Vikan - 01.10.1959, Blaðsíða 13

>
M* " Ttí%
mmmm

Lettur stoll í forstofu með
loðnu áklæði.
Danskur skrifstofustóll úr
eik, klæddur leðri.
Þýzkur hægindastóll úr
hertu efni, klæddur svamp-
sessu.
Samstæða, sófi og tveir
stólar eins, — sýmmetrfsk
og þreytandi uppstilling,
sem sést æ sjaldnar.
Bandarískur hægindastóll
með lausri svampsessu.
Húsagerð I Brasilíu
í ;Suður-Ameriku búa þróttmiklar þjóðir, og þar er víða vaxandi menning og
athafnalíf. Rio de Janero er af mörgum talin ein fegurst borg í heimi, með
drifhvftum, nýtízkuhúsum meðfram strönd og bröttum fjallshlfðum. Húsagerðar-
list Brasilíumanna er djörf, og þeir eru óhræddir við smávegis tilraunir. Hér
sjáum við hluta af einbýlishúsi skammt frá Sao Paulo, og þar hafa flestar erfða-
kenningar verið látnar lönd og leið. Það fylgir ekki sögunni, hvað húsið kostaði,
en reynslan hér hjá okkur er sú, að hvað Iítið, sem brugðið er út af vanalegu
byggingarlagi, margfaldast allur byggingarkostnaður, vegna þess að byggingar-
iðnaðarmenn „eru ekki vanir að gera þetta svona.“
trukknum á öræfaferðalaginu.
Og milljónerahjónin sögðust sko ábj'ggilega
mundu segja frá því, þegar þau kæmu heim,
hvað íslendingar væru gestrisnir, og það mundi
ábyggilega mörgum, sem þau þekktu, þykja
skrítið að koma hingað. Svo við þurfum ábyggi-
lega ckki neinar Danablækur tilþessað segja
okkur neilt um það, að við getum fengið hingað
ferðafólk.
Sjóskvísan í tjörninni
MÉR FINNST menn vera vitlausir að finnast
eitthvað athugavert við það að setja upp mynda-
styttu af iiafmey í tjörnina. Og það er einsog
livert annað gap að lialda því fram, að þetta
inegi ekki, afþvíað við íslendingar þekkjum ekki
neitt svona sjóskvísur.
Ég man ekki betur enað einhver hafi sagt
mér, að það hafi einmitt verið á svona marfisu,
sem Sæmundur fór heim frá Húll, þegar hann
sótti um jobbið í kexinu og fékk það. Og þó þetta
sé náttúrlega einsog liver önnur þjóðsaga, þá
sýnir hún samt, að menn hafa þó kannazt við,
að svona sæfljóð væru til i gamla daga.
Ég man eftir því, þegar ég kom til Iíaup-
mannaliafnar, þá var einmitt svona sæskvisa
sitjandi á steini, eittafþví fyrsta, sem maður sá
við innsigldnguna, og þó Danir hafi kannski
aldrei verið neitt sérlega góðir útí Islendinga,
sem ég er reyndar alveg vissum, að þeir hafa
ekki verið, þá eru menn sammála um, að þeir
séu smekkmenn.
Hitt er líka tómt píp að halda því fram, að
hafmey eigi ekki að sitja í tjörninni, afþviað
vatnið i henni sé næstum allt úr skólpröronum
í Háskólahverfinu. Þetta finnst mér ekki koma
málinu neitt við, enda veit það hver maður, sem
ekki er orðinn blautur á perunni, að það flæðir
iika inn i tjörnina á stórstraumsflóðum. Og ef
—
menn vilja endilega hafa þessa hafmey i ein-
liverju sambandi við vatnið, sem hún situr á
steini útí, þá er vandinn ekki annar en sá að
láta hana gera einsog litla strákinn i gosbrunn-
inum í Hellisgerði.
