Fálkinn - 02.10.1963, Blaðsíða 30

Hispursmey
Framh. af bls. 25.
Deila Street gekk út úr skrif-
stofunni og kom aftur andar-
taki síðar með Henriettu Hull.
„Við höfum sézt áður,“ sagði
Henrietta Hull, gekk yfir að
skrifborði Masons og tók þétt
um hönd hans með sinni beina-
beru hendi.
„Mínerva hefur verið sett í
gæzluvarðhald. Hún var sótt
klukkan þrjú í nótt til yfir-
heyrslu. Hún sagði, að ef ég
heyrði ekki frá sér fyrir níu í
morgun, þá ætti ég að tryggja
henni aðstoð yðar og greiða yð-
ur tuttugu þúsund dollaar upp
í væntanlegan kostnað.“
„Gefið þér út ávísanir á reikn-
ing hennar?“
„Auðvitað. Ég er fram-
kvæmdastjóri hennar.“
Henrietta Hull opnaði rólega
veski sitt og tók upp úr því af-
langan miða úr lituðum pappír.
„Ég var að reyna að útskýra
fyrir yður um daginn,“ sagði
Mason, „að ég var umboðsmað-
ur Dorrie Amblers, og ég er
hræddur um, að hagsmunir
hennar og húsmóður yðar fari
ekki saman.“
„Yður að segja, herra Mason,
þá er Dorrie Ambler ómerking-
ur og falspersóna. Hún laug að
yður frá uþphafi til enda. Þér
skuldið henni ekki neitt.“
Nú heyrðist merki Páls Drake
á hurð einkaskrifstofunnar.
Mason sagði: „Afsakið mig
augnablik," gekk til dyra, opn-
aði í hálfa gátt og sagði: „Ég er
ekki viðlátinn í svipinn, Páll.
Getur þetta beðið?“
Drake sagði: „Það getur ekki
beðið."
Mason hikaði andartak, sagði
síðan: „Komdu inn. Þú hefur
hitt ungfrú Hull áður.“
Drake kom inn í skrifstofuna
og sagði; „Mér þykir leiðinlegt
að trufla ykkur, ungfrú Hull.
En ég verð að koma vitneskju
til Masons tafarlaust.
„Ég held þú ættir þá að koma
með það hérna nú á stundinni,"
sagði Mason.
„Þá það,“ sagði Drake. „Dor-
rie Ambler er dáin. Hún var
myrt. Það er búið að finna lík-
ið og lögreglan telur sig hafa
óyggjandi sannanir á Mínervu
Minden.“
Mason stóð brúnaþungur
andartak, sagði síðan við Hen-
riettu: „Ungfrú Hull, húsmóð-
ir yðar er í alvarlegri klípu.
Vissuð þér að Dorrie Ambler
var dáin?“
„Ég vissi að lögreglan sagð-
ist hafa fundið lík hennar.“
„Er Mínerva sek?“
30 FÁLKINN, ,
„Hún er ekki sek,“ sagði Hen-
rietta Hull með öruggri sann-
færingu.
„Hvernig vitið þér að hún er
það ekki?“
„Af því sem ég þekki til máls-
ins. Dorrie var í slagtogi við
misindismenn. Þeir myrtu
hana. Nú vilja þeir reyna að
koma því orði á Mínervu. Mín-
erva er ekki sek um neitt. Hef-
ur þetta áhrif í þá átt að þér
óskið ekki að taka að yður mál
Mínervu? Hún óskar eftir yður
sem málsvara.“
Drake ræskti sig, leit í augu
Masons og hristi höfuðið.
„Hvers vegna ekki, Páll?
láttu það koma,“ sagði Mason.
„Jæja,“ sagði Drake. „Lög-
reglan hefur öll trompin á
hendinni. Sá meðseki er búinn
að játa.“
„Hver var það?“ spurði Ma-
son.
„Maðurinn, sem hún keypt til
að koma með sér í íbúð Dorrie
Amblers og ræna henni.“
„Þekkirðu málsatvik, Páll?“
„Aðeins í stórum dráttum.
Þessi náungi heitir Dunleavey
Jasper. Hann segir að Mínerva
hafi sagt sér, að Dorrie Abler
stæði í vegi fyrir því, að hún
fengi umráð yfir öllum eigum
sínum, að hún vildi ryðja Dor-
rie úr vegi og þyrfti hjálp
Jaspers til þess.“
Jasper er margdæmdur
glæpamaður. Billings reyndi
að hafa fé út úr Mínervu með
hótunum, en ekki Dorrie Amb-
ler. Hann fékk banvæna kúlu
í brjósið að launum.“
„Og er nú búið að handtaka
Mínervu Minden fyrir morðið
á Dorrie Ambler?"
