Vikan - 17.05.1956, Blaðsíða 9

fyrr en við gerðum ráð fyrir. Stormurinn er okkur í óhag og
tveir flugeldar eru þegar búnir að missa marks.
Meðan hann sagði þetta, kom allt í einu blossi og hvæs, um
leið og annar flugeldur reið af. Reypishönkin skrölti í blikkkass-
anum. Það varð dauðaþögn, en svo æptu mennirnir upp yfir sig
af fögnuði.
— Það hefur tekizt! hrópaði Edward Thomas. — Yfir kinn-
unginn á henni!
Nú þegar það versta var hjá liðið, byrjuðu sumar konurnar
og drengirnir að tala saman. Brátt stríkkaði mjóa línan út að
Nancy Jones, um leið og áhöfnin þarna úti í myrkrinu og storm-
inum tók í hana. Síðan drógu sjómennirnir sterkara reypi út til
sín og loks svera hampreypið, sem átti að bera mennina í land.
Björgunarstóll var sendur varlega af stað frá klettinum, út
yfir sjóinn, og það glan^aði öðru hverju á hann í október-
tunglskininu, sem gægðist gegnum rifur á óveðursskýjunum.
Fyrst var ungur, blautur og dauðuppgefinn piltur dreginn í land,
tekinn í andliti af vosbúð. Hann fékk kaffi, var vafinn innan í
teppi og leiddur niður að sjúkrabílnum, sem átti að flytja hann
heim. Á eftir honum komu matsveinninn og hinir mennirnir hver
af öðrum í land. Margiad taldi menina, þar sem hún vissi að
Ifor, skipstjórinn, mundi yfirgefa skipið síðastur. Um leið og
stýrimaðurinn steig upp úr björgunarstólnum, leit hann áhyggju-
fullur á hana.
— Kemur skipstjórinn næst? spurði hún áköf.
— Nei, svaraði hann. — Skipstjórinn ætlar að vera kyrr.
— Að vera kyrr ? Margiad gat ekki trúað sínum eigin eyrum.
Stýrimaðurinn kinkaði kolli. — Hann vonast til að skipið
fari á flot, þegar farið er að flæða svolítið meira. Segist ekki
ætla að missa það með öllum aflanum. Við ætluðum að vera
hjá honum, en hann skipaði okkur í land. Og þegar hann segist
ætla að vera kyrr, þá verður hann kyrr. Þið vitið hvernig skip-
stjórinn er, ef hann hefur tekið eitthvað í sig.
Margiad vissi það full vel, og hún varð skelfingu lostin. Hún
var sannfærð um að útlitið væri ískyggilegt, úr því Ifor hafði
sent skipshöfnina í land. Og hún vissi að hann mundi vera í
sínum þrjózkasta ham, og að hann mundi aldrei yfirgefa skipið. I
örvæntingu sinni, datt henni nokkuð í hug: — Sendið mig út til
hans. Ég skal tala við hann.
—. Vitleysa! sagði Thomas. — Björgunarstóll er enginn stað-
ur fyrir konur í vitlausu veðri.
— Sendið mig þangað út, endurtók Margiad ákveðin. —
Ég þarf að segja honum nokkuð, sem fær hann til að koma í land.
— Jæja, sagði Thomas og gretti sig. — Ég skil þig ekki,
en ef þú heldur að þú getir bjargað lífi hans, þá skaltu fara.
Hann kom Margiad fyrir og skipaði mönnum sínum að senda
hana af stað. Þeir voru alveg forviða, en hlýddu og létu hana
síga ofur varlega, hátt yfir öldum hafsins, ofan að skipinu.
Margiád fannst hún aldrei ætla að koma að skipinu. En loks
eftir talsverða hrakninga og ágjöf, sá hún allt í einu þilfarið á
Nacy Jones rétt fyrir neðan sig. Hún hallaði sér fram og lokaði
augunum, af ótta við að verða flökurt.
