Vikan - 08.03.1962, Síða 16

Þú hefur allt að vinna en ensu að
tapa, sagði Soffía.
16 VIKAN
— Þú hefur allt að vinna en engu
að tapa, svaraði Soffía. Hún dvelst
einmitt hérna í Miami þessa mánuð-
ina; það var fyrst og fremst vegna
þess, að mér datt hún í hug. Það drep-
ur þig að minnsta kosti ekki að kynn-
ast henni . . .
— Hann kvænist aldrei, þessi gosi,
fullyrti Mario.
— Hugsaðu nú málið, Tony, mælti
Soffía biðjandi. Ég býð henni hingað
heim á morgun. Það er þá ekki neinn
skaði skeður.
Tony reyndi enn einu sinni að
kyssa hana á hálsinn. — Hvernig
væri að við reyndum að strjúka á
brott saman, ástin min?
— Láttu ekki svona, Tony. Mér er
alvara. Ég vil allt til vinna, að þú
verðir hamingjusamur.
— Grenjar hún enn, sagði Mario. f
Soffia bauð Ally, sem kom fram
í dyrnar, góða nótt, faðmaði hann
að sér og kyssti hann. Svo fylgdi
Tony þeim til herbergja sinna.
Þegar þau voru horfin þangað inn,
hélt Ally niður stigann og út. Shirl
sat uppi í gluggakistunni á herbergi
sínu með krosslagða fætur og bongo-
trumbuna milli hnjánna, klædd gagn-
sæjum náttfötum. Ally vissi ekki hvað
hann átti af sér að gera, svo hann
reikaði niður í flæðarmálið og fór að
kjökra. Faðir hans kom, að svipast
um eftir honum, og hann reyndi að
hætta að kjökra, en það gerði ein-
ungis illt verra.
— Hvað ertu að gera úti svona
e»int? spurði Tony. Þú átt að vera
háttaður og sofnaður. Og hættu að
kjökra. Hann dró klútinn upp úr
Vasa sínum og fékk honum, en Ally
6á á honum varalitinn og lagði hann
'til hliðar. Tony tók klútinn upp,
bthugaði hann sem snöggvast og stakk
honum svo aftur í vasann — Hlustaðu
nú á m;g. drengur, sagði hann. Ég
er enn ungur maður og hef fullan
rétt á að gera að gamni minu við
stúlkur, ef mig langar til.
— Það er ekki það, kjokraði Ally.
Þú vilt að ég fari með þeim . . .
— Að þér skuli koma annað eins
til iv’gar. En það er satt, að þú ert
alltof magur. Þú verður að borða
meira af raunverulegum mat. Græn-
meti, skiiurðu?
— Grænmeti er einmitt megrandi,
maldaði Ally i móinn Það éta allir
grænmeti, sem vilja megra sig.
— Þú hefur á móti öllu, sem ég
segi, sagði faðir hans. Að svo mæltu
gekk hann yfir götuna, lotinn í herð-
um og tók sér sæti á veröndinni, þar
sem myrkast var. Andartak síðar stóð
Ally við hlið honum.
— Pabbi, ég meinti ekki þetta, sem
ég sagði um grænmetið, mælti hann
lágt.
Faðir hans klappaði honum á öxl-
ina. — Ég veit það, hvíslaði hann.
Ally, Ally; þú hlýtur að hafa staðið
bak við tré, þegar guð úthlutaði góð-
um pöbbum.
— Má ég þá alltaf vera hjá Þér,
pabbi. Alltaf! Hann starði á föður
sinn og sá, að tár stóðu í augum hans.
— Hún var góð kona, hún mamma
þin. Yndisieg. E’r það ekki óskiljan-
legt, að hún skuli ekki hafa fengið
að lifa lengur. Og hún unni þér meir
en nokkru öðru í þessum líeimi . . .
Þetta var í fyrsta skipti, sem Tony
minntist á móður hans síðan hún var
jörðuð. Og nú varð Ally það ljóst,
að hann saknaði hennar ekki siður
en sjálfur hann, og að þetta, samband
hans við Shirl hafði ekki rtein áhrif
þar á. Og hann varpaði sér í fang
föður síns, sem þrýsti hortum inni-
lega að sér.
— Veiztu hvað, Ally, ságði hann
eftir stundarþögn. Ég ,er að hugsa
um að kynnast þessari konu, sem
þau vilja að ég kvænist. Ef hún reyn-
ist bæði ljót og leið, þá nær það ekki
Jengra.
— En ef hún er bæði falleg og
skemmtileg? :
— Það yrði dásamlegt, svaraði fað-
Loks brá Tony Ally á öxl sér,
reis á fætur og bar hann yfir götuna,
heim að gistihúsinu, eins og blautan
poka. Þeir sungu báðir háum rómi og
Ally reyndi að yfirgnæfa rödd föður
síns. En skyldilega þagnaði Tony og
nam staöar. Ally leit upp til að sjá
hvað gerzt hafði. Hann sá að Tony
starði upp í gluggann, þar sem Shirl
sat, sveipuð gagnsæju náttklæðunum
og knúði bongotrumbuna eins og ann-
ars hugar. Tony hélt áfram, en nú
hvorki sungu þeir lengur né hlógu . . .
ÞAÐ var ákveðið samningsatriði að
frú Rogers kæmi klukkan fimm sið-
degis. — Hún kemur bara til þess að
sjá okkur, mig og Mario, sagði Soffía,
það er eins eðlilegt og sjálfsagt og
hugsazt getur. Svo kemur þú inn,
Kvi kmy ndasagan
MEÐ
L4USA
SKRUFU
Myndin verSur sýnd
í Trípólíbíói
ir hans. Mundir þú þá hafa nokkuð
á móti þvi, að ég kvæntist aftur?
— Ekkl ef þú vildir þaö, svaraði
Ally.
— Allt í lagi. Þá er það útrætt mál.
Ég segi þeim það á morgun. Og fari
svo að þér lítist vel á kvenmanninn
og mér lítist vel á kvenmanninn, þá
— hver veit . . . En fyrir alla muni,
komdu þér nú í rúmið, strákur.
— En, pabbi . . . ef henni lízt nú
ekki vel á þig?
Tony glápti á son sinn. — Ertu
ekki með öllum mjalla, strákur? Svo
skellihlógu þeir báðir. Tony gerði sig
líklegan til að taka duglega í lurg-
inn á syni sínum, en Ally tók á rás
niður i flæðarmálið. Þegar Tony var
í þann veginn að ná tökum á honum,
fleygði Ally sér skyndilega í sandinn
fyrir fætur honum og Tony steypt-
ist kollhnís í ölduna, sem reis við
ströndina og fór i bólakaf. Þeir hlógu
báðir, þegar hann skreiddist holdvot-
ur á land og góða stund veltust þeir
um í sandinum í fangbrögðum, hlógu
og hlógu . . .