Vikan - 30.06.1960, Síða 16

Læknirinii segir
Hinn venjulegi
lasknir fer ekki
eftir eigin ráðum
Farið eftir þvi sem ég segi, en
ekki eftir þvi hvernig ég breyti.
Það ráð ættu margir læknar að
gefa sjúklingum sínum. Það er þvi
miður oft þannig, að mikill hluti
lækna gætir ekki heilsu sinnar með
sömu umhyggju og þeir ráðleggja
sjúklingum sinum að gera.
Bandariskt timarit, Pattern of
Disease, lét nýlega fara fram ýtar-
lega rannsókn meðal 9396 lækna,
til þess að fá úr þvi skorið hvernig
þeir gættu heilsu sinnar. Sú vitn-
eskja, sem þar fékkst, var ekki
glæsileg. Ekki helmingur þessara
lækna hafði siðasta eitt og hálft ár
farið i læknisskoðun og 20% þeirra
játuðu að þeir hefðu ekki verið
rannsakaðir siðustu fjögur árin.
HÆTTU VIÐ BYRJAÐA
MEÐFERÐ.
Það sem verra er, hinn venjulegi
læknir hefur tilhneigingu til þess
að hætta við meðferð, sem honum
hefur verið ráðlögð, f miðju kafi,
nákvæmlega eins og svo mörg ykk-
ar. Einn af hverjum 4 læknum, sem
rannsakaðir voru og liðu af of há-
um blóðþrýstingi, hættu við með-
ferðina innan tveggja ára eða minna.
Um 14% af þeim sem höfðu maga-
sár, höfðu beðið i meira en 5 ár
áður en þeir gerðu nokkrar ráðstaf-
anir til lækningar.
Eins og þið, sem hafið lesið
greinar mínar regiulega, munið
sjálfsagt, hef ég aftur og aftur und-
anfarin ár, reynt að brýna fyrir
ykkur hve árfðandi það sé að leita
iæknis samstundis og þið verðið
vör við eitthvert af hættumerkjun-
um sjö um krabbamein.
BEIÐ í ÞRJÁ MÁNUÐI.
Hægt væri að ætlast til að læknar
væru vel á varðbergi, þegar eitthvað
kæmi i ljós, sem gæti bent á krabba-
mein og vissu um hættuna við að
biða með sjúkdómsákvörðun. Rann-
sóknir timaritsins sýndu hins vegar,
að hvorki meira né minna en 31%
fóru ekki til læknis fyrr en eftir
þrjá mánuði. Það er svipað hlutfall
og er hjá almenningi, sem dregur
rannsókn þetta lengi, þegar grunur
leikur á krahbameini.
Athuganir leiddu meira að segja
i Ijós, að 7% af læknum drógu það
i 5 ár eða meira að fara i einhverja
meðferð.
Framh. á bls. 34.
Leyfið börnunum oð hjálpa
Lotta er aðeins sjö ára, en samt er hún farin
að bursta skó. Hún baslar við burstann og klút-
ana, — öðru hverju hallar hún undir flatt og
virðir árangurinn fyrir sér. Lotta burstar skó
foreldra sinna ásamt sinum eigin, og það er
enginn vafi, að henni þykir þetta skemmtileg-
asta starf. Það er sérstakt atriði við skóburstun
— eða yfirleitt alla fægingu, — sem er svo mikið
atriði fyrir barnið: Það sér svo fljótt árangur
vinnu sinnar. Auk þess eykur það barninu sjálfs-
traust að fá að framkvæma þetta verk, sem
fullorðna fólkið er vant að vinna.
Það er ekki auðvelt að finna verk, sem börnin
valda og hafa um leið gaman af að vinna, og
sem hjálp er i. Af nógu er þó að taka
á heimilum yfirleitt, en það þarf þolin-
mæði við að kenna bðrnunum að vinna
verkið vel og á réttan hátt. Og alltaf má við
þvi búast, að töfin verði meiri en hjálpin, a. m.
k. fvrsta kastið. Hiálpin nf starfi þeirra er auka-
atriði á þessti stiai málsins, þótt það komi sér
vel. þegnr frá líður. Aðalatriðið er hin npp-
eldislega hlið málsins, — það að barninu finn-
ist það vern ábyrgur nðiii að heimilishaldinu.
Engin ástæða er til nð láta börnin alltaf
gera sömu verkin, eins og t. d. nð leggja á borð
og þurrkn hnffapörin. Það er sjálfsagt að skipta
um og leyfa þeim að þurrka af fótunum á hús-
gögnunum o. fl. Þriggja ára tclpur geta lagt
hnifapörin á borðið alveg eins og fullorðnar
manneskiur. Eins geta þær ryksogið einn og
einn stól eða smáteppi. Sex ára, bæði telpur
og drengir. geta heilmargt f eldhúsinu, eins og
t. d. jivegið grænmeti, afhýtt möndlur, skorið
niður epli, sigtað hveiti, pressað sítrónur og
ótnimnrgt fleira, sem þau eru vissulega hreykin
af að gera.
En athugið bað, að þetta eiga aðeins að vera
smáviðvik, þvi að þolinmæði þarna er Iftil og
þau verða fliótt leið á þvf, sem þau eru að gera.
Eins er skakkt að neyða þau fil þess að ljúka
verki, sem þau eru orðin leið á, því að það
getur valdið því að þau fái óbeit á þvi og langi
ekki til að koma nálægt því framar. Þá er einnig
rétt að athuga, að börn hafa mest gaman af að
vinna verk i félagi við aðra. Það er t. d. svo
gaman að búa um rúmið sitt, meðan mamma er
að búa um hin rúmin, — en það er liræðilegt
fyrir sex ára telpúhnokka að vera skilin eftir
við uppvaskið i eldhúsinu, þegar allir hinir fara
inn í stofu tií að hlusta á útvarpið. ★
Viö erum aö hjálpa henni mömmu!
Ég er skilin ein eftir viö uppvaskiö í eldhúsinu,
þegar hitt fólkiö sezt inn í stofu til aö hlusta á
fréttirnar.
Húsráð
Ef kertin passa ekki í stjakann, þá skuluð þér
ekki skafa af endanum eða bræða af honum með
eldspýtu, — heldur skuluð þér gera eins og kon-
an hér á myndinni: stinga kertinu niður í heitt
vatn, — og síðan láta það í hvaða stjaka, sem
vera vill.
Fallegur rósavöndur á skilið að lifa eins lengi
og unnt er. Gott er að merja aðeins endann á
stilknum og halda honum síðan niðri I sjóðandi
vatni í eina mínútu. Þetta lengir rósalífið. Auk
þess er sjálfsagt að bleyta hverja rós á kvöldin
og vefja síðan inn í votan dagblaðapappír og láta
vöndinn i fötu, sem geymd er á köldum stað á
nóttunni.
Ef þér eruð í vandræðum með blómin, meðan
þér farið í sumarleyfið, þá er hér ráð, sem dugar.
Það er á þá leið að setja stórt vatnsfat í glugga-
kistuna og koma blómunum fyrir á lágu borði
fyrir neðan, ■— leggja svo baðmullarþræði ofan í
vatnið og láta þá hanga niður yfir blómin. Þann-
ig má framleiða gerviregn.
16
YIKAN