Drake hristi höfuðið. „Fyrst
stendur til að höfða mál á hend-
ur henni fyrir morðið á Marvin
Billings. Ambler-morðið styðst
einungis við líkur, en það liggja
játningar og vitnisburður sjón-
arvotta um morðið á Billings.“
Mason tók skjóta ákvörðun.
Hann sagði: „Ég skal verja
hana í málinu út af morðinu á
Marvin Billings. Ef það er
verknaðurinn, sem hún er sök-
uð um, þá skal ég vera mál-
svari hennar í því máli.“
„Það er sanngjarnt," sagði
Henrietta Hull. „Þér eruð þá
ráðinn verjandi í því máli,
herra Mason.“
Perry Mason sat í viðtalsher-
bergi fangelsisins andspænis
Mínervu Minden og sagði:
„Mínerva, ég ætla að leggja
fyrir yður spurningu: Myrtuð
þér Marvin Billings?“
„Nei.“
„Eins og sakir standa er það
allt og sumt, sem ég kæri mig
LANCÖME
A
»m
NUIBIX
BIEH-XISI
áDI£U-#IO£5
KAUPID LANCOME-KREM
OG KYNNIZ7 GÆOUM ÞElRRA
SKOLAVORÐUSTIG 23 SÍMI 20S6S
INNRITUN
Sími: 2-05-65.
Námsgreinum fjölgað.
Flokkar við allra hæfi.
Aðeins fimm í flokki.
um að vita,“ sagði Mason.
„Ágætt. Nú þarf ég að játa
dálítið fyrir yður,“ sagði hún.
»Ég —“
Mason bandaði frá sér. ,Ég
vil ekki heyra neinar játning-
ar.“
„Þetta er ekki það, sem þér
haldið. Það stendur ekki í
neinu sambandi við —“
Mason tók fram í: „Hvernig
vitið þér um hvað ég er að
hugsa?
„Af því að þetta er nokkuð,
sem yður gæti aldrei dottið í
hug,“ sagði hún. „Þetta snertir
allt annað mál.“
Mason sagði: Látið það kyrrt,
Mínerva. Þér hafið sagt mér, að
þér séð saklaus af morðinu á
Marvin Billings, sem þér eruð
ákærð um. Að visu er allt, sem
skjölstæðinguf segir verjanda
sínum trúnaðarmál, en ef þér
segið mér að þér hafið framið
afbrot, einkum ef það er í engu
sambandi við það afbrot, sem
þér eruð ákærð fyrir, þá horfir
málið öðru vísi við. Ég er verj-
andi yðar, en ég er líka borgari
lands míns. Ef ég veit að þér
hafið drýgt alvarlegan glæp,
gæti orðið um yfirhilmingu að
ræða af minni hálfu.“
Hún hugsaði um þetta stund-
arkorn, sagði síðan: „Ég skil.“
1. ) Venjuleg sex vikna nám-
skeið.
2. ) Sérstakir tímar fyrir kon-
ur, sem vilja megra sig.
3. ) Snyrtinámskeið. Kennslu
annast fegurðarsérfræðing-
ur með prófskírteini frá
snyrtiskóla Lancónmer í
París
4. ) Sérstakir flokkar fyrir
telpur á aldrinum 11—13
ára.
SCHNDHLE
REíHIÐ^Vld&ífe/ MAGABEUIH
SEM VINSÆLUST ERU MEÐAL FRANSKRA KVENNA
'A Vei« kr. 450.00
SK OL A VÓRDUSTIG 23 SÍMI 20565
Everson Flint dómari leit á
fulltrúa saksóknara, sem sat
ásamt Hamilton Burger við
sækjandaborðið. „Hefur sækj-
andi nokkuð við kviðdóminn að
athuga?“ sagði dómarinn.
„Kviðdómurinn er samþykkt-
ur,“ sagði fulltrúinn.
Dómarinn leit til borðs verj-
andans. „Verjanda er heimilt
að ryðja dóminn,“ sagði hann. |
Mason reis úr sæti sinu og |
gaf til kynna . samþykki sitt. i
„Verjandi er fullkomlega á- |
nægður méð kviðdóminh,“ |
sagði hann. • |
Eftir að kviðdómendur höfðu |
unnið eið sinn, reis fulltrúinn, %
Colton Parma, á fætur ’að gefnu '*■
merki frá Hamilton Burger sak- jj
sóknara, til að hefja málsókn- |
ina.
„Með leyfi réttarins og yðar, •8
háttvirtu kviðdómendur,“ sagði ;
hann, „þá verður þetta aðeins
stutt forspjall til að sýna fram ’l
á, að sakborningur í þessu máli,
sem erfði mikil auðæfi eftir
Harper Minden, hafði ástæðu '
til að ætla, að til væru aðrir I
ættingjar, sem ættu kröfu á
hluta eignanna; eða nánar til- J
tekið, ung kona Dorrie Ambler -
að nafni, sem var dóttir móð-
ursystur hinnar ákærðu.
Systirin dé ógift. Við munum
Framh. á bls. 34.