Draupnir - 01.05.1905, Blaðsíða 39

DlíAUPNIIS.
395
í liægan dvala eða svefn og vaknaði ekki
ai' honum til þessa lífs.
Elín sal agndofa og vissi hvorki í þenn-
an heim né annan, svo hafði þetta fengið á
hana. Helga svaf ineð barnið í kjöltunni og
sólin breiddi friðarbjarma sinn yíir þau öll
saman.
Það er óvíst hvort Jón Arason heíir stað-
ið fy rir utan hurðina meðan á þessu stóð
eða ekki, en nú lauk hann henni upp og
litaðist um í herberginu. En hvílík sjón
mætti honum!
Dauðinn, svefninn, sorgin, — alt í frið-
sönm samræmi.
Hann fetaði sig þá ofurhægt innar eftir
herherginu, laut ofan að Helgu, losaði barn-
]ð úr fanginu á lienni og sagði í svo við-
k\ ’æmuin, aðlaðandi róm, að hún vaknaði
°g rak upp á hann augun: »Legðu þig nú
fyi'ir að sofa, Helga mín —!« Henni
Ví>rð svo liverft við, að hún spratt upp úr
sætinu í einhverju íati, þegar hún sá liver
Þar var, því þau höfðu, eins og sagt heíir
verið, svo að kalla sniðgengið hvort annað
ahan þann tíma, sem þau höfðu þar saman
verið. Hún gekk út, en hann settist í sætið
hennar með barnið sofandi, svo þau mæðg-
m voru nú orðin tvö ein eftir í herberginu
at skynjandi verum. Eins og vant er að