Vikan - 10.03.1960, Blaðsíða 13

Sveinn Kjarval segir álit sitt á
nokkrum atriðum í híbýlamenningu
samtímans.
HIBYLI
og reyndist ekki vek Hitler klippti svo á
þann þráS, og upp úr þvi varð alger kyrr-
staða i þýzkum húsgagnaiSnaði þar til
eftir stríð. Á Norðurlöndum byrjuðu menn
að aðhyllast þessa stefnu um 1930.
— Hefur þá tekizt að samræma list-
rænt útlit og notagildishugmyndina?
— Það finnst okkur núna. í fyrstu voru
menn með allan hugann við það eitt, að
hluturinn þjónaði einungis hinum nyt-
samlega tilgangi. Ég tel, að notagildi þess,
sem framleitt er nú, sé jafngott, en útlitið
aftur á móti mun betra.
— Og nú hafa Norðurlandamenn tekið
forystuna?
— Danir eru stórveldi á þessu sviði,
svipað og Frakkar voru í eina tíð. For-
vígismaður með Dönum var prófessor
Kaare Klint. Hann er nýlega látinn. Ann-
ars má segja, að Norðurlandamenn séu yfir-
leitt mjög framarlega. Það eru ftalir raunar
líka, en þeim hættir til þess að leggja svo
mikla álierzlu á formið, að notagildi hlutar-
ins bíður tjón af. Þjóðverjar eru að nokkru
leyti á annarri linu. Þeirra húsgögn bera
keim af fúnkishúsgögnunum siðan fyrir
stríð. Það er eins og þeir hafi byrjað að
nýju, þar sem Iiitler rauf þróunina.
Austan járntjalds er ekki unnt að tala
um neina þróun. í Rússlandi var einu sinni
til eins konar almúgastíll, en nú er hann
tæplega til lengur, heldur er helzt um að
ræða fremur leiðinlegan samruna af rokokó-
og renaissance'-stil.
— Finnst þér viðhorf almennings hafa
breytzt til muna, síðan þú komst heim frá
námi?
— Alveg ótrúlega mikið — og breytzt i
rétta átt, mundi ég segja. Það viðhorf gæti
þó verið enn betra, ef húsgagnasmiðir slcildu
hlutverk sitt.
— Hvað vantar á, að þeir skilji?
— Þeir þyrftu að hafa nánari samvinnu
við húsgagnaarkitekta. Það efldi velgengni
Dana fyrst og fremst.
— Því verður ekki neitað, að menn gera
ýmiss konar glappaskot, þegar þeir ei'u að
prófa sig áfram með nýjiíngar án stuðnings
fagmanna. Við liöfum séð íbúðir, málaðar
með litum, sem skáru í augu, og annað eftir
þvi. Hverju finnst þér mest áfátt um frá-
gang og innréttingu á nýjum íbúðum lijá
okkur?
— Fólk virðist miða meira við gestina,
sem kunna að koma á heimilið, en sjálft
lieimilisfólkið. Menn vilja liégða sér eins ,og
enskir aðalsmenn, en ekki sem réttir ög
sléttir íslendingar. Fyrir hragðið verður
ekki pláss fyrir börnin á heimilunum, og
þau verða að halda til á sjoppum. Danir
kalla það „herskabslejlighed“ að hafa þrjár
stofur samliggjandi. Sú tilhneiging liéfur
verið sterk hér, en ég held, að þetta sé að
Framhald á bís. 26.
■ >„• 5i».