Draupnir - 01.05.1905, Page 91
DRAUPNIR.
447
um þetla, livöltu hann til að leila sátta við
biskup, með því honum yrði ólift að vera
nokkursstaðar á landinu, nema á Vestfjörð-
um í skjóli Bjarnar, með bannfæringarbölv-
unina yíir sér, því allir óttuðust að koma
nærri honum eins og erki-djöfli og verra til,
því þó einhver kæmi nærri djöfli og hefði
mök við hann, ef unt hefði verið, þá varð
hann sjálfur samt ekki að djöfli, en þeir sem
höl’ðu mök við bannfærðan mann, urðu sjálf-
ir að bannfærðum manni, svo hljóðuðu lögin.
Það var því bezt, það var því sjálfsagt að
l'orðast slíka menn meira en sjálfan Satan,
sögðu menn.
»Ég þarf þjónustu þinnar Rámur ráðs-
maður«, sagði Gottskálk við Jón Rám liið
sama kvöld.
»Veistu hvar Björg IJorvaldsdóttir á nú
heima?«
Hinn vissi það.
»Jæja, ráðsmaður, hagaðu þá svo lérð-
um þínum að þú komir á þann hinn sama
bæ og liinn sama dag, sömu stund og Jón
lögmaður Sigmundarson kemur þangað þegar
hann fer norður um. Fáðu þér svo marga
gæðinga úr för ininni, sem þú álítur nauð-
legL til að geta fylgt honum eftir. Og vakt-
aðu þau svo! og vaktaðu þau svo! Og vakt-
aðu þau svo! — þér skal verða það vel laun-