Vikan - 26.03.1959, Blaðsíða 18

22.
VERÐLAUNAKROSSGÁTA
VIKUNNAR
Eins og lesendum er kunnugt heí-
ar Vikan tekiS upp þá nýbreytnl
aS veita verðlaun fyrir rétta ráðn-
ingu krossgátunnar í hvert sinn.
Berist fleiri réttar ráðningar en
sín, verður að sjálfsögðu dregið
ani það hver vinninginn hiýtur.
Verðlaunin eru
100 krónur
Vegna iesenda okkar í sveitum
Sandsins hefur verið ákveðið að
veita þriggja vikna frest til að
skila ráðningum. Lausnin sendist
blaðinu í lokuðu mnslagi, merkt
^Krossgáta" í pósthólf 149.
1 sama blaði og lausnin er birt,
vetður skýrt frá nafni þess sem
vmning hlýtur.
Margar réttar ráðningar bár-
ust á 19. verðlaunakrossgátu Vik-
innar og var dregið úr réttum
ráðningum.
BJARNI JÖNSSON,
Skólavörðustíg 17B, Beykjavík
hlaut verðlaunin, 100 krónux.
Vinnandinn má vitja verðlaunanna
á ritstjómarskrifstofu Vikunnar,
TJamargötu 4.
Lausn á 19. krossgátu er hér
að neðan.
1tJF-
ÍNN
casr-
ÆTÍ
HFRJK.U
BfíTV/L
VSTR-
ÍÆV/S
£-ND
!N0r
'ÍHHR.NV
1
azbBuR.
LÖNH
AF,
CcKÖÐ-
URJS
FfÖJM'
EFNÍ
FtfUfí
K/LPTff
IfíND
vÍKFSKfí
SfíM-
rsrjq.
svtKfífíl
PXLiffíR.
6*£lNlfí.
VOTUR^,
BÖK-
STfíFUfL
FLfíTfíR.
n'fíí.
(x£RJ>
aierr-
fíST
FRun-
BFIÚÍ
FLUOr*
VÖLLUf^
HUOÐ
SfíUR&fí
GcUOl
□
vfíKs
LBÍTT
R£>&
Ftr-
fiUGfí
OKZ .
rJ£FNt
P.F.
SKEL.
KfíUP
TfíLfí
SVfíKr
HfíCtfí
FS/fL-RS
niz>TU
£!N3
SK.ST.
LK.RÍ
-h
MLLRUS
5fín-
HLÍOB*
fíK~' “*
SfíM-
HLJOÐ-
fíK_
FORfí
BÓK_
GHFUfC
OCrH
/NCr
SVfí
FFTfRs
LJUFfí
OTTEKr
/Ð
f*LÆK'
irxQr
SfíM-
HLÍÓÐI
UPP-
HkOPUN
JURT

]
£ÍNH!Cr
(t fíTAl.)
MHL-
y£ÐÍ
JtflNSKr
SMRORÐ
STfíNDH
VFRfí
UftnULL
FOTLz
NfíFhJ
ILfTT
FtN- .
KFNN/S
STfífUK.
SKOL-Ul
PLfíNTfí
TOLU
HeirtS'
LOK^
HSHKfl
Kynlegur arfur
Framhald af bls. 21.
iHana skipti þessi peningaskápur ekki hið
mjnnsta. Nokkum mínútum áður, hafði Colette
stiúið læsingunni og spurt:
■„Marie. Var það ekki móðir hans?“
:Þegar hurðin hafði bifazt, hafði hún staðið
upp og látið Gilles opna. Þau voru bæði alvarleg
og æst. Colette gekk að glugganum, þar sem sól-
ini lék um ljóst hár hennar. Það var ekki einung-
is opinn peningaskápurinn, sem fékk á þau. Gilles
ggt ekki gleymt ljósmyndinni af ömmu sinni, og
þeim_ fan'nst þau vera að gera á hlut hennar með
þvi að nota þetta nafn.
UEr þetta allt og sumt?“ spuði Alice.
'Og Colette kreisti litla vasaklútinn sinn, þar
tii hún reif hann næstum i sundur.
,,,Ég ætla að líta í þetta á eftir,“ sagði GiUes
ufn leið og hann lokaði spjaldskránni og lagði
hána inn i skápinn.
Þetta var spjaldskrá úr sterkum, gráum striga,
eihs og spjaldskrár yfirleitt. 1 henni voru nokkrar
bréfmöppu, sem á voru skrifuð nöfn með rauð-
urþ blýanti.
’Cg fyrsta nafnið, sem Giiles rakst á var Mau-
Vpísuf. í möppunní voru þrjú bréf, efsta bréfið
skrifað méS illlæsilegri hönd föður Gilles.
;,,Komið þið sú. Við skulum fá okkur að borða.“
Hann lokaði skápnum vendilega og stakk lykl-
tnuw í vasann. Meðan á máltíðinni stóð, var hann
avo annars hugar, að Alice varð þrásinnis að
iftínna hann á að borða matinn sinn.
• „Heldurðu, að þetta sé eitthvað mikilvægt?"
spurði hún. ,,Mér liggur við að halda að frændi
þínn hafi verið að stríða öllum, þegar hann samdi
þéssa kjánalegu erfðaskrá.“
<Hún leit upp, og sá, að honum gramdist þetta
þvaður.
