Fálkinn - 02.10.1963, Qupperneq 38

Hauskupan heilaga
Framh. af bls. 33
dveljast á himnum.““ Þannig
segir í hinum helgu bókum,“
sagði frændi hans, þar sem þeir
stóðu hlið við hlið á bökkum
fljótsins.
Rashil svaraði ekki. Honum
varð ljóst, að höggið, sem hann
hafði greitt af svo áköfum
sársauka og uppreisn, var í
rauninni högg fyrir framtíðina,
framtíðina, sem Padmaya hafði
talað um. Því að hann vissi,
jafnvel þegar hann stóð hér á
bökkum Ganges, að aldrei
myndi hann leyfa syni sínum,
sem enn var ófæddur, að líða
kvöl þessarar stundar', Frá
þeirri stundu ætlaði hann að
frelsa son sin. Og nú, þegar
hann hafði uppfyllt skyldu sína
við fortíðina, vissi hann, að
hann var líka frjáls.
Spákonan
Framh. af bls. 36.
sér í hnakkanum hugsi, ekki
líkar mér þetta, Kata. Þessi
kerling hafði of mikinn áhuga
á pabba þínum sálaða. Þar að
auki heitir hún ekki Myers,
heldur Meilrhof og er frá
Lúbeck. Þjóðverjaskömmin,“
sagði herra Mac Leary, „hvern-
ig náum við taki á henni? Ég
veðja fimm á móti einum, að
hún veiðir upp úr fólki margt,
sem hana varðar ekkert um.
Veiztu, að ég ætla að tilkynna
þetta.“
Og herra Mac Leary var svo
framtakssamur að tilkynna
þetta á æðri stöðum; og þótt
undarlegt megi viiðast var
ekki tekið létt á málunum, og
þannig atvikaðist það, að hin
virðulega frú Myers var boðin
til herra Kelley dómara.
„Jæja frú Myers,“ sagði dóm-
arinn, „hvað er, í Guðs nafni
athugavert við spilaspárnar
hjá yður?“
. „Æi jæja,“ sagði gamla kon-
an, „maður verður að hafa eitt-
hvað fyrir sig að leggja. Á mín-
um aldri fara menn nú ekki að
dansa í fjölleikahúsum.“
„Hemm,“ sagði herra Kelley.
„En hér liggur fyrir kæra þess
efnis, að þér spáið ranglega í
spil. Kæra frú Myers, það er
eins og þér selduð moldarkök-
ur í staðinn fyrir súkkulaði.
Menn eiga heimtingu á heiðar-
legum spádómi fyrir eina gín-
eu. Afsakið, en hvernig getið
þér spáð, þegar þér kunnið það
ekki?“
„Sumt fólk kvartar ekki,“
anzaði gamla konan. Sjáið þér
til, ég spái það, sem mönnum
fellur í géð. Ánægjan, herra, er
þessara virði örfáu skildinga.
Og stundum hittir maður raun-
verulega í mark. ,,Frú Myers,“
sagði frú nokkur við mig um
daginn, „enn þá hefur engin
spáð eins vel fyrir mig í spil og
gefið mér eins góð ráð og þér.“
„Hún býr í hverfi heilags Jóns
og er að skilja við manninn
sinn.“
„Bíðið þér við,“ greip dómar-
inn fram í. Hérna höfum við
vitni á móti yður. Segið okkur
allt af létta, frú Mac Leary.“
„Frú Myers spáði mér því,
sagði frú Mac Leary fljótmælt.
,,að ég giftist að ári liðnu; að
ég eignaðist ungan og afarauð-
ugan mann, sem ég fari með í
aðra álfu.“
„Hvers vegna í aðra álfu?“
spurði dómarinn.
„Af því að í öðrum stokkn-
um var spaðatía, og hún tákn-
ar víst ferðalög,“ sagði frú
Myers.
„Endaleysa,“ þrumaði dóm-
arinn. „ Spaðatía táknar von.
Spaðagosi merkir ferðalög; en
fylgi spaðasjöið þá táknar hún
ábatasamt ferðalag. Frú Myers,
þér leikið ekki á mig. Svo að
þér hafið spáð vitninu, að það
giftist auðugum ungum manni
að ári liðnu; en frú Mac Leary
hefur nú verið gift hinum
fræga lögreglufulltrúa Mac
Leary. Frú Myers, hvernig út-
skýrið þér þessa endaleysu?“
„Guð minn góður,“ sagði sú
gamla rólega, „en þetta getur
komið fyrir. Þessi manneskja
kom til mín heldur áberandi
klædd, en annar hanzkinn
hennar var götóttur; það er að
segja hún á ekki allt of mikið
af peningum, en vill samt
fylgjast með tízkunni. Hún
sagðist vera tvítug, en er í
rauninni hálfþrítug —.“
„Tuttugu og fjögra,“ hreytti
frú Mac Leary út úr sér.
„Það er alveg sama; hún vill
giftast samt — það er að segja,
hún segist vera ungfrú. Þess
vegna spáði ég henni giftingu
og auðugum brúðguma; mér
fannst það eiga bezt við.“
„Og erfiðleikarnir, miðaldra
maðurinn og sjóferðin?“ spurfi
frú Mac Leary.
„Til þess að þetta væri meira
í munni,“ sagði frú Myers blátt
áfram. „Menn verða að spá
miklu fyrir heila gíneu.“
„Þetta nægir,“ sagði dómar-
inn. „Frú Myers, þetta er ár-
angurslaust, það eru svik að
spá svona í spil. Menn verða að
hafa vit á þeim. Að vísu eru
uppi ýmsar kenningar, en mun-
ið þér það, að spaðatía táknar
aldrei, hún táknar aldrei ferða-
lög. Yður er gert að greiða
38 FALKINN