef maður talar vel við eigand-
ann. Kannski eru gaflar ámanna
skreyttir með upphleyptum myndum,
sem lýstar eru upp af blaktandi kerta-
ljósi. Hér í svalanum fær maður ef til
vill að smakka á víni eigandans og
manni finnst, að bergt sé á sjálfri upp-
sprettu lífsins.
En menn verða af öllum þessum un-
aði ef þeir yppta öxlum og segja, að það
sé ekkert varið í að fara til Rínarlanda.
Sannast sagna er slík ferð ein af dá-
semdum lífsins og maður öfundar stór-
um íbúana í bæjunum þarna. En munið
að fara hægt yfir og njóta lífsins við
víf og vín.
— Pétur það eru hérna tveir
menn frá Ríkisjárnbrautunum, og
þcir vilja gjarnan fá að tala við
þig■
— Eigum við ekki heldur að
hafa það þannig, að þú verðir
hér, en ég fari til hennar móður
þinnar. Mig er farið að langa í
góðan mat.