Ljósberinn - 01.02.1949, Qupperneq 36

32
LJÓSBERINN
ekki, uft' þér lieffti |)ótt vænt um þaiin mann,
gem heffti koniift meft stóran heypoka handa
Móflekku, svo aft liún og móraufta lambið
lieffti lifaft? Þér hefði þótt vænt um það
þín og þeirra vegna, en pabba þínum beffti
þótt vænt um það efnanna vegna; liann hefði
orftift tveim skepnum ríkari að hausti. Hefði
|>abba þínum þótt eins vænt um allar ærnar
sínar eins og þér |>ótti um Móflekku eina,
þá heffti hann ekki látift fleiri skepnur lifa
næstliftift haust en svo, aft hann heffti haft
nóg hey handa Flekku í vor og öllum liinum
skepnunum; þá heffti hann líka átt fleiri
kindur en nú á hann, því að hann er bú-
inn aft missa flest lömbin og mikift af ánum,
og þar af leiðir, aft ullin hans verður svo
lítil til kaupmannsins í sumar, aft hann gel-
ur naumast keypt korn í köku handa þér,
því síður nokkurt glingur, sem ykkur börn-
unum þykir svo gaman aft. Allt þetta stafar
af því, aft lionum pabba þínum þótti ekki
nógu vænt um skepnurnar sínar, skoðafti ekki
ástand sitt og þeirra á réttum tíma, ætlafti
aft láta reka á reiðanum og slarkast af, eins
og svo margir gera, npp á von og óvon.
Mundu þetta, þegar ])ú ert orftinn stór og
átt skepnur, aft fara ekki eins aft ráfti þínu;
hafftu velvild til þeirra allra, og þá kemur
af sjálfu sér, aft þú fer vel meft þær allar
og hefur fyrirhyggju þeirra vegna, aft þeim
þurfi ekki aft lífta illa hjá þér. Þú mátt reifta
þig á, aft þá fara þær vel meft þig og veita
þér lífsupþeldi. Þaft er svo margreynt, aft
skepnurnar fara eins meft eigandann, eins
og hann fer meft þær, þó aft þaft sé þeim
ósjálfrátt. Feitur hestur ber þungar byrftar
fyrir húsbóndann, en þegar hestur er kraft-
laus af hor, þarf eigandinn sjálfur aft bera
sína bagga. Þegar kýrin hefur nóg fóftur,
mjólkar lnin mikið handa börnunum. Þegar
liana vantar fóftur og hún verftur lioruð,
hættir hún að mjólka, svo aft börnin verfta
aft drekka blávatn.
Þti manst, hve skemmtilegt þér þótti aft
sjá hana Flekku í fyrrahaust, þegar hún
var feit og falleg, og hve sorglegt þér þótti
að horfa á liana um daginn, þegar liún gat
ekki gengift vegna megurftar. Þá var öðru
nær en aft þú hefftir gaman af aft eiga liana.
Þú sárkenndir í brjósti um hana og varst aft
því kominn að gráta liennar vegna. Af þessu
sérftu, aft þaft er ekki afteins lífvænlegra aft
eiga skepnur í góftum holdum, en lífift verft-
ur mönnum meft því miklu skemmtilegra,
þegar skepnurnar, sem maður á, líöur vel,
og þær bera það utan á sér, að þær ætla
aft launa vel yfir sumarið góðan vifturgjörn-
ing. Þaft er nokkur munur á að sjá feilt íamb,
6em leikur sér, efta lamb undir horaftri á,
sem stendur í hungurskeng, og sama má segja
um allar skepnur, aft menn hafi meiri ánægju
af þeim, þegar þeir eru góðir við þær. Ef
])ú ert góður vift einhvern hundinn á heim-
ilinu, verftur hann vingjarnlegur vift þig,
eltir þig og |)ú liefur gaman af honum. Hinir
hundarnir, sein þú ert vondur vift, flýja þig,
svo þú hefur ekkert gaman af þeim. Ef þú
ber út moft fyrir snjótittlinga í vetrarliarft-
indunum og sér um aft enginn á heimilinu
hrekkjar þá, verða þeir gæfir og þú hefur
mesta yndi af aft sjá þá keppast vift í moft-
hrúgunni; en ef þú ert lirekkjóttur vift þá
og fleygir steinum til þeirra, þá fljúga þeir
burt, svo þú sér þá ekki aftur og getur eðli-
lega ekkert gaman af þeim haft franiar.
Svona er liægt aft halda áfram meft ótal dæmi,
en ég ætla aft láta þig sjálfan lnigsa upp fleiri.
Þú heldur, aft þér geti ekki orftift eins vel
vift nokkura skepnu eins og hana Móflekku,
sem þú misstir? Jú, þaft áttu hægl með, þeg-
ar þú gætir þess, aft hinar skepnurnar hafa
sömu tilfinningar og liún og söniu heimt-
ingu og liún á aft þú sért góður við þær. —
Þér fellur illa, þegar fullorðna fólkift, sem
þykist eiga aft ráfta yfir þér, er vont vift þig;
lieldurftu þá ekki aft skepnunum falli illa,
ef ])ú ert vondur vift þær? Ég veit, að þú
játar því; en mundu þá eftir þessu, þegar
þú ert orftinn stór, og sýndu þaft í verkinu,
aft fyrirhyggja og velvild til skepnanna sén
miklu betri fyrir heimili ])itt en öll liorfellis-
og hegningarlög.
Dýraverndarinn 1899.
Tr. G,