Vikan - 13.09.1962, Blaðsíða 9

MmM
■
v ' <"-'A •>
■

'••••>•:•:>
.

<V'S ..

Við Kálfastrandarvoga. Óendanleg fjölbreytni í formum og litum. Ljósmynd: Þorsteinn Jósefsson.
Svo opnast fjallhringurinn og
imanni dettur strax í hug Þing-
- vallasveit. Sellandafjall og Blá-
; fjall eru fagurblá í fjarska og
minnir á Hrafnabjörg-
austanvert viS Bláskógaheið-
Allt í einu hefur maður það
tilfinningunni, að vera ekki
í lengur á Norðurlandi. Mér finnst
s ég vera kominn suður frá djúp-
: um dölum með ársprænu í botni
:og mýrardrögum upp á miðjar
hlíðar. Og hvílíkur léttir. Maður
ósjálfrátt bifreiðina og
r . 2.'' fer út til.þess að anda að sér víð-
í' " sýninu. Þarna fellur Laxá niður
H g í Laxárdalinn, dálítið græn á lit,
en dáfögur milli skrúðgrænna og
, , * viði vaxinna hólma.
. m# Vegurinn liggur fram hjá
| Helluvaði og Arnarvatni, þar sem
H Sigurður skáld bjó. Það er ann-
iars merkilegt, hve mikið er af
sþekktum bæjum í Mývatnssveit
fflog sýnir, að þeir Mývetningar
|hafa haft lag á því að vekja á sér
athvgli — eða kannske er rétt-
|ara að segja, að þeir hafi ekki
fkomizt hjá því. Nokkru sunnan
Ivatnsins eru til dæmis Gautlönd,
|og hver kannast ekki við það
inafn?
Það verður á vegi okkar biluð
Ibrú; umferðarþunginn er orðinn
mjög mikill yfir sumarmánuð-
ina. Það eru tveir ungir menn að
verki við brúna, ljóshærðir og
sólbrúnir með sterklegar, sigg-
grónar hendur.
— Bændur hér í sveitinni?
— Já, það á að heita svo.
— En ekki nema að nafninu
til? Hvar eigið þið heima?
— Á Hofsstöðum. Það er nið-
ur með Laxá, þar sem hún fell-
ur úr vatninu. Jú, við erum
reyndar bændur þar, en stund-
um vinnu hingað og þangað með
búskapnum. Það virðist fullt
eins gott.
Þeir lögðu frá sér verkfærin í
bili og ég spurði þá að heiti.
- - Ég heiti Guðmundur Jóns-
son, sagði annar og glotti við.
-— Alþýðlegt og gott nafn það.
Og þú?
— Ásmundur. Ásmundur Jóns-
son.
— Og búið þið í félagi?
— Já, sagði Ásmundur. — Að
vísu stunda ég allmikið húsa-
smíði jafnframt búskapnum,
bæði hér í Mývatnssveit og ann-
ars staðar. Það er vafasamt, að
það borgi sig að vera eingöngu
við búskap. Ágætt að hafa hann
með. Það eru æði margir hér í
Mývatnssveit, sem hafa það þann-
ig-
— Þið eruð með vörubíl sýn-
ist mér.
— Já, við eigum hann sam-
an, sagði Guðmundur. — Við höf-
um hann fyrir búið; höfum eng-
ar tekjur af honum öðru vísi.
— En traktor?
— Nei, við eigum ekki trakt-
or. Við fáum lánaðan traktor hjá
nágrönnum til þess að slá og
keyrum fyrir þá í staðinn. Við
höfum ekki svo stórt bú, 100 fjár
og 6 kýr.
— Og þið viljið frekar eiga
heima hér í Mývatnssveit en ann-
ars staðar, jafnvel þótt það gæfi
meira í aðra hönd?
Þeir litu hvor á annan sem
snöggvast og síðan suður á Blá-
fjall, rétt eins og svarið birtist
þá og þegar í blámóðunni þar.
Svo sagði Ásmundur:
— Jú, við viljum frekar eiga
heima í Mývatnssveit. Það er
svo gott fólk hérna og ágætt fé-
lagslíf.
— Farið þið oft til Reykjavík-
ur?
—-■ Ónei, við höfum nú ekki
komið þar ennþá. En kannske
fer maður þangað einhvem tíma.
•
Þeir gerðu við brúna til bráða-
birgða og áfram var haldið. Húsa-
þyrping á hæð við vatnið. Álfta-
gerði, segir fylgdarmaður minn.
Á vatnsbakkanum, á grastó milli
mýrar og vallendis, standa tveir
menn og slá — með orfi og ljá.
Það var þurrt í rót og beit ekki
sem bezt. Jón Jónsson sagðist
annar heita, maður á miðjum
aldri.
— Ég hélt, að orf og ljár til-
heyrðu byggðasöfnum nú orðið.
— Það er víst rétt, sagði Jón
Jónsson. — Yngri menn nenna
ekki að bera ljá í gras. Við þess-
ir gömlu erum að þessu einstöku
sinnum. Svona rétt heldur en að
gera ekki neitt. Það eru orfa-
slægjur hér í kring og við not-
um þær talsvert, ef tími vinnst
Skútustaðir, prestsetur og sam-
komustaður frá fornu fari. Þar
er hið nýja félagsheimili Mývetn-
inga, Skjólbrekka, og skammt
þar frá nýr barnaskóli í bygg-
ingu. Skólastjórinn, Þráinn Þór-
Framhald á næstu siðu.
TIKAN 9