Vikan - 10.03.1960, Blaðsíða 4

HANS BAUR
ÉG FLAUG P
MEÐ VALDAMENN
HEIMSINS
ÐALPERSÓNA þessarar frásagnar, Hans Baur kapteinn, er flugmaö-
ur aö atvinnu. Hann geröist sjálfboöaliði í fyrra stríöi, þá nítján
ára gamall, síöan póstflugmaöur og þá flugstjóri á Alpafjalla-leiÖ-
inni ( hann var einn hinna fyrstu flugmanna til aö fljúga hundraö sinnum
yfir Alpafjöll). Hitler kallaöi hann fyrir sig áriö 1932 og réö hann einlca-
flugmann sinn. AÖ dómi Hans Baur var „der Fúhrer“ hvorki afburöa-
maöur né brjálœöingur, þjóöamálaskörungur né glæpamaöur, —- hann var
einfaldlega vinnuveitandi, maöur, sem fyrst og fremst fól honum aö fljúga
mikiö og hann reyndist trúr allt til hinna mikiu endaloka. Frá þessu og
ýmsu ööru, sem fyrir hann bar á flugmannsferli hans, þegar hann flaug
meö marga af þeim mönnuyn, sem licezt bar á þessum tíma, segir Hans
Baur í bók, sem tiann skrfiaöi, eftir aö hann var látinn laus úr rússnesk-
um fangabúöum, þar sem liann haföi setiö í tíu ár. Bólcin heitir: Ég
flaug meö valdamenn heimsins.
Þegar fyrri heimsstyrjöld hafði geisað nokkra mánuði, — ég var þá
seytján ára gam’all, — skrifaði ég keisaranum bréf og bað hann leyfis
um að fá að ganga i flugherinn. En það var ekki fyrr en tveimur árum
siðar, sem þessi ósk mín rættist. Eftir að þjálfuninni var lokið, gerðist
ég könnunarflugmaður á AE’G-flugvél, sem var afbragðsgóð vél og síðasta
meistaraverk tækninnar. Hún gat komizt í 1100 metra hæð og náð 140
kilómetra hraða. Þessari vél og öðrum slíkum „kössum” flaug ég allt til
stríðsloka, og var það mér hin bezta þjálfun. Að stríði loknu, þegar reglu-
iegt póstflug var í fyrsta skipti hafið (1919), var ég ásamt fimm öðrum
flugmönnum valinn úr hundrað manna hópi til Þess að fljúga einni af
áætlunarvélunum.
Þegar Versalasamningurinn kom til framkvæmda, fékk Þýzkaland i
sinn hlut átta flugvélar til almennra afnota. Vegna reynslu minnar sem
ílugmanns var ég ráðinn ásamt tveimur öðrum flugmönnum til Bayerisches
Luftlioyd, en þaö félag hafði á að skipa fjórum flugvélum: einni tveggja
sæta og þremur þriggja sæta, sem samanlagt gátu flutt sjö farþega. 1
vígslufluginu, sem flogið var án farþega, eyðilagðist ein flugvélin, svo að
þá voru eftir aðeins þrjár. Hin minnsta þeirra, — það var Albatros-vél,
sem náði 120 kílómetra hraða, — var jafnvel fjóra eða fimm tíma að
komast þessa tvö hundruð kilómetra leið, ef mótvindur var. En farþeginn,
sem sat milli flugmannsins og skrúfunnar, ýmist gubbaði iifur og lung-
um eða nötraði og skalf af tilhugsuninni um farangur sinn, sem hnýttur
var með ólum utan á skrokk vélarinnar, annaðhvort undir eða til hlið-
anna, þar sem ekki var um annað rúm að ræða. Oft kom fyrir, að vélin
lak oliu, sem vindurinn þeytti auðvitað beint framan í farþegann og flug-
manninn. — Það var hreint ekki auðvelt að halda viðskiptavinunum.
Eftir tveggja ára hetjulega baráttu fyrir tilveru sinni var Luftlloyd
innlimað í Junkers, sem síðar meir tók í notkun fyrstu farþegaflugvélina,
er um getur i veraldarsögunni. Það var F 13. Hún gat tekið — auk
flugmannsins — fimm farþega og var lokuð, svo að ekki var lengur hætta
á, að olíulekinn lenti í andlitum manna.
Fyrsti „valdamaður heimsins”, sem flaug með mér, var EUGENIO
PACELLI, sem síðar varð Píus páfi XII. Árið 1923, þegar helgileikarnir
í Oberammergau stóðu yfir, var mér falið að fljúga með hann þangað
frá Miinchen. Hann hafði mjög mikinn áhuga á öllu, sem varðaði flug,
en hafði aldrei áður stigið upp í flugvél. Að kvöld þess sama dags, þegar
ég flaug með hann til baka, fór ég í stórum sveig yfir Alpafjöll til að
sýna honum sólarlagið þar (eins og mér hafði verið skipað) og hreifst
hann mjög af þeirri sýn. Hann sagði mér, að þessi dagur mundi verða
sér ógleymanlegur.
Hans Baur ásamt aldinni móður sinni, þegar hann kom úr fanga
búðum í Rússlandi.