Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1928, Blaðsíða 6

T í M A R I T
IÐNAÐARMANNA
slofnun karlakórs í Kristilegu fjelagi ungra manna
og var einn af áhugasömustu meðlimum fjelagsius.
En störf hans voru svo mikil og tímafrek, að hann
fekk ekki tóm til að gefa sig að slíku svo sem
hann hefði viljað.
Síðustu fjögur árin var Gísli formaður Iðnaðar-
mannafjelagsins. Hleypti hann nýju lífi í þann fje-
lagsskap, og gerðist margt merkilegt í sögu fje-
lagsins þann stutta tíma. Má þar til nefna iðnaðar-
lögin, sem hann átti mikinn þátt í, og Tímaritið
sem hann sá um útgáfu á. Þá má og nefna bað-
stofu fjelagsins, og var hann einn hinn helsti
hvatamaður þess, að hún yrði reist Hafði hann
mikla trú á iðnaðarstjettinni og vildi hefja veg
hennar í öllum greinum.
Árið 1912 kvæntist Gísli sálugi Halldóru Þórð-
ardóttur frá Ráðagerði, ágætri konu. Eignuðust
þau tvö börn, Guðrúnu og Guðmund.
Minningarorð um látinn vin.
Hjer hefir fallið fyr en skyldi
fagur hlynur í moldar svörð.
Vóx af alföðurs auð og mildi
aldin-meiður á frónskri jörð.
Breiddi sitt lim á báðar hendur
blíðfaðma greinar veittu yl.
Ot yfir breiðar íslands strendur
ómar nú sorgar-strengja spil.
Ungan og fríðan eg þig kendi
allfjærri vorri fóstur grund
íturri gest mjer enginn sendi
ágætur varstu hverja stund.
Björt var sú tíð, en brátt fram líður
bjarta og glæsta æskuskeið
hversu var himinn hár og víður
hugirnir geystust fram á leið.
Gott átt þú mold og grundin rjóða,
gott átt þú fagra Kjósar-sveit
þú sem að æskusveininn góða,
signdir í þroskans vermireit.
Sönn var þín ást, þín sælt að minnast
sönn var hans þrá í faðminn þinn.
Veit jeg er slíkir vinir finnast.
Vitranir skína í hjartað inn.
Hugljúfi allra og hetja varstu,
hógvær og djarfur, bæði í senn.
Vina og granna byrðar barstu
belur og gjör, en flestir menn.
Fanst mjer sem stoð í bygging bresta,
burt þegar kallað var þitt líf:
Margur nú tregar minning besta
er mistu þar bæðí skjöld og hlíf.
Gleðjast má samt þín góða móðir
gleðjast má faðir þinn og víf,
systir og dóttir, sonur, bróðir
sæl er þín minning vernd og hlíf.
Gráturinn snýst í gleði sanna
gott var að eiga slíkan vin
ítran og fríðan afbragð manna,
ættjarðarlauk og blómstur hlyn.
Nú vil jeg kveðja gestinn góða
Guði jeg þakka náðargjöf,
hann sem var vinur lands og ljóða,
lista og vísdóms, fram að gröf.
Brott ertu genginn góði drengur
gleði og harmur kveðja þig.
Hví mátti hann ei lifa lengur
ljósin að tendra í kringum sig?
Ríkarður Jónsson.
Minningarorð samverkamanna.
]eg átti því láni að fagna, að kynnast Gísla sál.
Guðmundssyni sjerstaklega, fyrst sem samverka-
manni í Efnarannsóknastofu ríkisins, svo í stjórn
Iðnfræðafjelagsins, í samstarfinu milli Iðnaðar-
mannafjelagsins og Iðnskóla, við undirbúning lög-
gjafar um iðnaðarnám og iðju og iðnað og víðar.
Hann var forstöðumaður Efnarannsóknastofunnar
þegar jeg kom heim til Islands sumarið 1920, og
hafði hann tekið við henni þegar Ásgeir heitinn
Torfason dó haustið 1916. Hafði hann hinar
almennu efnarannsóknir á hendi samhliða gerla-
rannsóknum sínum, sem voru hans sjerstaka áhuga-
mál. Aðstoð hafði hann enga og varð því að leggja
á sig meiri vinnu, en vera skyldi, til þess að geta
lokið því, sem að barst, ásamt öðrum störfum
sínum, og varð þá oft að vinna fram á nætur. Var
það ekki hvað síst fyrir það, að hann hafði ávalt
sjálfstæð athugunarefni til meðferðar, auk þess,
sem barst að stofunni frá öðrum. Við rannsókn-
irnar var hann hugkvæmur á nýjar leiðir og ötull
að lesa sjer til, þar sem hann þóttist ekki viss, en
vanst á hinn bóginn ótæmandi fróðleikur á þessum
sviðum með tímanum.
Jeg mun jafnan minnast þess, hvað hann var
lipur gagnvart mjer, þegar jeg kom fyrst til rann-
sóknastofunnar, alókunnur honum og háttum stof-
68