Ljósberinn - 01.04.1946, Blaðsíða 4

64
LJÓSBERINN
ÓLAFUR ÓLAFSSON:
FRÁ KÍNA
Einu sinni varð ég, á ferðalagi í Kína,
samferða litlum blindum dreng. Ég get
ekki lýst því, hve mig tók það sái't, að
liann skyldi vera blindur og ekkert gela
lært og ekkei-t geta gert, ekki einu sinni
leikið sér með öðrum börnum. En liann
var þó furðu kátur og skemmtilegur þessi
drengui', eins og kínvei'sk böi'n eru. Og
honum þótti gaman að því, sem ég sagði
honum frá „Ai-si-lan“, — Islandi, að
börn þar væru yfirleitt bláeygð og bjart-
lxærð, drengir klæddu sig í buxur en
stúlkur í kjóla. Ilann varð svo undrandi
að liann ætlaði varla að trúa því. — I
Kína er þetta alveg öfugt, bæði livað lit-
lit snertir og klæðnað. Þar eru öll börn
svarthærð og dökkeygð, drengir í síðurn
kjól en stúlkur í buxum.
Og þó trúði liann mér, kinkaði kolli
í hvert skipti, sem liann fékk að heyra
eitthvað nýstárlegt og sagði: „Oh kán,
oh kán“ — „ég sé, ég sé“.
„Oh“ þýðir nefnilega ég, en „hán“
þýðir sé. Langar ykkur nú ekki til að læra
þessi tvö kínversku orð? Þið skuluö liafa
þau upp eftir mér þi'isvar sinnum, belzt
svo hátt að ég geti heyi't það. Öll nú:
Oli-kán. Oli-kán. Olx-kán. — Ágætt. Þið
sögðuð það alveg rétt. Nú er ykkur óhætt
að segja pabba og mömmu að í þessum
barnatíma liafið þið lært kínversku!*
* Frásögn þcssi var upphaflega flutt í barnatíma
útvarpsins.
Ég vildi óska að ég gæti nú sagt ykkur
svo skemmtilega og skýrt frá Kína, að þið
segðuð eins og blindi, kínverski drengur-
inn: Ég sé — „Oli kán. Olx kán“.
Á bökkuxn Hanfljótsins, röska 700 km.
fyrir norðan Hankow, höfuðborg Mið-
Kína, er stór bær sem lieitir Laohokow.
Þangað ætla ég nú að fara með ykkur.
Þið skuluð ráða því sjálf hvaða leið
eða hvernig þið ferðist til Hankow. En
þegar við erum komin þangað, þá verð-
um við að notast við kínversk farartæki.
Og það er svo sem ekkert neyðarúrræði.
Þið getið valið það sem ykkur fellur bezt:
Flatbotnaðan fljótbát, eða burðarstól,
best, múlasna, asna, eða jafnvel úlfalda,
uxavagn, handkerru, eða hjólbörur, seiu
líka eru notaðar til fólksflutninga í Kína.
Það má búast við að það fari allt að því
mánuður í þetta ferðalag, frá Hankow
lil Laoliokow. En nú gerum við ráð fyr-
ir að við séum komin til Laohokow.
Láti ég aftur augun get ég alveg lýst
því fyrir ykkur, livernig liann lítur út
þessi gamli kínverski bær, sem er mér svo
kær, af því að þar lief ég unnið að kristni-
boði.
Og nú læt ég aftur augun og sé margra
mannhæða báa múrana, virkið, kringum
allan bæinn, og skörðin og skotaugun efst
á múrbrúninni. Og þegar við nálgumst
virkishliðið, þá sé ég vopnaða varðmenn