Fálkinn - 02.10.1963, Blaðsíða 8

ÞRÍTUGUR
IÐJUHÖLDUR
Viðtal rið
Kirtfi Áffústssan
hi'tstfuffn uírtun Iriðnn tla
1
Á síðustu árum hafa ýmsir
dugmiklir ungir menn skotið
upp kollinum í viðskipta- og
atvinnulífi íslendinga. Eins og
gengur hefur þeim vegnað mis-
jafnlega; stjörnur sumra þeirra
hafa birzt skyndilega, bjartar
og skærar, en síðan sprungið
og horfið, jafn snöggt og þær
risu. Aðrir hafa farið sér hægar
en stefnt jafnt og þétt að settu
marki og náð ótrúlegum
árangri.
Fálkanum var um daginn
bent á einn slíkan mann, sem
fyrir tíu árum byrjaði með tvær
hendur tómar, en á nú stórt
Birglr Ágústsson á gangi í Brautarholtinu. Verksmiðja hans er nú til húsa á þrem efstu
hæðunum í húsi Þ. Jónsson & Co.

ionfyrirtæki, sem enn er í sioð-
ugum vexti. Og þegar við kom-
umst að því, að daginn, sem
tölublað þetta er dagsett, verð-
ur þessi maður þrítugur, fannst
okkur bera vel í veiði að spjalla
lítilsháttar við hann.
Maðurinn, sem hér um ræð-
ir, heitir Birgir Ágústsson, og
rekur húsgagnasmiðju í Braut-
arholti 6. Er fyrirtæki hans þar
á þremur hæðum og þar eru
framleiddar flestar tegundir
húsgagna. Nafn fyrirtækis hans
er ef til vill ekki eins þekkt
meðal hinna almennu kaup-
enda og nöfn sumra annarra
húsgagnaframleiðanda, þar sem
hann rekur enga verzlun og
selur húsgögn sín einungis til
verzlana, en margir eru þeir nú
hérlendis, sem eiga húsgögn
merkt með stimpli hans.
2
Við litum inn til Birgis einn
góðveðursdaginn fyrir skömmu.
Þótt húsið, sem fyrirtæki hans
er í, sé hvergi merkt honum,
fundum við fljótlega skrifstofu
hans, þar sem hann sat við
skrifborðið, sem væntanlega er
ekki aðkeypt. Hann tók okkur
mjög vel — þangað til við
bárum upp erindið. Ekki svo
að skilja, að hann vísaði okkur
á dyr, en hann sagði það, sem
okkur hafði raunar fyrir fram
verið sagt, að hann myndi
segja: „Ég skal segja ykkur
strákar mínir, að ég vil ekkert
blaðaviðtal. Ég er ósköp lítið
gefinn fyrir svoleiðis. Svo er
maður nú ekki orðinn svo
gamall, að maður hafi frá neinu
að segja.“ Síðan hófst þetta
venjulega tafl, sem blaðamenn
þurfa oft að tefla, við þá menn,
sem ekki vilja komast í blöðin.
Það tafl fer venjulega ósköp
líkt fram; rök eru færð fram í
hógværð á báða bóga. Fórnar-
lambið vill ekki móðga blaða-
manninn og blaðamaðurinn
ekki fórnarlambið. Það er
aðeins lokaspretturinn, sem
getur verið breytilegur. Þessu
tafli lauk ekki með máti; við
gætum sagt að því hefði lokið
með „patti“. Birgir gat sig
eiginlega hvergi hreyft fyrir
rökum okkar (eða eigum við
að segja ágengni) og við lof-
uðum að gæta fullrar hógværð-
ar í öllum skrifum.
3
— Nei, ég er ekki Reykvik-
ingur. Ég er fæddur á Fáskrúðs-
firði. Foreldrar mínir hétu
Ágúst Lúðvíksson og Marta
Sveinbjörnsdóttir. Faðir minn
var sjómaður og drukknaði,
þegar ég var tveggja ára. Við
erum fimm alsystkini og svo á
ég tvö hálfsystkini. Nú — ég