Vikan - 01.10.1959, Blaðsíða 24

Samvinna og skólanám.
i
24
P'ramh. aj bls. 9.
eftir sumarmánuðina er szuneigin-
leg uppskera þeirra allra. Þeir
finna ekki mjög til hennar, meöan
á verkinu stendur, en við námið
kemur hún fram og lamar skerpu
og framsækni. Likamsþreyta og
andleg áreynsla fara illa saman.
Þetta kemur hart niOur á nemend-
um, sem eru enn í vexti, því aö öll
líkamsáreynsla gengur miklu nær
þeim en fullorðnum mönnum. Eftir
erfiöa sumarvinnu kemst 16—17
ára unglingur ekki á skrið í námi
fyrr en undir jól, og jafnvel stúd-
entar, sem koma þreyttir og magr-
ir úr sumarvinnunni, fara ekki aö
lesa af fullu kappi fyrr en eftir
jól.
Þessi verkþreyta, sem lamar
námsviljann um stundarsakir, hef-
ur stundum alvarleg eftirköst.
Margur unglingur reynir að losna
viO sleniö með því að neyta hress-
andi lyfja, tóbaks, áfengis og jafn-
vel annarra hættulegri eiturlyfja.
Þessi leið verður því greiðfærari
sem hin vinnandi íslenzka skóla-
æska hefur furðulega mikil fjárráö.
Aðrir taka þreytuslenið sem eðli-
legt ástand, sætta sig við það, að
námsárangurinn verði lítill, og
festast þannig í slæmum venjum.
Þessar neikvæðu hliðar sumar-
vinnunnar dyljast æði-mörgum.
Margir foreldrar, sem árlega verða
fyrir sárum vonbrigðum af námi
barna sinna, virðast hafa tröllatrú
á því að drífa þau í erfiðisvinnu
strax eftir skólaslit, þó að afrakstur
hennar gangi fyrst og fremst til
þess að afla unglingum óhóflegra
vasapeninga.
Súrmetí.
Framh. af bla. 11.
köldum stað. Einnig má sjóða
hvalinn dálítið lengur og skera í
bita. Hellið síðan svolitlu soði yf-
ir bitana. Látið stífna, og súrsið.
Súrir sundmagar.
Þvoið sundmagana skafið vel,
og sjóðið í 15—20 mín. Takið þá
upp, hellið yfir þá köldn vatni, og
kælið, eða látið þá kólna f dálitln
af soðinu, sem þá hleypur saman
um þá. Þegar þeir eru orðnir kald-
ir, eru þeir súsaðir í skyrmysu.
I
Að súrsa
svið og lundabagga o. fl.
Þeim skal raða köldum f hreint
og vatnsþétt ílát, hella síðan f það
sýru, helzt mjólkursýru (skyr-
mysu), þar til flýtur vel yfir. Sé
enginn blóðmör eða lifrarpylsa
haft með í ílátinu, er sýran orðin
of dauf, þegar komið er fram á
miðjan vetur. Skal þá skipta nm
sýru eða flytja saman f tnnnn
sviðin, landabaggana og slátrið.
Súrsað júgur.
Skerið júgrið í 2—4 hluta eftir
stærð. Skerið upp í spenana, og
útvatnið júgrið í 1—2 daga. Skipt-
ið oft um vatn til þess að ná
mjólkinni. Sjóðið júgrið í 1_3
klst., og kælið. Suðutíminn fer
eftir tegund og aldri skepnunnar.
Súrsið júgrið f skyrmysn. Á sama
hátt má sjóða og súrsa heilbrigð
lnngn, hrútspunga o. fL
PIMIMAVIIMIK
Björn Moe, Knut Wold og Harald
Johansen, allir í Vestre Gausdal,
Norge, við stúlkur 16—17 ára. Karin
Johansen, Prins Haraldsv. 5 B, Gjö-
vik, Norge, við pilta 15 ára. EgiJ
Hyldmo, Storás, Norge, við pilta, 16
ára. Eilif Iíarlsen, Elvegárd, Skjo-
men i Ofoten, Norge, við stúlkur 15
ára. Ove Enger, Hemnes i Höland,
Norge, við stúlkur 16 ára. Ingebjörg
Kyllo, Tyholt alle 13, Trondheim,
Norge, við pilta og stúlkur, 18 ára.
Elin Aune, Boks 250, Bodö, Norge,
við stúlkur 14—-15 ára. Knut Heier-
sen og Arnt Waaler, Ask st., Norge,
við pilta og stúlkur 15 ára.
Ég skil ekki konur.
Framh. af bls. 16.
höfðum rifizt stundarkorn eins og
hanar, batt hún skyndilega endl á
samtalið: — Eg vil ekki hlusta ó þig
lengur, þú getur eins farið á stund-
inni.
Eg varð bálreiður. Mér fannst það
ekki viðeigandi að leika mig svona
grátt, þótt okkur yrði sundurorða.
Auk þess þoli ég ekki duttlungafullar
konur.
— Eg skal segja þér eitt, sagði ég,
og án þess að hugsa mig um tvisvar
skellti ég henni yfir hnén á mér og
rak henni Þrjú vel úti látin högg
á bakhlutann, — ekki hörð, en é-
kveðin!
— Svona á að íara með ótemjur,
sagði ég.
Síðan liöu tveir mánuðir, og ég
varð að skrifa 14 auðmýkjandl bréf,
senda henni þrjá konfektkassa, rósa-
vendi og ilmvatnsglas, Chanel nr. 5,
— en það er klæðnaður Marilynar
Monroe I rúminu, — áður en hún
vildi lita við mér. Þegar við hltt-
umst loks, lýsti Sanna yfir þvl, að
ef ég hegðaði mér aftur eins og þrjót-
ur, væri þessu öllu lokið.
Sem sagt, ég skil ekki konur. Ég
er hræddur um, að ég skiljl Sðnnu
aldrei fyllilega. Ég þori að sverja, að
hún sagði einu sinni, að hún fengi
gæsahúð, þegar hún heyrði orðið
rómantík. Svo kom það eitt sinn
fyrir, að við leiddumst 1 gegnum skóg-
inn eftir skuggsælum stíg. Þegar við
vorum að tylla okkur á bekk vlð
litla tjörn, gægðist tunglið fram úr
skýjunum og speglaðl sig I spegll-
sléttu vatninu.
— Sjáðu, hvislaði Sanna, — karl-
inn í tunglinu er að horfa á okkur!
— Já, hvað ertu a öglápa, sagði
ég og kastaði steini út t vatnið. FarOu
með þetta smetti Þitt.
Sanna vissi ekki, hvaðan á sig stóð
veðrið. — Annan eins durt hef ég
aldrei á ævi minni séð, sagði hún.
Ég var svo mikill kjáni að gera mér
vonir um, að þú mundir loksins biðja
min i allri þessari sælu.
Ég -bjargaðl mér til allrar ham-
ingju úr þessum vanda. Ég flýtti mér
að telja henni trú um, að ég hefði
aðeins verið að reyna að dylja til-
finningar mínar, og þessu lauk með
þvl, að hún gaf mér jáyrði sltt.
En það er ekkl hlaupið að þvt að
skilja konumar. Sanna hefur alltaf
fyrlrlltlð glæsilegar brúðkaupsveizl-
ur, og þegar vlð trúlofuðumst, sagði
hún, að englnn gætl fenglð hana til
þess að Idæðast yflrborðelegtun