Vikan - 07.07.1960, Page 34

HÁRSKÝRIR . . . SHAMPOO . . . LAGNINGARVÖKVI.
FOCUS gerir háralit ydar skýran og fagran og endist vikum
saman, og hár ydar mun vekja addáun allra, sem a hta. FOCUS
er einnig shampoo.
HAFIÐ ÞÉR ALDREI NOTAÐ LIT? g ' ^ I s
Þér getid óhræddar notad FOCUS.
Hann er audveldur í notkun og med
fullkomlega edlileg litaráhrif, sem
skýra og fegra ydar eigin
6 UNDUR-FAGRIR OG
eðuilegir HÁRALITIR—
Veljid pann, sem hæfir háralit
ydar.
HEILDVERZLUNIN
HEKLA H.F.
Hverfisgötu 103—Sími 11275.
ur bylt grjótinu með berum hönd-
unum. Það er eins og að snerta stál
að koma við handleggina á þér ...
Og þegar Þú tekur á manni, ætlarðu
að kremja mann ... Hefur þér oft
liðið vel ... ég meina svona vel, ber-
serkurinn minn?
— Hvað meinarðu?
— Þú hlýtur einhvern tíma að hafa
verið trúlofaður eða eitthvað þess
háttar ...
— Nei.
— En hefurðu oft ... eins og
núna?
— Aldrei ... áður.
— Segirðu satt?
— Já.
— Elsku berserkurinn minn ...
Elsku hjartans berserkurinn minn. Þá
á ég þig ein ... þá á ég þig alltaf
ein, hversu mörgum sem þú kannt
aö eiga eftir að kynnast. Og trúirðu
þvl, að betta er i fyrsta skiptið, sem
ég kynnist ... karlmanni.
— Fer hún ekki að vakna?
— Nei, nei, ég meinti það ekki
þannig ... Ætlarðu að kreista úr
mér allt líf ... Nei, nei, eisku ber-
serkurinn minn ... elsku ... elaku
... beratfrkaiítnn mlnn ...
VIII.
— Jæja, mikið er, að þú kemur.
Einar Grímur. Hvar hefurðu eigin-
lega haldið þig, drengur?
— Maturinn til?
— Hvað heldurðu? Ég, sem er búin
að bíða með hann eilifðartíma. Svei
mér, ef ég hélt ekki, að eitthvað hefði
komið fyrir þig ... að þú hefðir orðið
fyrir bíl eða horngrýtis ófreskjan
gleypt þig með húð og hári. Hún væri
svo sem vísust til Þess, flagðiö að
tarna. Jæja, gerðu svo vel.
— Það er satt ... Ég lofaði kunn-
ingja mínum að hjálpa honum dálítið
1 kvöld. Þú undrast ekki um mig, þótt
ég verði eitthvað fram á nóttina.
— Eg undrast ekki um þig, þegar
ég veit, hvað dvelur þig.
— Skyldi ég eiga nokkurt nothæft
rakvélarblað ?
— Rakvélarblað ... hvað heyri ég?
IX.
— Liggur yður nokkuð á? Maður-
inn i útlöndum, — og ekki eru börnin.
— Nei, ekki eru börnin.
— Þpð er ekki svo oft, *ð ég fæ
k«ísí3/SUa. ttg rtfrra hérna ein sIUui
liðlangan daginn ... reyndar nóttina
líka, síðan hann Einar Grímur fór að
vinna þetta fram eftir öllu.
-— Já, þá ertu vitanlega ein.
Heyrðu, við skulum ekki vera að þér-
ast, — við, sem erum grannkonur.
Þér hlýtur að leiðast á nóttunni, þeg-
ar hann ... Þú ert kannski hrædd .. .
— Hrædd? Við hvað ætti ég svo
sem að vera hrædd? Og mér leiðist
aldrei. Ég er aldrei ein. Hann Helgi
minn sálugi ... Æ, ég veit, að þetta
er ekki annað en ellirugl, en ég rabba
við hann ... rabba við hann, rétt eins
og hann sitji þarna á eldhússkollin-
um. Og ég er ekkert að kippa mér
upp við það, að hann svari mér ekki.
