Ljósberinn - 01.04.1942, Page 3

22. árg. 4. tbl.
Apríl 1942
Vakið og biðjið
»Þá kemur Jesús með þeim í garð, sem
heitir Oetsemane, og hann scgir við læri-
sveina sína: Setjist hér meðan ég fer burt
°8 biðst þar fyrir. Og hann tók með sér
^étur og þá tvo sonu Sebedeusar og tók
'>ð hryggjast og láta hugfallast. Þá segir
bann við þá: Sál mín er sárhrygg allt til
ðauða; bíðið hér og vakið með mér. Og
bann gekk lítið eitt lengra áfram, féll
b'am á ásjónu sína og baðst fyrir og sagði:
'aðir minn, ef niögulegt er, þá Jari þessi
mtar fram hjá mér; þó ekki senvég vil,
leklur sem þú vilt. Og hann kemur ti!
^risveinanna og hittir þá sofandi, og
>ann segir við Pétur: Þér gátuð þá eigi
^akað með mér eina stund! Vakið og biðj-
'y til þess að þér fallið ekki í freistni.
‘latt. 26. (Sjá forsíðumyndina).
Þannig byrjjar sagan um pínu og dauðe
•'esú.
En hve' hann var hryggur. Hann var að
ll|gsa um alla þá, er inundu hafna hjálp-
ræði hans, og velja það að vera áfram í
lnyrkrinu.
Sjáðu hve hann var einmana þessa ógn-
1 nótt. Nóttina, sem hann var svikinn.
Hann bað lærisveinana að vaka með
Se.r> en þeir sofnuðu. Þeir vissu það ekki
la> að þetta var það síðasta, sem hann
þá um. Þegar hann kemur aftur til
be'rra og hittir þá sofandi og vekur þá.
ketur hann þeim sitt síðasta boðorð: Vak-
' °8 biðjið, til þess að þér fallið ekki í
reistni«.
þeir hafa geymt þetta boðorð í hjarta
s 1111 og breytt eftir því. Þeir urðu vak-
lærisveinar, sem fluttu fagnaðarboð-
' íaPinn um hinn krossfesta og upprisna
relsara út um heiminn.
Nú er boðskapurinn kominn til okkar.
Jesús, sem liarðist einn fyrir l'relsi okkar
í Getsemane og á Golgata og vann sigur,
hann kallar á okkur. Hann er foringinn
og Frelsarinn. Hann er vörðurinn, sem
aldrei blundar. Hann vill að við séum vak-
andi lærsiveinar. Hann vill fá að leiða
okkur frá myrkrinu inn í sitt undursam-
lega Ijós.
Hann lágði alt í sölurnar til þess að
frelsa okkur.
Vottum honum þá kærleika með því að
varðveita boðorð hans. Gleymum ekki síð-
asta boðorðinu: »Vakið og biðjið«. Lífiö
liggur við.
Y.
Bænin má aldrei bresta þig,
búin er freisting ýmisleg;
þá líf og sál er lúið og þjáð,
lykill er hún að Drottins náð.
Andvana lík, til einskis neytt,
er að sjón, heyrn og máli sneytt;
svo er án bænar sálin snauð,
sjónlaus, köld, dauf og rétt steindauð.
Vaktu, minn Jesú, vaktu’ í mér,
vaka láttu mig eins í þér;
sálin vakir, þá sofnar líf;
sé hún ætíð í þinni hlíf.
H. P.
/