Fálkinn - 22.03.1965, Side 9

aðeins þrír þeirra voru viðstaddir — bað ég George að
hringja og vita hvers vegna hann kæmi ekki.
George kom aftur og brosti svolítið. „Paul var að vakna,
og núna er hann í baði,“ sagði hann.
Þetta ergði mig. „Ég kalla það versta dónaskap að láta
standa svona á sér.“ sagði ég. „Hann er alltof seinn.“
„En tandurhreinn,“ bætti George við og brosti út í annað
munnvikið á sinn íbyggna hátt.
KLUKKUTÍMA seinna kom Paul, og við fengum okkur
allir kaffi. Ég fór að spyrja þá spjörunum úr og fékk
að vita, að þeir höfðu aldrei haft neinn umboðsmann.
Þeir umgengust mig með mikilli virðingu, hvort sem
það var af því að ég féll þeim vel í geð eða af því að ég
var forstjóri hljómplötuverzlunar. Við töluðum um væntan-
legan samning, en enginn okkar hafði hugmynd um hvað
ætti að kalla eða taka fyrir sýningu eins og þeirra.
Við kvöddumst án þess að hafa komizt að neinni ákveð-
inni niðurstöðu, en ætluðum að hittast aftur nokkrum dög-
um seinna. Ég fór til lögfræðings sem ég þekkti vel og
bað hann um ráðleggingar, en hann yppti öxlum og sagði:
„Ó, kemur nú enn ein af þessum fáránlegu hugdettum
þínum. Hvað heldurðu, að hrifningin vari lengi í þetta
sinn?“
Dansað eftir bítlamúsík.