Hann var aldrei sérlega margmáll,
blessunin, — ekki nema já eða nei,
þegar bezt lét. Við skildum nú hvort
annað samt, skiljum hvort annað þó
kannski enn betur nú ... EVi bless-
uð góða, ekki fyrtist ég, þótt þú hlæir
að þessu. Það er ekki nema til þess.
—- Mér kemur ekki til hugay að
hlæja, síður en svo. Það er einmitt
þetta ... Um hvað ertu svo helzt að
rabba við hann?
— Um blessaðan drenginn, hann
Einsa litla, — hann Einar Grim. Ég
er allta'f að fjasa um það, að hann
verði endilega að fara að komast yfir
kvenmann hvað úr þessu. Ég get fall-
ið frá, þegar minnst varir, og hrædd
er ég um, að það yrði eitthvað i basli
hjá honum, ef hann ætti að fara að
sjá um sig sjálfur á allan hátt. Og
þetta er karlmannsins eðli, eins og
ég segi við hann Helga minn ... Bara,
ef hann væri nú eitthvað að glingra
við það fram eftir nóttunni. Nei, ekki
aldeilis, það er svo brennt fyrir allt
þess háttar. Hann sér ekkert nema
jarðýtuskrattann.
— Nei, ... en hvað þetta er ljóm-
andi fallegur trefill! Átt þú hann?
— Jú, reyndar. Heldurðu ekki, að
hann Einsi litli hafi skenkt mér þetta
í gær eða fyrradag, blessaður kján-
inn. Ég, sem hef ekkert við þetta
hýjalín að gera. Ekki get ég notað
hann við peysufötin. En svona er
hann i öllu, sem snertir kvenfólkið,
blessaður aulinn. Hefði það verið
skrúfa í jarðýtuna ...
— Þú værir kannski til með að
selja mér trefilinn. Hann er alveg
í lit við kápuna mina ... Nei, það er
kannski ekki ...
— Eigðu hýjalínið, blessuð mín ...
Nei, nei, enga borgun. Ég á þá hæg-
ara með að biðja þig um greiða, ef til
kemur. Nei, þú þarft ekki að vera
hrædd um, að hann Binar fari að
spyrja um hann, og Það máttu reiða
Þig á, að hann mundi ekki þekkja
hann á þér, þótt hann mætti þér með
hann.
— Jæja, ég þakka þér kærlega fyr-
ir. Hann gæti ekkl fallið betur í lit
við kápuna mina, þótt hann hefði
verið valinn ... handa mér. Jæja, nú
verð ég að fara. Ég má kannski líta
við hjá þér seinna. Bóndinn kemur
um helgina, — búinn að vera úti i
hálfan mánuð. Blessuð ...
— Blessuð, og vertu alltaf velkom-
inn ... Blessuð ... og þakka þér fyrir
komuna ... Ja, en hvað allt getur
komið fyrir, Helgi minn. Heillakarl-
inn, Helgi minn ... Helgi minn ...
X
— Halló ... er það Gúlli. Sæl og
bless ... Allt Ijómandi gott ... Þú
hefur samt ekki verið að hafa fyrir
því að hringja eða heimsækja mig
... Á kvöldin? Hefurðu hringt oft ...
Ætli ég hafi ekki bara verið sofnuð
... Nei, ég hef ekki verið vel hress
undanfarið ... Ekkert alvarlegt, vor-
slen eða eitthvað þess háttar ... Jú,
það var nú einmitt þess vegna, sem
ég hringdi til þín ... Það er alltaf
vissara að láta lækni athuga Það, þótt
það sé kannski ekkert nema móður-
sýki ... Ef þú viidir koma með mér
á morgun ... Nei, nei, ég kem í bíln-
um ... flauta fyrir utan skrlfstofuna
um ifrjúlBytiÖ, »í það kermur súf eUá
... Þakka þér fyrir ... Bless, elskan
... bless ... Nei, ekkert. Hann er nú
ekki að hafa fyrir þess háttar ... Og
ætli hann skemmti sér ekki prýðilega
... Bless ...
