Vikan - 10.03.1960, Blaðsíða 31

Ég flaug með ..
Framhald af bls. 5.
öllum þessum feröum. Aðeins einu
sinni lentum við i heljarmiklu hagl-
éli, og vélin lét svo illa, að um leið
og við vorum lentir, þorði ég ekki
annað en ganga úr skugga um, að
farþegunum hefði ekki orðið meint
við. En allt hafði gengið vandræða-
laust, og Hitler var hinn ánægðasti
eftir ferðina.
1 öðru kosningaferðalaginu, frá 15.
til 30. júní 1932, var hraðinn, sem
Hitler heimtaði af mér, enn djöful-
óðari en fyrr. Oftar en einu sinni
flutti Hitler þrjár ræður sama kvöld-
ið á þremur mismunandi stöðum og
hina síðustu jafnvel klukkan tvö um
nótt. Þótt. mér fyndist fátt um skoð-
anir hans, gat ég ekki annað en dáðst
að þessum óþreytandi dugnaði. Til
þess að geta talað til fjöldans lét
hann mig jafnvel setjast á kornakr-
ana.
1 þriðja kosningaleiðangrinum (i
nóvember 1932) lét Lufthansa Hitler
fá nýja flugvél, Junkers 52, sem gerði
mér kleift að flytja auk hins tilvon-
andi „Fuhrers" fimmtán manna
fylgdarlið hans. Hitler var svo hrif-
inn af vélinni, að hann vildi kaupa
hana og bað mig að verða milligöngu-
maður þar um. Lufthansa vildi fá
275.000 mörk. Hitler hugsaði sig um
andartak og sagði síðan: „Það er of
dýrt. Og auk þess, áður en langt um
líður, verð ég orðinn foringi þriðja
ríkisins, og þá á ég yfir að ráða
heilli ríkis-flugsveit. Þér verðið yfir-
maður hennar." Raunin varð sú, að
eftir þetta flaug ég aðeins þrjá mán-
uði fyrir Lufthansa. Þá réð Hitler
mig i þjónustu sína, og hjá honum
var ég til 1945. Meðal ýmissa sam-
verkamanna foringjans, sem ég
kynntist á þessum árum, var aðeins
einn, sem ég kunni að meta: Rúdolf
Hess. Hann var fæddur flugmaður,
hafði óskaplegt dálæti á flugi. Ég
flaug með honum margar ferðir að
nóttu til, vegna þess að hann vildi
æfa sig í blindflugi. Hinir nazistafor-
ingjarnir voru óþolandi oflátungar og
ofstækismenn. Hess skildi ég, — hann
var sömu gerðar og ég. Síðar meir,
þegar stríðið hafði staðið marga mán-
uði, birtist Hess oft úþi á flugvelli
og fór með mér í reynsluflug. „Sjáið
þér, Baur,“ sagði hann, „maður eins
og ég ætti að vera á vígstöðvunum
og stjórna flugsveit, en ekki i Berlín
sem vara-Fuhrer“. Þegar Mess-
erschmidt byrjaði að gera tilraunir
með Me 210, reyndi Hess flugvélina
hvað eftir annað og lét gera á henni
ýmsar breytingar. Forráðamenn fé-
lagsins höfðu af þessu áhyggjur, en
þorðu ekkert að segja.
Dag nokkurn heima hjá Hitler tók
Hess mig afsíðis og sagði við mig,
að þar sem hann ætlaði sér að fljúga
á Me 210 til Amsterdam, þyrfti hann
á að halda „korti yfir varnarvirkin“.
