Fálkinn - 22.03.1965, Blaðsíða 25

bréfadagur, því að stundu síð-
ar kom húsmóðirin að máli við
þá og tilkynnti þeim félögum
að sér hefði borizt bréf frá
herra Allworthy, þar sem hann
segðist vera væntanlegur til
höfuðborgarinnar innan tíðar,
og yrði systursonur hans í för
með honum. En því tilkynnti
hún þeim félögum þetta, að
herrann taldi sig eiga vissa
gistingu hjá henni venju sam-
kvæmt. Það hafði hins vegar
í för með sér, að annarhvor
þeirra leigjandanna varð að
rýma, að minnsta kosti um
stundarsakir, og þar sem Tom
Jones hafði ekki sérlega löngun
til að verða á vegi Blifils unga,
bauðst hann þegar til að verða
sér úti um annað húsnæði.
Kunni ekkjan honum miklar
þakkir fyrir, því að ekki hafði
hún hugmynd um orsökina.
En það þóttist Tom Jones
vita, að ekki gæti þetta skyndi-
lega ferðalag þeirra herra All-
worthys og Blifils unga átt sér
aðra orsök en þá, sem hann
ltveið mest og mundi nú
skammt stórra atburða að bíða.
Þótti honum það illt, að mega
ekki vænta þess að þernan
stæði við loforð sín og færði
honum fréttir — hún var nú
vistráðið hjú lafði Bellaston,
svo að ekki mundi þar á neitt
að byggja.
Þó að Tom Jones væri yfir-
leitt heldur óheppinn maður
kom það þó fyrir á stundum
að hann virtist hafa lánið með
sér. Þannig var það í þetta
skiptið. Kannski var þó öllu
réttara að kalla það lán í óláni
eins og allt var í pottinn búið.
Sem hann stóð þarna í þung-
um þönkum, kom gamli maður-
inn, skólastjórinn fyrrverandi,
inn í herbergið með fasi miklu,
sem yfirleitt þýddi það, að
hann þóttist hafa nokkrar frétt-
ir að færa. Svo reyndist og í
þetta skiptið. Hann hafði verið
á gangi um götur borgarinnar
og rakst þar á gamlan kunn-
ingja úr sveitinni, veiðivörð-
inn Georg svarta. Urðu með
þeim fagnaðarfundir og kom
þeim saman um að ganga inn
í næstu bjórknæpu og segja
hvor öðrum helztu fréttirnar.
Georg svarti var stásslega
búinn og lét mikið af því hve
vel sér vegnaði. Kvaðst hann
vera í þjónustu Western land-
eiganda og staddur í borginni
á hans vegum, því að hann
væri settur til að gæta dóttur
hans, ungfrú Soffíu, sem stödd
væri þar líka, ásamt föður sín-
um, en ekki byggju þau þó í
sama húsi, hún og faðir henn-
ar. Væru þau feðginin komin
Eftir BIENRY IIELDING
þeirra erinda, að undirbúa
brúðkaup hennar og Blifils
unga, sem einnig væri væntan-
legur innan skamms, ásamt
móðurbróður sínum, herra All-
worthy. En því hefði landeig-
andinn sett sig til að gæta
dótturinnar, að hann óttaðist
að einhver annar kæmist ella
í spilið á síðustu stundu, enda
mundi hún ekki alltof ginkeypt
fyrir þessum væntanlega ráða-
hag. Fyrir bragðið bjó því
svarti Georg að sjálfsögðu í
sama húsi og ungfrúin.
Við fréttir þessar lifnaði
nokkuð yfir Tom Jones. „Þar
sem ég hef nokkra ástæðu tii
að ætla, að svarti Georg sé
vinur minn,“ sagði hann, „ætti
hann að geta komið fyrir mig
bréfi til ungfrú Soffíu."
„Það fer ekki hjá því.“
„Þá bið ég þig að láta mig
einan um stund á meðan ég
skrifa bréfið,“ sagði Tom Jones.
„Við hvaða götu er húsið?"
„Að því þorði ég ekki að
spyrja, því að ég vildi ekki
gerast grunsamlega forvitinn,"
svaraði gamli maðurinn, „en
það er við einhverja af næstu
götum; enda gerir ekkert til þó
að við vitum það ekki nánar,
því að við svarti Georg mælt-
um okkur mót í fyrramálið, og
þá get ég komið á hann bréf-
inu.“
Og nú settist Tom Jones við
að skrifa bréfið til sinnar heitt-
elskuðu Soffíu, og skulum við
láta hann einan um stund, eins
og hann mæltist tiL
ÞRÍTUGASTI OG FIMMTI
KAFLI.
Soifía á ekki sjö dagana
sœla.
Það er frá Soffíu að segja,
að faðir hennar hafði ekki hald-
ið heim með hana, eins og hún
bjóst við, þegar þau óku aí
stað, heldur staðnæmdist vagn-
inn að nokkurri stundu liðinni
við hús eitt, sem landeig-
andinn hafði tekið á leigu,
áður en hann heimsótti hana.
Þar leiddi hann dóttur sína inn
í herbergi nokkurt, ekki óvist-
Framh á næstu síðu.
FÁLKINN 25