Einu mótbárurnar, sem mér finnst vera eitt-
hvert vit i, i sambandi við þetta, eru þær, að
kriurnar muni setjast á hafmeyna og óhreinka
hana. En þá er bara að láta Kjartan brunavörð,
sem er landsfrægur fuglavinur hvort sem er,
sprauta vatni á kríurnar og lirekja þær hurtu af
hafmeynni. Þá mundu ldka óhreinindin skolast
hurtu af henni um leið, og þetta gæti verið bæði
skemmtileg og nytsöm æfing fyrir slökkviliðið.
Ég held nefnilega, að þetta pip um, að þessi
vatnaskvísa eigi ekki að vera í tjörninni, stafi
bara afþví, að menn nenni ekki að hugsa.
Gamla úthverfið og ráðhúsið
OG AFÞVÍAÐ maður er að tala um tjörnina, sem
er alveg ábyggilega mesta prýði Reykjavíkur, þá
er ég hundraðprósent vissum, að menn eru
með þvi, að það skuli vera farið að bora oni
forina á tjarnarbotninum tilþessað vita, hvað
djúpt þarf að grafa fyrir ráðhúsinu.
Sumir eru náttúrlega með eitthvað múður um,
að þeir ætli að byggja ráðhúsið við norðurend-
ann á tjörninni tilþessað tryggja það, að mið-
bærinn verði alltaf, þar sem hann er, og verðið
á lóðonum þar og Morgunblaðsliúsinu og öðrum
húsum, sem lielztu bubbarnir eiga, lækki ekki í
verði.
Ég fæ ekki séð, að það væri eitthvað unnið
við það að byggja ráðhúsið heldur annar-
staðar, tilþessað aðrar lóðir og önnur hús,
sem stæðu nálægt þvi, hækkuðu lieldur í verði.
Og ég er Idka alveg vissum það, að gamli mið-
bærinn, sem er nú eiginlega að verða að út-
hverfi, mundi næstum alveg leggjast niður, ef
ráðhúsið yrði ekki byggt þarna, þvi menn
mundu ekki koma þangað, vegnaþess hvað göt-
urnar eru lélegar og húsin ljót, nema þeir ættu
þangað eitthvert erindi, sem ekki væri hægt að
rækja annarstaðar. Og ég er einmitt vissum, að
það er vegna þess, sem Gunnar og þeir vilja
ekki, að miðbærinn, sem nú er orðinn að elzta
úthverfinu i bænum, leggist niður, vegnaþess
hvað hann er ljótur og óþægilegur, að þeir vilja
endilega láta byggja ráðhúsið þar, sem öllum,
sem segjast hafa vit.á því, finnst vitlaust að láta
byggja það, — en ekki vegna þess, að það græði
einhverjir áþví, að það sé þar.
Bara að renta sektina
EN ÞAÐ er til fullt af fólki, sem er alltaf jarm-
andi útaf því, að aðrir skuli græða, og oftastnær
eru það menn, sem ekki nenna að græða pen-
inga sjálfir eða eru hræddir um, að þeir verði
óvinsælir af þvi að gera það.
Ég þekki mann, sem var dæmdur í mörg
hundruð þúsund króna sekt um daginn fyrir
fjáröflun. Ég spurði liann, hvort hann ætlaði
ekki að áfrýja dóminum, en svo vitlaus sagðist
hann ekki vera. Þá mundu þeir bara hækka
sektina. Hann sagðist ætla að semja um borgun
á henni á fimm árum og ávaxta peningana svo
skart á timabilinu, að þegar hann borgaði þess-
ar mörg hundruð þúsund krónur, þá ætti hann
þær allar eftir. Og ef þeir sektuðu sig svo fyrir
það, þá skyldi hann fara alvegeins að, og hvað
oft, sem þeir sektuðu sig fyrir okur, þá skyldi
hann alltaf hafa undan, svo þeir næðu sér ekki,
svo skart skyldi hann renta sektarpeningana.
Og ég hlusta ekki einusinni á menn, sem eru
með eitthvað gap útaf þvi, að aðrir séu rikir,
vegna þess að það eru oftastnær menn, sem
hafa nennt að verða það.