Vikan - 01.10.1959, Blaðsíða 10

-?• *

*<?6l
&
, WÞ'f í

Hrútsmerkið (21. marz—20. apríl):
Þessa viku skaltu hafa augun opin og
láta ekki góð tækifæri ganga þér úr
greipum. Þú munt af hreinni tilviljun
kynnast rosknum manni eða konu, og
tú munt ekki sjá eftir því að hafa kynnzt honum
Ohenni). Það kemur síðar i ijós.
Nautsmerkið (21. apríl—21. maí): Hætt
er við, að þú takir að þér verk þessa
viku, sem verður þér algerlega ofviða.
Heimsóknin, sem þú færð um helgina,
kemur sér fremur illa, en þú mátt ekki
ætlast til þess, að lífið leiki sífellt við þig. Eftir
mánudaginn fer að rofa til. Heillatala 7, og er hún
afar mikilvæg þessa viku.
TvíburamerMÖ (22. maí—21. júni):
Vegna mikilla anna þessa viku gefst þér
ekki tækifæri til þess að sinna áhuga-
málum þínum sem skyldi. Þú verður fyr-
ir talsverðri gagnrýni þessa viku, en
taktu hana ekki of illa upp, þvi að vafalaust átt Þú
hana skilið. Reyndu heldur að breyta betur.
KrábbamerkiÖ (22. júní—-23. júlí): Loks-
ins munt þú uppskera ávöxt iðju þinnar
siðustu vikur. Að því er virðist, ert þú
allt of tortrygginn og nýtir ekki góð
tækifæri. Þessi sífellda tortryggni getur
orðið þér bagaleg með tímanum. Á laugardag
muntu lenda í næsta furðulegu ævintýri,
LjósmerkiÖ (24. júlí—23. ágúst): Það
biður einhver eftir bréfi frá þér með ó-
þreyju. Þér ætti ekki að verða skota-
skuld úr því að setjast niður og hripa
nokkrar línur. Það getur orðið þér
heilladrýgra en þig órar fyrir. Þú skalt ekki lifa
um efni fram þessa viku og fara í hvívetna spar-
lega með fjármuni þína.
Meyjarmerkiö (24. ágúst—23. sept.): Þú
virðist ætla að verða óvenjuuppstökkur
og önuglyndur þessa viku, og hætt er
við, að þú skeytir skapi þinu á alsaklaus-
um mönnum. Þú skalt fara að hugsa til
þess, hvað þú eigir að gera við tómstundir þínar í
vetur.
VogarmerkiÖ (24. sept.—23. okt): Fyrri
hluta vikunnar skaltu umfram allt nota
til þess að hrinda áformum þínum í
framkvæmd, því að ekki blæs byrlega
síðari hluta vikunnar. Ef einhver býður
þér aðstoð sína, skaltu taka því með þökkum. Allt
bendir til þess, að talan þrir verði ákaflega mikil-
væg þessa viku.
Drekamerkiö (24. okt—22. nóv.): Vikan
verður dapurlega tíðindalítil, nema hvað
mánudagurinn býður upp á óvænt at-
vik, sem snertir þig óbeinlínis, en mun
verða þér afdrifaríkt síðar meir. Þú
skalt samt ekki láta dapurleika hversdagsins á þig
fá, því að allt bendir til þess, að i lok vikunnar fari
að rofa til. Heillalitur grænt.
Bogmaöurinn (23. nóv.—21. des.): Þú
reynir að gera góðkunningja þínum
greiða, — líklega um helgina, — en hætt
er við, að góðvild þín verði misskilin og
tekið illa upp. Ef þú ætlast eitthvað
mikið fyrir þessa viku, skaltu ekki leita ráða ann-
arra.'heldur hrinda áformum þinum í framkvæmd
á eigin spýtur. Heillatala 3.
Geitarmerkið (22. des.—20. jan.): IJm
helgina verður þér hrósað mjög fyrir
eitthvert athæfi þitt. og það átt þú fylli-
lega skilið. Þetta getur orðið til þess, að
einn kunningi þinn falli i skuggann, en
þú skalt gera allt, sem í þinu valdi stendur, til þess
að rétta hlut hans.
Vatnsberinn (21. jan.—19. febr.): Þér
býðst einstakt tækifæri þessa viku, en
hryggilegt er að þurfa að segja Það, —
þú misnotar það herfilega einungis
vegna fljótfærni þinnar. Þú skalt hugsa
þig um tvisvar, áður en þú ræðst í stórræði næst.
Fiskamerkiö (20. febrúar—20. marz):
Reiddu þig ekki um of á kunningja þína,
og láttu dómgreind Þína ráða, því að
allt bendir til þess, að þú einn sért fær
um að ráða fram úr verkefni því, sem
þú færð í hendur. Annars virðist allt ætla að leika
í lyndi fyrir þér pessa viku, og þá einkanlega um
helgina. Heillalitur blátt eða fjólublátt.
w

