Vikan - 27.10.1960, Síða 3

með tímanum að skipta um húsgögn árlega,
eða jafnvel á sex mánaða fresti. Þetta ætti
að minnsta kosti að vera athugandi.
ER VERIÐ AÐ RÆKTA GRIMMD OG GLÆPA-
EÐLI MEÐ UNGLINGUNUM?
v
Kæra Vika.
Mér ofbýður oft og tíðum að fylgjast með
látæði barna og unglinga í kvikmyndahúsum.
Þegar verið er að sýna þar það, sem kallað
mun vera „bófahazar" eða eitthvað þessliáttar,
er eins og unglingarnir skipi sér alltaf í lióp-
inn með bófunum, og fagnaðarlæti þeirra, óp
og öskur, keyrir um þverbak þegar bófinn sýnir
sem mesta grimmd og fremur glæpina. Ég er
oft að hugsa um hvort þarna sé ekki í rauninni
verið að rækta grimmd og glæpaeðli með ungl-
ingunum. Og hvaða eftirlit er eiginlega haft
með kvikmyndunum, og hvað þarf að gerast í
þeim, svo að þær séu ekki taldar sýningarhæfar
fyrir börn?
Virðingarfyllst.
Jón. G. Halldórsson.
Það mun ekki nýtt viðhorf eða eingöngu
bundið við börn og unglinga, að bófarnir
njóti meiri hylli og samúðar en þjónar rétt-
vísinnar. Ef það viðhorf hefði ekki verið
Pósturinn
fyrir hendi þegar íslendingasögurnar voru
skrifaðar, mundi Grettis saga áreiðanlega
hafa orðið önnur en hún er, svo dæmi sé
nefnt. Og einmitt vegna þess hve þetta við-
horf er flestum meðfætt, og hve mjög þess
gætir hjá þeim, sem yngri eru, ber að vanda
sem bezt bæði það lestrarefni og kvikmyndir,
sem þeim er ætlað, en á því virðist nokkur
brestur. Kvikmyndaeftirlit mun starfandi hér,
en hvernig það vinnur eða eftir hvaða regl-
um það vinnur, veit ég ekki. Hitt vita allir
að kvikmyndirnar hafa meiri áhrif á ungl-
inganna en flest annað.
ERU ÞAÐ SVIK VIÐ ÞJÓÐERNIÐ
AÐ GIFTAST ÚTLENDINGUM?
Iiæri póstur.
Nú er hafður hérna i frammi svo mikill áróð-
ur gegn Bandaríkjamönnum, að hver stúlka,
sem er eitthvað í slagtogi við þá, er beinlinis
brennimerkt hjá því fólki, sem telur það köllun
sína að vernda íslenzkt þjóðerni. En það er svo
einkennilegt, að þetta sama fólk sýnist ekki
hafa neitt við það að athuga þótt stúlkur séu
með öðrum útlendingum, alveg eins og því fyigi
engin hætta fyrir jíjóðernið. Hvernig er það
til dæmis með stúlkur, sem eru með Þjóðverjum
eða Englendingum og giftast þeim? Er það ekki
alveg sama og að giftast Bandaríkjamanni?
Hvað segir þetta fólk um það? Við eigum þó
í deilum við Englendinga, og það er ekki langt
siðan að Þjóðverjar voru ekki sérlega hátt upp
skrifaðir. Það er mikið af útlendingum liérna
öðrum en Bandaríkjamönnum, og þeir leita
áreiðanlega lags við islenzkt kvenfólk ekki síð-
ur en Bandarikjamenn. Er það þá eittlivað sér-
stakt sem gerir ,að það er svo mikil svivirða
fyrir islenzkt kvenfólk að kynnast Bandaríkja-
mönnum, og svik við þjóðernið að giftast þeim?
Virðingarfyllst.
Ein gift íslendingi.
Við látum aðra um að svara þessum spurn-
ingum. Ekki þar fyrir að við höfum ekki
okkar skoðun á málinu, en það er ekki nema
gott að hver og einn geri þetta upp við sjálf-
an sig. Hleypidómar og ofstæki er alltaf til
tjóns hve góður sem málstaðurinn kann að
vera. Og kynni íslenzkra kvenna annars veg-
ar og erlendra karlmanna hins vcgar, geta
— sem betur fer — verið með svo mörgu
móti, að það væri næsta ranglátt að fella
einn dóm í því máli, sem ætti að teljast al-
gildur fyrir alla.
Glæsilegasta verðlaunakeppni
Yiknnnar íram tii þessa

byrjar í næsla blaði. Yerðlaunin eru íerð fyrir tvo til \ew Yo.rk
og heim aítur - ásamt uppihaldi þar í viku. Yerðmæti vinn-
ingsins: kr. It0.000.oo. - keppnin stendur yfir í sex blöðum.
Fylgist með frá byrjun. *
VIICAN 3