þ. e. a. s. að vita, hvernig loftvarna-
kerfinu væri fyrir komið og hvernig
ætti að varast það. Mér fannst þessi
beiðni hans undarleg, en sagði, að
þar sem þetta flug væri auðvitað leyft
af aðalstöðvum hersins, væri engin
ástæða til þess, að hann gæti ekki
fengið slíkt kort hjá hlutaðeigandi
skrifstofu. „Þetta flug hefur ekki ver-
ið leyft, Baur. Ég hef tekið það upp
hjá sjálfum mér. Þér verðið að hjálpa
mér.“ Ég lofaði aðstoð minni og fór
til Milch hershöfðingja, sem var hinn
rétti aðili. Einnig honum fannst
beiðni þessi undarleg, en sagði svo:
„Tortryggnin hefur lika sín takmörk.
Hess er útnefndur arftaki foringjans.
Hérna er kortið." Hann afhenti mér
það, og ég fór með það til Hess.
Tveimur dögum síðar, þegar ég dvald-
ist í stuttu leyfi með fjölskyldu minni,
var ég kallaður i Kanslaiahöllina.
Ég flýtti mér þangað, en ringulreið-
inni, sem varð þar fyrir mér, get ég
ekki Íýst. Hitier og Göring vlrtust
báðir brjálaðir, og það tók mig heila
klukkustund að komast að sannleik-
anum: Hess var flúinn til Englands.
Við Milch sluppum með ofboðsiegar
skammir.
AÐEINS EINU SINNI VARÐ
ANNAR TIL AÐ GEGNA
STARFI MÍNU.
1 apríl 1933 var mér falið að flytja
Göring til Rómar, en hann fór þang-
að i opinbera heimsókn til Balbos.
„Stóri Hermann" sat við hliðina á
mér í stjórnklefanum og staðfesti það
orð, sem fór af honum sem flug-
manni. En mest þótti mér um þá ó-
seðjandi matarlyst, sem hann hafði.
Á hálftíma fresti, — ég ýki jafnvel
ekki um eina mínútu, — kom einka-
Vilton
þjónn hans fram i með kaffi, brauð,
bollur, appelsínur, bjór, pylsur. Gör-
ing borðaði í hvert eitt skipti eins og
hungraður maður. Einnig í Róm, i
veizlunum, sem Balbo og aðrir fyrir-
menn héldu honum, sýndi hann yfir-
burði sína með gaffalinn.
Mér fannst mikið til um Róm, en
því miður barst allt i einu skeyti frá
foringjanum, sem kallaði mig til
Berlínar. Hann þurfti að fljúga til
Munchen og ætlaði sér ekki að leggja
af stað án mín. Sannleikurinn er sá,
að aðeins einu sinni var flugvél Hitl-
ers flogið af öðrum en mér. Það var,
þegar ég fór með Ribbentrop til
Moskvu til þess að skrifa undir griða-
samninginn og Hitler vildi fyrir hvern
mun komast frá Berchtesgaden til
Berlinar til þess að taka þar á móti
ráðherra sínum.
dregilinn...
100% ulL
Árið eftir að Hitler komst til valda,
var samkomulagið með honum og
SA (,,storm“-sveitunum) orðið svo
slæmt, að til stórvandræða horfði.
Röhm og helztu fylgismenn hans
hugðust steypa stjórninni. Eitt kvöld
skipaði Hitler mér að vera viðbúnum
með vélina að fara til Múnchen. Ég
fór upp í D-2600, sem var einkaflug-
vél foringjans, og setti í gang mótor-
ana. Sá hægra megin gekk ekki vel.
Ég athugaði hann með vélamönnun-
um, líkaði hann ekki, svo að skipta
þurfti um. Við ákváðum að fara á
annarri flugvél. Þetta atvik bjargaði
lífi Hitlers og sennilega mínu líka.
Við lentum klukkan 4 að morgni
á flugvellinum í Múnchen í flugvél-
inni, sem hafði verið gripið til á síð-
ustu stundu. En er foringinn var að
Framhald á bls. 33.
★ Litur og mynstur
valið af fagmönn-
um.
★ Leggjum áherzlu
á fljóta og góða
afgreiðslu.
Aðalstræti 9. Sími 14190.
VIKAN
31