Svo gripu stórir, blautir armar hana, lyftu henni upp úr
stólnum og hún heyrði rödd Ifors, sem sagði alveg forviða: —
Margiad! Hvað í ósköpunum ert þú að gera hingað?
Nancy Jones hjó stórar froðufellandi öldurnar, sem komu
æðandi utan af hafi, og með sargandi hljóði nuddaðist hún á
grynningunum. Margiad greip í ofboði í mann sinn. — Ifor,
þú verður að koma í land. Ef þú verður hér kyrr, drukknarðu.
Þú verður!
Hann hélt henni svolítið frá sér og leit brosandi á hana,
um leið og hann hristi höfuðið: — Ég er ekki búinn að missa
hana enn. Bæði akkerin eru úti, og þegar hún losnar, get ég
bjargað henni. Við verðum komin í höfn eftir klukkutíma. En
þú verður að snúa við.
Hún horfði fast á hann. — Ef þú kemur ekki, þá fer ég
ekki fet . . . Svo sagði hún honum fréttimar, sem hún hafði
ætlað að færa honum.
Hann brosti. — Þá er ennþá meiri ástæða til þess að þú farir
þangað, sem þér er hlýtt og þú ert örugg. Drengurinn verður
kannski sjómaður.
— Og kannski verður það föðurlaust barn, svaraði hún bitur.
Hún losaði sig úr faðmi hans. — Þá væri betra að við drukknuð-
um bæði. Ef þú verður hér kyrr, þá verð ég það líka.
Hann þrábað hana, en hún var ákveðin. Að lokum leiddi
hann hana niður í káetuna. Þar skildi hann hana eftir og sneri
sér aftur að hinni einmanalegu baráttu sinni við storminn.
Næsta klukkustund var hreinasta martröð fyrir Margiad.
Skipið lyftist og hjó niðri, svo ekki leit út fyrir að það mundi
hafa það af. Öðru hverju heyrði hún skröltið í akkerisvindunni.
Loks hætti skröltið skyndilega. Nancy Jones lyftist og seig, en
hún skall ekki lengur í klettunum, eins og botninn væri að mylj-
ast í sundur. Hún var komin á flot.
Svo heyrði Margiad aftur skellina og glamrið í akkerisfest-
inni. Það virtist aldrei ætla að hætta. Að endingu þagnaði það,
og hún heyrði að Ifor hljóp aftur eftir skininu vfir höfði hennar.
Framhald d bls. 19.
Húsmaeður:
Sérfræðingar i kökugerð eru samdóma um
það, að fyrsta skilyrði þess, að góður ár-
angur geti orðið í kökugerð, sé að nota
ætið viðurkennda tegund af lyftidufti. Munið
að Royal lyftiduft er framleit úr hinum
beztu efnum sem. áratuga reynsla og stöð-
ugar efnafræðilegar rannsóknir hafa ráðlagt
að nota.
„R O Y A L“
tryggir öruggan bakstur
BIFREIÐAVÖRUR
BERU — Rafkerti með og án út-
varpsþéttis, fyrir amerískar, ensk-
ar og þýzkar bifreiðar.
DODUCO — Platínur í flestar tegundir bíla.
FER — Ljósaperur í flestar tegundir bíla.
LIFE-TIME Rafkerti, Rafgeymar, Bronze-
Filterar og Hjálparhemlar í flestar tegund-
ir bíla.
GUMOUT hið nýja efni til að hreinsa blönd-
unga í bílum. Einnig DIESEL-GUMOUT til
að hreinsa og bæta brennsluna í dieselvél-
um og olíukynditækjum.
PAL — Bílarafmagnsvörur.
LOOK — Móðuklútar.
SOLVOL AUTOSOL Chrome-hreinsari
AUTOBRITE bílabón, inniheldur 4% Silicone.
SINCLAIR — Smurningsolíur.
SMYRILL
SMUROLIU- OG BlLAHLUTAVERZLUN
Húsi Sameinaða — Gegnt Hafnarhúsiwu.
SIMI 6If39
9