Vikan - 26.03.1959, Blaðsíða 15

uauoaaæmair afbrotamenn fá síðasta tækifæri til þess að halda í »
liftórunni í baráttu við ljón, en ljónin eru feiknasterlí og þar að auki svel
Mönnum ber að minnast þess eftir dauða Cæsars, að á herferðum sinum
nýtti hann sér nýjustu grunnreglur hinnar þróuðu rómversku tækni, sem
hafa gjörbreytt öllmn hernaði. Hér sést brúin, sem verkfræðihermenn hans
byggðu yfir Rín, til þess að rómverskl herinn gæti gengið þnrrum fótum
yfir fljóttð inn í skógarþykkni Germana.
Leikir fyrir lýðinn
Leikir fyrir lýðinn: Soltin Ijón
gegn skylmingamönnum. . . .
Barátta skylmingamanna og dýra
helzta skemmtun Rómverja um þess-
ar mundir, en kröfurnar verða bl'ð-
ugri og blóðugri.
Eftir Caius Tulius.
Róm, febrúar 44 f. Kr.
Um þessar mundir er eina skemmt-
un Rómverja leiksýningar og barátta
skylmingamanna og dýra. Ríkis-
stjórnin stendur fyrir þessu og held-
ur þessar hrollvekjandi sýningar,
borgarbúum og nágrönnum til á-
nægju. Við héldum í dag inn á hið
gamla Forum, þar sem við komum
að máli við Liunus Maximus, sem
sér um allan undirbúning þessara
íþróttaviðburða í Róm.
— Næstu sýningar, segir hann,
verða miklu tilkomumeiri en í fyrstu.
Skylmingamennirnir eru fremstir í
sinum flokki, og dýrin eru soltin
og þyrst í bardaga.
Flestir skylmingamennimir eru
dæmdir afbrotamenn, stríðsfangar
eða þrælar, en á meðal þeirra eru
samt frjálsir borgarar. Þeir læra
listir sínar, eins og menn vita, á
sérstökum skólum, sem eru undir
eftirliti ríkisins — ef til uppreisn-
ar skyidi koma, þér hljótið að muna
eftir uppreisn Spartakusar, sern i
skóla fyrir skylmingamenn. Þeir eru
útlærðir í vissum sérgreinum, sum-
ir til þess að berjast með stóran
skjöld og stutt sverð, svokallaðir
samittar, aðrir til að berjast með
net, fork og rýting, en þeir nefnast
retiarii. Eftir að hafa sigrað þrá-
sinnis, geta skylmingamennirnir
komizt hjá fleiri bardögum og dregið
sig í hlé með álitlega fjárfúlgu. _
Margir þeirra kaupa sér jörð úti á
landi og gerast bændur. En auðvitað
verður að játa, að fæstir þeirra
sieppa héðan. Þeir eru hreinlega
dregnir út á löppunum.
Ljón svelt í hálfan mánuð.
— Hversu mörg dýr hafið þið til
næstu sýningar?
— Þrjá fíla, nálægt tuttugu ljón
og hálfu færri tígrisdýr, og við höf-
um svelt þau í hálfan mánuð. Glæsi-
legar skepnur! Þetta verða stórkost-
legar sýningar. Við höfum hugsað
okkur að láta tvo skylmingamenn
fást við sterkasta ijónið.
— Hvers vegna gat bardagi milli
skylmingamanna ekki endað þannig.
að annar þeirra játaði sig sigraðan ?
— Þá væri víst lítið í allt þetta
spunnið. Eg held ekki að mönhum
væri vel við það. Áhorfendur krefj-
ast þess að sjá blóð. Auk þess ákveða
þeir stundum hvernig bardaganum
skal lykta. Áður en banastungan er
veitt, snýr sigurvegarinn sér aö hin-
um æðri áhorfendum og biður úr-
skurðar þeirra. Ef þeir lyfta kreppt-
um hnefa með þumalfingur upp,
táknar það, að hinn sigraði heldur
lífi, en snúi þeir þumalfingrinum níð-
ur, er dauðastungan veitt. Það hefur
svei mér ekki svo sjaltbn komið
fyrir, að sigurvegarinn er svo mátt-
vana af blóðmissi, að hann heíur
sjálfur fallið til jarðar og deyr á leið-
inni út úr hringnum, þannig að eng-
mn sigurvegari heldur velli. Já, þetta
er víst erfitt starf.
