Vikan - 03.08.1961, Blaðsíða 9

rifHJ opp með rótnm og gróCursett á viC og dreif, svo ekki er 1 annað
hús aC venda. Ef til vill hefir 19. ðldin eyðilagt hjónabandiö. Yictor
Andreassen hugsar sig um augnablik og segir: — Einhver heimspek-
ingur, ég man ekki hvaC hann heitir, segir að ólániC stafi af þeirri
rómantisku hugmynd a8 hiónabandiC eigi aC grundvallast á ástinni
einni saman. ÁCur fyrr, og af5 visu tiCkast hað ennhá i suCrænum Iðnd-
um. sáu foreldrarnir um ráCahaginn, eftir hvi sem heim fannst hezt
henta hæt5i hJóCfélagstega og fiárhagsiega, og hvi fvigdi engin hástemmd
eftirvænting. Nú er ástin affur á móti baft eina. sem skiptir máii og
allt annað iátiC liggja milii hhita. — YiC viijum hafa hetta alit á einu
hretti ... rómantik, matreiCsiu o. s. frv., en ha® er oft meira en hægt
er að ættast til af venjuiegu hjónabandi.
HEIMTLIÐ.
Tove Hittevsen getur veriC kaidhæCin og hispursiaus — en hún er
aldrei ruddaleg. ÞaC er hezt afi hafa haC i huga. hegar við hevrum
hana segja mefial annars hetfa: — T>aC er ekki auCveit aC vera gift
miðg gáfufium manni — afi minnsta kosti ekki hvafi ástamáhmum
viðvikur. T>eim hætttr viC aC táta vinnuna ganga fyrir ðttu ððru. og
geta ekki hugsað um neitt annafi.
— Veija skvnsamir menn sér ekk? vfirieitt konur með svipnCa hæfi-
leika?
— Maftur. sem ættar aC komast áfram i vifiskiptalffinu velur sér vfir-
ieitt hægiáta konu. hann hefir ekki tima tii að stnnda f neinu vnfstri
á heimilinu. segir Vietor Anrjreassen og hrosir f kamninn.
—• T>ér tattfi auffvitafi ekkí nf efgfn revnsiu?
— Nei. mér tætur vei afi giíma við erfifi viCfangspfri.
—• Og átftifi hiff hæffi aff hiónahandiff sé erfitt vifffangsefni?
Frú Dittevsen: — Hamingian fer svo mikiff eftir hugarfarinu. og
haff sem umfram attt harf aff varast, er aff iáta hversdagsieikann og
vauann atdrei verffa attsráffandi.
— Afstaffa fótks i hiónnhandinu er miög mikiff undir hvi komin
hveriu haff hefir vanizt i foreidrahúsum. sagffi eiginmaffurinn ... haff
harf hæffi kiark og stittingu til aff tosna undan hm’m áhrifum. Eg get
vei viffurkennt haff aff ég hef tithneigingu tii nff rifast út af smámun-
um. TTún: — Mtn versta ástriffa er ráffrikiff. Hann: — T>aff er oft taJaff
um bátttakendur t heimskautsleiffangr? skaprauni hver öffrum meff
smámunum. svo heim liggur vifS sturiun. Smámunirnir vaxa beim i
augum vegna einangrunarinnar. HJónabandinu má ttka ifkia viff heim-
skautsleiffangur, hvi i vissum skiiningi búa maffurinn og konan i tttlu
tjaldi á isjaka ... ★
„Hjónahandsvandamál koma oftar fyrir á
heimilum þar sem maðurinn einn er fyrir-
vinna. Samkomulagið er yfirleitt betra ef bæSi
hjónin vinna sér inn peninga. Samt sem áður
e^ijónabandi^^in^^toftiunii^þa^^en^at^
kvæðatalning gildir ekki. Hjón verða að kom-
ast aS einhverju samkomulagi sín á milli.“
Þett^egi^Tove^itlevsen^thöfundu^^það
gildir víst nokkuS víða.
T»aff eru morg dæmi hess, nð fófk gangi f hjónaband og hafi aðeins kynnzt
hvort oðru á skemmtistoffnm. Slfk kvnni eru mjög óraunhæf og attt ann-
aff getnr orffifS uppi á teningnum f heimifisfffinu. Hinn rósrauði draumtir
margra kvenna um hjónahandið, hefnr af |iessum orsökum átt sér held-
nr ömnrleg endaiok.
f heimskautaleiðöngrum kom það fyrir, að mönnum lá við sturlun
sökum þess, hve mjög þeir fóru í taugarnar hver á öðrum. Rithöf-
undurinn sem hér er rætt við, segir, að það megi líkja hjónabandinu
við heimskautsleiðangur, þar sem óteljandi smáatvik geti orðið til
þess að þreyta og skapa leiðindi. Ef fólk er ekki á verði fyrir
slíku, er voðinn vfs.
VIKAN 9