ÍHann hafði vonazt til, að þegar máltíðinni væri
iojtið, myndi Colette koma með honum aftur upp
á 1 herbergi frænda hans, en þegar hann lett á
hása spyrjandi, hristi hún höfuðið. Hann skildi.
Þar sem hún hafði verið eiginkona Mauvoisin,
var það henni að kenna, að þetta hjónaband fór
út um þúfui'. Henni bar ekki að grafast eftir
iqyndarmálum hans. Reyndar hafði hana langað
til þess áður, en þetta orð, Marie, hafði breytt
viðhorfi hennar.
Gilles sneri séi' að Alice og sagði:
„Þegar Ttinquet kemur, viltu þá biðja hann að
bíða? Ég skal láta hann vita, þegar ég þarf á
honum að halda.“
Gilles læsti sig inni í herbergi Octave frænda
síns, tók spjaldskrána úr peningaskápnum og
tók að rannsaka hana af miklum ákafa.
Bréfið frá föður hans hafði verið skrifað i Vín-
arborg tíu árum áður. Hið furðulega var, að um
það leyti voru foreldrar hans hætt að tala við
hann um Octave frænda hans. 1 mörg ár, hafði
hann brotið heilann um þetta.
Áður höfðu þau margsinnis minnzt á frænd-
ann, sem bjó í La Rochelle, og þegar .Gilles hafði
lært að skrifa, hafði hann með erfiðismunum
ski'ifað, samkvæmt fyrirsögn móður sinnar, nýárs-
bréf til skyldmenna, sem hann hafði aldrei aug-
um litið.
Þá höfðu þau skyndilega hætt að minnast á
hann, og ef Gilles nefndi nafn hans, hafði faðir
hans sett upp drungasvip.
Samt hafði þetta bréf verið skrifað, og eftir
því sem Gilles las lengra, hljóp roði í kinnar
honum.
Eins og þú veizt fékk ég góða vinnu hérna.
Ég lék fyrstu fiðlu í ncestum ár og stjómaði
síðan hlj6msve.it l einu bezta kaffihúsi Vínar.
Það er yndislegt að geta verið kyrr á sama
stað rnánuð eftir mánuð og geta veitt Oilles
reglulega menntun.
• Þetta var satt. Vín hafði verið einn hinna fáu
áningastaða á flökkuævi þeirra. Þau höfðu ágæt-
isbúð í hverfi, þar sem göturnar voru breiðar
og kyrrlátar. Þau lifðu eins og annað fólk og
klæddust góðum fötum. Stundum hafði móðir
hans farið með hann á kaffihúsið, þar sem faðir
hans stóð umkringdur af hljómlistarmönnum og
lék á fiðlu. Gilles mundi enn eftir hinu sér-
kennilega bragði af kaffinu, sem móðir hans
hafði pantað handa honum, en ofan á kaffinu
hafði flotið þeyttur rjómi.
TU allar óhamingju sinntist mér við við-
skiptavin, sem hafði fengið of mikið að drekka
og var sagt upp. Bg hef nú í tvo mánuöi verið
að leita að vinnu. En eittu sinni hef ég orðið
að veðsetja nœr allar eigur okkar. Og í þokka-
Lausn á 19. krossgátu
Vikunnar
V 0 G U N + V I N N U R + T 0 L
E + I N + T A + A 'K K + V A L I
I L L + E & + T + U + V 0 G U R
+ ð J Ö N + G A K K + É G + N F
Y Ð A R + + L U L L A + U N D A
Ð + G Ö M S E T A ff + S N U A +
U S A + J A + + U U + 0 + T R U
R A U F A R H Ö F N + s T I L L
+ G R I K K U R I N N + A M E N
Þ Ö + M A M M A + A + A P I G L
fi + E M + E A + H R U G A N + I
R A K + E I R I R + F A R N A Ð
+ H R & S N I R K R + T + + 5 U
L A U F S + S I T A N + L E I R
bót er Elise veik og verður að ganga undir
uppskurð, og ef þú getur ekki hjálpað okkur,
veit ég eícki hvað verður um okkur. Ef þú gœt-
ir sent okkur tvö eða þrjú þúsund franka ....
Tár komu fram í augu Gilles. Þetta var ósatt.
Móðir hans hafði ekki veikzt og hafði ekki þurft
að ganga undir uppskurð. Hann óskaði þess,
að hann hefði aldrei byrjað að lesa þetta bréf,
en hann gat ekki rifið sig frá því, jafnvel þótt
hvert orð særði hann ákaflega.
Einu sinni, þegar hann var níu ára, hafði hann
stolið nokkum koparmyntum af snyrtiborðum
leikkonu einnar. 1 mörg ár, hafði tilhugsunin um
stuld þennan hrjáð hann svo, að jafnvel núna
dreymdi hann um stuldinn.
Hann fann til sömu tilfinningar, þegar hann
las bréfið:
. . . er Elise veik og verður að ganga undir
uppskurð, og ef þú getur ekki hjálpað okkur.. .
Framhald í nœsta blaði.
18
VIKAN