Nýtt kirkjublað - 01.11.1911, Side 6
246
NÝTT KIRKJTJBLAÐ
góðan þátt í öllum misfellunum sem fyr var lýst. Eg hefi
orðið þess var, að mörg lygin sem ætla mætti, að væri vis-
vitandi, er af bestu sannfæringu sögð. Flokksfylgið hefir
sljóvgað sjón þeirra og heilbrigða dómgreind . . .
Eg hygg að fáfræðin eigi góðan þátt i þessu ólagi öllu,
fáfræði leiðtoganna og fáfræði almennings. Ef ritstjórar blað-
anna sæu nauðsynjamál á hverju strái, væru vel kunnjr alls-
konar innanlandsmálum, og hefðu gnægð af góðum tillögum
á boðstólum, þá myndi rúmið þrengjast sem gengi í deilur og
illindi. Ef þeir vissu að lesendurnir væru svo fróðir, að þeir
sæu glögglega gegnum svarta brekánið, þá myndu þeir ekki
bjóða þeim margt sem nú er boðið. Fáfræðin gjörir íslensk
stjórnmál andlaus og þroskalaus, er hreinasti þröskuldur á
framfarabrautinni. Þessvegna flytja blöðin sama staglið aftur
og aftur, sama rifrildið um hverja endemisgrein, sem ritstjór-
inn befir síðast lesið í andstæðingablaðinu, þessvegna eru nýj-
ar hugmyndir eins sjaldséðar og hvítir hrafnar. Hinsvegar er
það hægur galdur að rubba upp deilugrein, einhverri sam-
suðu um sambandsmálið, eða þegar hæst lætur samtíning úr
gömlum blöðum, er sanni einhverja óknytti á andstæðing.
Eg þykist hafa rekið mig á það, hvað eftir annað, að fáfræð-
in í stjórnmálum er alvarlegt þjóðarmein sem stendur . . .
Ef vér hugsum aðallega um blaðastyrjöldina, þá sjáum
vér glögglega, að hún stendur í nánu sambandi við flokka-
skiftincjuna. Það eru st}órnm;\\aflokkarnir sem deila um
menn sína og mál í sínum /Zofcfcsblöðum. Flokkarnir leggja
blöðunum allmikið fé, að minsta kosti ef þess gjörist nauðsyn,
en heimta hinsvegar af þeim, að þau styðji flokkinn eftir
mætti bæði í röngum málum og réttum. Að þessu vinna svo
blöðin með því að lofa sinn flokk og allar hans gjörðir, en
lasta andstæðingana, og lofið verður allajafna óverðskuldað
skjall, lastið að ranglátum rógi. Báðum eða öllum flokkum
er það lífsskilyrði, að meiri hluti kjósenda verði á þeirra máli,
og svo blaupa blöðin í kapp um að gylla sinn flokk og níða
hinn. Yesalings ritstjórarnir flytja gjarnan mál flokksins í
byrjuninni með stillingu og skynsemd, en þessi sífelda niála-
færsla sannfærir þá að lokum sjálfa um að þeirra lið eða
foringjar séu eintómir ágætismenn, hinir djöflar í mannsmynd.
Svo má ekki gleyma því að á ritstjórunum skella oft frekustu