Draupnir - 01.05.1905, Blaðsíða 17

DRAUPNIR.
373
ur—, Finnbogi lögmaður er kœnn maður.«
Um leið og ábóti slepti orðinu, stóð hann
upp og gckk fram að glugganum, liorfði út
og sagði þá, eins og við sjálfan sig:
»Parna kemur þá séra Eiríkur karlinn.«
»Séra Eiríkur! tók Elín upp eftir honum,
spratt upp úr sæti sínu og liljóp til dyranna
i fangið á komumanni, ralc að bonum remb-
ingskoss og bauð liann velkominn.
»Hvað, livað er þetta?« spurði sá sem
fyrir varð og bandaði með lófunum á móti
henni.
»Ég minnist ekki að hafa séð þig fyrri«.
Svo tók hann af sér liettuna og strútinn. Svo
fóru þau að virða livert annað fyrir sér.
»Jú, ég þelcki þig!« sag'ði Elín. »En ég
ællaði ekki að fagna þér svona alúðlega. »Ert
þú ekki uppgjafa ábótinn, sem varst hérna
einu sinni?«
»Jú, jú«, svaraði hann. »Og þú ert Elín
Magnúsdóttir bláhosa, sem hokraðir í þann
mund hérna á Grýtu.«
»Já, öldungis rélt, séra Eirkur, og bý
þar enn þá meira að segja, því ég liefi hvorki
verið hrakin þaðan fyrir gripdeildir né önnur
strákskaparpör.«
»Eg sé að þið þekkist«, sagði ábóti kými-
leitur, sem kom að í þessu. »Jú, jú«, anzaði
Elín. »En þér eruð farnir að verða heldur
25