Liunius Maximus ætti að vita það,
því að hann hefur sjálfur barizt ná-
lægt tuttugu sinnum í hringnum.
Hann ber þess líka merki. Vinstri
fóturinn er stifur og handleggimir
og andlitið eru margsett svöðusár-
Framhald á bls. 26.

Erfðaskrá Oæsars opnuð.
Rómverjar erfingjar keisarans?
Blaðinu hafa borizt þær fregnir,
að erfðaskrá Cæsars hafi verið opn-
uð. Nokkur atriði hennar hafa þegar
verið birt, meðal annars að Decim-
us Brutus, einn morðingja hans, hafi
verið útnefndur erfingi ásamt fóstur-
syninum Octavianusi. Það vekur
þess vegna furðu, að D. Brutus hafi
verið einn morðingjanna. Það hefur
heyrzt, að Cæsar hafi látið skemmti-
garða sína handan Tíberár falla i
skaut Rómverja, og auk þess mun
hver borgari fá 300 sesteríur i sinn
Cæsar hafði einnig kímnigáfu.
Það er ekkert leyndarmál, að út-
lendingar álíta okkur Rómverja ótta-
leg dauðyfli, við erum hermenn,
tæknimenntaðir, guðhræddir og dug-
miklir í þeirra augum, en brosum
víst sjaldan, eins og mun vera eigin-
legt þjóðum, sem skyndilega eflast
til muna.
Cæsar hefur sært. marga og komið
úr jafnvægi með hinni óskeikulu
kimnigáfu sinni, en hann ku vera
einn um þennan eiginleika í allri
Róm.
Vinur hans og hægri hönd á hin-
um erfiðu árum Gallastríðanna, var
Labienus. Þegar Cæsar hélt tii Róm-
ar, sveik Labienus hann og flúði til
herbúða Pompejusar. Hinir Róm-
verjanna ærðust af reiði. Cæsar tók
því næst saman föggur Labienusar,
sem hafði flúið frá, og lét senda þæi
til hans með beztu kveðjum, þar eð
hann kvaðst búast við að Labienus
þarfnaðist hinna dýrmætu eigna
sinna.
Auglýsing:
SÆLGÆTI
Páfuglar frá Samson, trönur frá.
Melos, sauðalær frá Ætóliu, tún
fiskur frá Kaldekon, áll frá sundj-
inu við Gades, geitur f rá Pessínuk,
ostrur og skelfiskur frá Terent,
stör frá Róilos og Itilikíu, hnetur
frá Thassos, döðlur frá Egypla-
landi.
Sælgætlsverzlun COKOSAR ,
Calpurniu dreymdi illa í nótt
og varáði Cæsar við að fara i
öldungadeildina.
Það verður ekki staðfest, hvort
eiginkona Cæsars hafi heyrt orðróm
um hötanir samsærismannanna í
garð Cæsars, en fréttaritari okkar
segir Calpurniu hafa dreymt draum,
sem boðaði óhapp, síðastliðna nótt.
Henni fannst hún sjú hús Cæsars
hrynja til grunna og Cæsar í blóði
slnu. Við morgunfómina, boðuðu
guðimir slys, og hún er sögð hafa
varað Cæsar við þvi að ýfirgefa
húsið.
Hann var þreyttur eftir hátíða-
höldin hjá Lepidusi og leið ekki sem
bezt. Hann hafði þegar sent Anton-
ius til öldungadeiidarinnar, til þess
að tilkynna, að hann kæmi ekki, en
samsærismenn sendu boð til Cæsars
á þá leið, að hann yrði að koma.
Það er óvíst hvort þessi skilaboð hafi
náð til Cæsars. Eitt er víst, að Cæsar
kom, sá og féll.
VIKAN
16