XI.
— Þá verður þessu að vera lokið,
berserkurinn minn.
— Ekki meira en ég vissi.
— Og í kvöld ... í kvöld skulum
við kveðjast ... ekkert annað, bara
kveðjast. Þetta hefur verið yndislegt
ævintýri. Fyrir mig að minnsta kosti
... Um hvað ertu að hugsa?
— Ekkert.
— Fyrirgefðu mér, berserkurinn
minn. Nú þegar við skiljum, finn ég
til þess, hve hræðilega eigingjörn ég
hef verið ... Ég hef aldrei skoðað
þessi stundarkynni okkar nema frá
minni hlið. Kann^ki sérðu e/tir ...
— Hverju svo sem?
— Tekur þig sárt, að við skulum
verða að ... skilja?
— Það væri þá nýtt, ef ég kenndi
til.
— Eitt vil ég taka fram, áður en
við skiljum. Þú manst, þegar ég stóð
á náttkjólnum út við gluggann ...
þegar ég bað þig koma og tala við
mig. Ég var búin að standa þar lengi
og horfa á þig. Það var ekki nema
yfirskin, þegar ég bað þig að hjálpa
mér að færa legubekkinn, svo að sól-
in skini ekki á hana Gúllí. Og þegar
... þú veizt ... þá var þar ekki um
neina andartaksfreistingu að ræða, —
þaðan af síður ... Nei, þó að ég gæti
skýrt það, mundir þú ekki skilja það,
— hvorki þú né nokkur annar. En
mig tæki svo óumræðilega sárt, ef
þú minntist mín sem einhverrar ...
Heyrðu. annars, hvaða kvenmanns-
nafn finnst þér fallegast?
— Mér? Það veit ég ekki.
— Manstu ekki eftir neinu, sem
þér þykir sérstaklega vænt um?
— Nei ... Það var gömul kona
heima, sem sagði mér sögur. Hún hét.
Jóhanna. En hvers vegna ...
— Berserkurinn minn ... elsku
hjartans berserkurinn minn, sem
aldrei hugsar neitt.
XII.
— Jæja, Helgi minn, það held ég,
að við Einsi litli höfum fengið trefil-
inn borgaðan, — splunkuný ábreiða,
svona sallafín og mjúk. ... Heyrirðu
ekki, að hún sagðist ætla að vona,
að hann dreymdi vel undir henni. Það
er nú meiri blessuð manneskjan. Ekki
er stoltið, og svo fín og falleg, ...
ljómar af henni, Helgi minn, ljómar
af henni. Ef hann Einsi okkar hefði
nú rænu á að krækja sér i einhverja
svipaða henni ... Nei, nei, hann er
steinhættur að raka sig og sofnaður
klukkan tíu, að minnsta kosti i kvöld
... Og svo rorra ég hérna með prjón-
ana mína. Helgi minn og Helgi minn
... Helgi minn ...
XIII.
— Hvað? ... Ertu farin með rúm-
fötin þin úr svefnherbarginu? ...
— Já.
— Og hvert, ef mér leyfist að
spyrja? Kannski eitthvað út I bæ?
— Jón, segðu nú ekki neitt, sem þú
kynnir að sjá eftir ... Ég er flutt
inn í lltla herbergið inn af skrifstof-
unni ... í bili ...
— Ö-já. Ég skii ... Þangað til það
kemur á daginn, hvort ég ber ekki
heim með mér einhverjar menjar eft-
ir Hamborgardvölina. Svei mér, ef Þú
heldur ekki, að allt sé eins og það
var um aldamótin. Þú ert eins og
barn ...
— Jón ... ég þarf að hafa ró og
næði i nokkurn tíma. Skilurðu það?
— Hvað meinarðu?
— Ég hafði grun um það, þegar þú
fórst. Það var þess vegna, að ég tók
það i mig að fara hvergh
— Hvað ... hvað ertu 'að segja?
Þú átt þó ekki við ... ?
—r Jú, einmitt. Þá var það ekki
n«ma gmhú'r ... eða öllu HeWUE kugr
ÍlKAN