Nýtt kirkjublað - 01.06.1908, Qupperneq 6
126
NÝTT KIRKJUBLAÐ
Þetta vita nú flestir nokkurnveginn uppfræddir menn — en
þó verður sífelt að vera að minna á jafnsjálfsagða hluti
og þessir eru.
Fátt er algengara meðal kristinna manna en þessi misskiln-
ingur á trúnni, að menn álíta sér vísa eilífa sáluhjálp fyrir það
eitt, að þeir geta með góðri samvizku samsint öllum höfuðatriðum
trúarinnar, án nokkurra efasemda, en efast hinsvegar um sálu-
hjálp þeirra manna, sem leyfa sér að vefengja eitthvert trúarat-
riði, af þvi að skynsemi þeirra eða þekkingar-ásigkomu-
lag gjörir þeim ómögulegt að samsinna því. Eg
tala nú ekki um hin meiri háttar trúaratriði eins
og t. a. m. höfuðliði hinnar postullegu trúarjátning-
ar. Fjöldi kristinna manna gjörir að sjálfsögðu ráð fyrir, að
vefenging þeirra gjöri manni lítt mögulegt að verða hólpinn.
Og þó veit eg ekki til þess, að í öllu nýja-testamentinu finn-
ist eitt orð, sem fyrirdæming slíkra manna verði bygð á. En
menn fara lengra en þetta. Jafnvel smávægileg atriði eins og
t. a. m. hinar og þessar frásögur úr lífi Krists eru gjörðar
að trúaratriðum nauðsynlegum til sáluhjálpar, — og það alt
eins þótt vér höfum fengið þekkingu á þeim eingöngu fyrir ó-
hlýðni lærisveina Jesú við ótvíræðar skipanir hans um að þegja
yfir því sem þar er skýrt frá, — að eg nú ekki nefni ýmsar
kynjasögur gamla testamentisins eða viðburði, sem óveiklaða
og óspilta siðferðismeðvitund hryllir við, og hún verður að
mótmæla.
Persónulega er eg ekki í neinum vafa um neinn lið hinnar
postullegu trúarjátningar, og finn litla sem enga ástæðu til
að vefengja nokkra af kraftaverkasögum nýja testamentisins,
en því trúi eg ekki, að eg eða nokkur maður verði á hinum
mikla degi krafinn reikningsskapar fyrir þá trú, heldur ein-
göngu fyrir afstöðu hjarlans til guðs og hans náðar. Með því
vil eg engan veginn sagt hafa, að þessi trú sé þýðingarlaus fyrir
mig eða samband mitt við guð; en sáluhjálp mína byggi eg
ekki á þeirri trú eða samsinningu trúaratriða, hverju nafni sem
nefnast, með því að slíkt væri ekkert annað en ganda Farísea-
villan, sem Jesús Kristur barðist á móti — alt fram í dauð-
ann á krossinum. [Niðurl.]
J. H.