Vikan - 10.03.1960, Blaðsíða 16

AÐ FITJA UPP.
Þegar prjónaðar eru flíkur, svo
sem peysur osf hosur, er nauðsyn-
legt að fitja pannig upp, að fitin
.gefi vel eftir, Bezta ráðið til þess
er að fitja upp á 2 prjóna saman,
draga sfðan annan prjóninn úr og
teygja á fitinni; verður hún þá jöfn
og laus.
AÐ PRJÓNA.
Nauðsynlegt er að velja réttan
prjónagrófleika fyrir garnið, til
þess að flikin verði hvorki of fast
né laust prjónuð. Venja er að prjóna
brugðningar fastar en slétt — og
mynzturprjón. Algengt er fyrir
þráðagarn að prjóna brugðninga á
prj. nr, 2.% og slétt — og mynztur-
■ prjón á prj. nr. 3.
AÐ AUKA ÚT LYKKJU.
: Tekið er upp band milli lykkna,
það síðan látið á vinstrihandar-
prjón og prjónað þannig, að það
snúist. Það er gert, til þess að ekki
komi gat eftir útauknu lykkjuna.
Einnig má nota aðra ágæta aðferð,
en hún er þannig, að prj. er ofan í
lykkju frá seinustu umferð.
AÐ SAUMA SAMAN PRJÓN.
Bezt er að sauma prjónaflikur á
börn saman i höndum. Dragið allt-
af 1 þátt úr garninu, sem saumað
er með. Það er gert til þess, að
þráðurinn verði snúðlinari og
mýkri. Einnig verður saumurinn þá
þynnri.
Venjuleg aðferð við að sauma
saman brugðninga er að lykkja eða
varpa brúnirnar saman frá röngu.
Garðaprjón er bezt að lykkja sam-
an frá réttu. Sléttprjón má einnig
lykkja saman, séu brúnirnar sér-
staklega jafnar.
Ágæt aðferð er að sauma prjón
saman með aftursting, og má þá
gjarnan pressa út sauma lauslega
frá röngu. ,
AÐ TAKA UPP LYKKJUR.
Sjálfsast er nð taka unn Ivkkiur
It. d. fyrir hálsmáli) m»ð hvi að
drasa hráðinn af hnvkh'nnm nnn
með prjóni os mynda þannis Ivkkj-
ur. en ekki taka upp laus bönd á
prióninn.
Þesar teknar eru unn Ivkkiur á
sléttu prióni, er bezt að fara i ekta
lykkiu eða bosa unn. Ef við athns-
um priónið nákvæmlesa, sjáum við,
að bogarnir liggja ýmist upp eða
niður.
AD PELLA AF.
Venjuleg affelling er gerð þann-
ig. að priónaðar eru tvær lykkiur
yfir á hæsrihandarprjón os siðan
innri lykkjunni steynt yfir bá ytri
og þannig koll af kolli. Sjálfsagt er
að prjóna lykkjurnar eins og ]>ær
liggja fyrir — eða slétt það, sem
slétt er, og brugðið það, sem brugð-
ið er.
Nauðsynlegt er, að affelling sé
frekar laus, þar sem oft reynir
nokkuð á hana.
Þegar um úrtekningu er að ræða,
eru 2 I. prjónaðar saman, visar þá
lykkjan til hægri. Einnig er hægt
að taka 1 lykkju óprjónaða, prjóna
þá næstu og steypa siðan óprjónuðu
lykkjunni yfir þá prjónuðu; vísar
lykkjan þá til vinstri. Þessi úrtaka
er sjálfsögð, þar sem 2 I. eru tcknar
úr hlið við hlið; vísa þá lykkjurnar
hvor á móti annarri.
AÐ PRESSA PRJÓN.
Pressið alltaf laust frá röngu, og
látið rakann frá stykkinu þorna
sjálfkrafa.
Framhald á bls. 21.
pP niifa o gr trelill
Þessi hlýlega húfa er prjónuð úr „mohair“-garni. Einnig trefillinn.
Mynztur: 1. um. * 1 1. sl. og 1 I. br. * endurtakið frá * til * um-
ferðina á enda.
2. umf., prjónuð eins.
Endurtakið síðan þessar 2 umferðir.
Prjónið á prjóna nr. 4.
16 1. lykkjur prjónaðar með mynzturprjóni, mæla 18 sm.
TREFILL.
Fitjið upp 44 1., og prjónið mynztur (1 1. sl. og 1 1. br.) 105 sm.
Fellið af.
HÚFA.
Fitjið upp 1., og prjónið mynztur (1 sl. og 1 1. br.) 22 sm. Fellið þá
af 1 1. hvorum megin í 4. hverri umferð 8—10 sinnum. Fellið af.
Prjónið annað stykki eins. Saumið stykkin saman, og dragið saman
kollinn.