Vikan - 12.11.1959, Síða 13

Fyrir þær, sem grípa í
handavinnu endrum og eins,
er þessi létti saumakassi
heppilegur. Hann er á hjólum
til að auðvelda flutninga frá
einum stað til annars.
Þar sem þriingt er um gólfrýinið, getur
ver:ð heppileg lausn að hafa saumakassa
undir sófaborðinu. Eftir notkun er honum
skotið undir borðið.
Svíar hafa hneigzt allmikið
að því að hafa saumaborð í
eldhúsinu. Þeir hafa það oft
þannig, að hægt er að fella
það inn í vegginn, og þar eru
þá hafðar hirzlur fyrir sauma-
skapinn.
Léttur saumakassi fyrir
hekl og prjónadót. Það fer lít-
ið fyrir honum, en hann get-
ur verið notadrjúgur, sé hann
vel innréttaður.
Listamenn fyrir barðinu á nöldursseggjum.
OG SVO ER ég handviss um að ahnenningur
gerir sér ekki heldur grein fyrir þvi hvað
það er erfitt að vera listamaður á íslandi og
alveg sérstaklega Ieikari eða lcikkona. Það
veit hver einasti maður, sem hefur nokkra
vitglóru i koll'inum, að til þess að vera lista-
maður þá þarf maður að vera eitthvað öðru-
vísi en annað fólk. Og þessvegna er það, að
það eru þeir, sem langar til að vera öðruvísi
en aðrir, sem verða listamenn.
Ég veit það til dæmis af þvi, livað ég þekki
marga leikara og leikkonur, að þau urðu leik-
arar og leikkonur, af þvi að þau voru svo
hundleið á því að vera það ekki. Og það getur
hver maður litið í eigin barm með það, hvort
það muni ekki vera skcmmtilegt að geta verið
á hverju kvöldi í geimi með laglegum skvis-
um, sem urðu leikkonur til þess að geta verið
á hverju kvöldi í geimi með leikurum. En
svo koma menn með einhvern kjaft um það,
að lietta fólk standi sig eitthvað illa i starfi,
eins og það hafi orðið leikarar til að standa
i skitverkum, og eins og það hefði þá ekki
bara haldið áfram að vinna eins og annað
fólk, ef það hefði ætlað sér að gera það, í
staðinn fyrir að fórna öllu og ganga út i það

að verða listafólk. Og ég gef ekki túskilding
fyrir neitt píp uin það, að leikarar á Islandi
séu eitthvað illa upplýstir, þó að þeir hafi
kannski ekki legið alla ævina yfir bókum og
fengið sjónskekkju og nefdrop af bókalestri
og viti kannski ekki nein ósköp.
Og mér er sem ég sjái jiessa postula, sem
eru að brúka kjaft út af því að leikarar séu
einhverjir ónytjungar, sem ekki standi í stykk-
inu, ef þeir ættu kannski að drekka og vera i
geimi alla nóttina, og fara svo að stúdéra
rullur og læra utanað og hugsa á daginn. Ég
hef nefnilega eklci meiri trú á þessum siðferð-
isprédikurum en það, að þeir mundu bara
reyna að sofa úr sér og' ná sér svolítið upp
fyrir gcimið annaðkvöld og ekki vera að lesa
neitt eða hugsa frekar heldur en leikararnir.
En þetta er bara ekki neitt einkamál þeirra,
sem eru með þetta nöldur, heldur er liér um
alvörumál að ræða, sem kemur við öllum
mönnum, sem hafa eitthvert vit á menningar-
málum. Við Islendingar erum nefnilega svo
fáir og smáir, að við höfum ekki efni á þvi,
að þeir fáu menn, sem leggja það á sig að vera
listamenn á þessu lafidi, geti ekki verið það
óáreittir fyrir einhverjum nöldursseggjum, sem
aldrei geta látið almennilegt fólk i friði.
í október 1959. J.M.S.
'ji'o
n
Nauðsynlegt er, að nægileg
birta sé við saumavélina og
að hægt sé að hafa öll helztu
áhöld og efni innan við seil-
ingu.
VIK AN
13