o
o
©
©
«
Þetta er sagan um Hektor, hundinn liúsbónda-
holia, sem með undarlegum hætti gerðist laumu-
farþegi til þess að ná aftur fundi heittelskpðs
liúsbónda sins. Sögu þessa sagði upphaflega
Ivennetli Dodson, höfuðsmaður í flota Banda-
ríjanna, i blaðinu Gliristian Science Monitor,
en hér birtist liún stytt. Dodson hefur verið
tuttugu og fimm ár til sjós og starfaði í flota
Bandaríkjanna í síðustu heimsstyrjöld. Hann er
einnig rithöfundur. Hann segist fyrst hafa heyrt
söguna um Hektor, fjórfsetta laumufarþegann,
fyrir þrjátíu og fjórum árum. Fyrir skömmu
gelck hann úr skugga urn sannleiksgildi hennar
með því að tala við yfirmennina á skipunum
tveimur, sem lcoma við sögu, og mundu þeir
vel þennan einkennilega atburð og staðfestu
frásögu hans í hvivetna.
Harold Ivildall, annar stýrimaður á vöruflutn-
ingaskipinu Iianley, kom fyrstur auga á hund-
inn. SJíijjið, sem var eign Admiral-Oriental-
skipaféJagsins, var eitt af fimm gufuskipum,
sem verið var að ferma í liöfninni í Vancouver
20. apríl árið 1922. Hann var að ganga frá keðj-
um frammi á, þegar hann leit upp frá starfi
sínu og sá stóran, slétthærðan völskuhund lcoma
um borð eftir landgöngubrúnni. Þegar hundur-
inn var kominn á skipsfjöl, stóð hanu grafkyrr
og svipaðist um allar þiljur og sperrli eyrun.
Hann þefaði af nýsöguðu timbrinu í lilöðum á
þilfarinu og af lcornpokunum, sem verið var að
ferma i síðustu lestina. Síðan sneri liann aftur
í land og liélt um borð í næsta skip, en i það
var verið að skipa eplum, hveiti og furustofn-
um, sem áttu að fara til Englands. Þarna þefaði
snati einnig af farminum og fór snuðrandi um
þil.jur og skipsrúm, en skokkaði að svo búnu
hægt í land.
Þessar rannsóknarferðir virtust svo skipuleg-
ar og ákveðnar, að Kildall fór nú að verða for-
vitinn. Næst sá hann liundinn fara um borð i
vöruflutningaskip, sem átti að flytja pappírs-
lcvoðu til hafna á austurströndinni. Og þannig
sá hann hundinn rannsaka hvert skipið á fætur
öðru á sama hátt. En þar eð Kildall mátti nú
ekki vera að því að slóra lengur, því að skip
lians var að leggja úr höfn, sneri hann sér aftur
að vinnu sinni og gleymdi þessu með öllu. Síð-
degis sama dag hélt skip hans úr höfn í hina
löngu ferð til.Tapans.
Snemma næsta morgun urðu menn varir við
hundinn, þar sem hann lá á mottu fyrir utan
káetudyr skipstjórans á Iíanley. Hann hafði stol-
izt um borð,' án þess nokkur yrði hans var, ogl^
gerzt laumufarþegi. Skipstjórinn, sem var
hundavinur, sýndi honum bliðu, en það var
eins og snati hafnaði vináttuhótum hans. Kildall
og fleiri af skipshöfninni reyndu einnig að laða
hann að sér, en allt var það unnið fyrir gýg.
Hundurinn var stoltur i fasi og sýndi engin
gleðilæti. Hann gelck fram og aftur um þiljur og
hnusaði af söltu sjávarloftinu.
Þegar Kildall seinna þennan sama fyrsta
morgun fór niður til að borða, elti hundurinn
hann og staðnæmdist við eldhússdyrnar, þar
sem hann virtist biða einhvers með eftirvænt-
ingu. Og lcokkurinn gaf honum vænan matar-
bita, sem hundurinn gleypti í sig, eins og sjálf-
sagt væri. Þegar Kildall að lokinni máltið fór