Ljósberinn - 01.02.1949, Síða 40

4j i/t/i m e rk u ríö ri n
J SAGAÍ HYNDUM eftir MENRYKSIENKIEWICZ
„Það stóð og starÓi á mig“, sagói Nel. „Stóó ])aó
lcngi og liorfói á |)ig?“ spurói Stasjo. „Já, freiiiur
lengi. lJaó var ekki fyrr en ég lét hlóinin falla og huldi
andlitió í liönduiu inér, aö ]>aó fór aó skríóa í áttina
l,| niín“. Stasjo sagöi, aö ef Ncl h<‘föi vcriö blökku-
stúlka, heföi ]iaö scnnilega ráÖist á liana strax. Nú
inættu ])an aftur á nióti |>akka |>aö furóu dýrsins, hvc
hikandi þaÖ hafói veriö gagnvarl svo ókunnlegri vcru.
Stasjo vildi eiga húö skcpnunnar til niinja og skip-
aöi ])ví Kali aö flá hana. En Kali haö ])au aö vcra hjá
sér á meÖan, því hann var hræddur um, aö annar
woho skriöi frani úr gjánni. Stasjo spuröi liann, hvort
hann óttaðist í raun og veru meira woho en ljón.
Hann svaraöi: „Ljóniö öskrar á næturnar og stckkur
ekki yfir gcröiö. Woho-inn stekkur yfir uin háhjartan
daginn og drepur inarga negra niitt í þorpinu44.
hcssu luuk mcö ]>ví, aö þau kundu risaköttinn uftan
í hcstinn, scm dró hann til tjahlhúóanna. En ekkerl
varó af því aó flá hann, ])ví King varÖ óÖur, þegar
hann kom auga á dýriö. llann grcip dauöa skepnuna
í ranann, kastaöi hcnni tvisvar upp í loftiö, sló licnni
viÖ tré og tróö liana undir fóttinuin, þar til hún var
oröin aö óþekkjanlcgri hrúgu, scm Stasjo lagöi í vcg
fyrir mauraflokk, scm ál hana upp til agna.
Fjórum döguni scinna áöi leiöangurinn uin lengw
tínia á fjalli einu. Um kvöhlió hcit Saha havíana fil
hana eflir haröan hardaga; hann haföi \<‘riö aö Icika
sér aö leyfum pappírsdreka. haö var annar drckinn,
scm hörnin fundu aftur. Stasjo og Ncl notuöu tíiuann
til aö úthúa fleiri dreka, scin þau ætluöu aö setja á
loft, cr austanvindur kænii næsl. I öryggisskyni rilaöi
Stasjo á ])á á frönsku, cnsku og arahisku.