Vikan - 20.09.1962, Page 25

SNIÐAÞJÓNUSTA
VIKUNNAR
„HERA”
Nú er hver að verða seinastur að
sauma skólabuxurnar og auðvitað er
alltaf skemmtilegast að geta gert það
sjálfur. Sniðaþjónusta Vikunnar býður
upp á hentugar og fallegar buxur sem
hún sníður fyrir ykkur og sendir hvert
á land sem er gegn póstkröfu. Sauma-
tilsögn fylgir. >
Þú getur fengið buxurnar úr tvenns-
konar efni, terrylín í dökkgráu og
milligráu á kr. 329,00 og úr smárönd-
óttu ullarefni. 1. Grænar, svartar og
bláar rendur. 2. Grænar, svartar og
brúnar. 3. Grænar, svartar og rauðar
rendur. Allt dempaðir litir, kosta kr.
170,00. Rennilás og tvinni kr. 18,45
auka. Efnisprufur færðu sendar gegn
frímerktu umslagi. Buxurnar eru til
í no. 38—40, unglingastærðir, og 40—
42-J-44.
Útfyllið pöntunarseðilinn með upp-
lýsingum um stærð og efni og sendið
til Sniðaþjónustunnar ásamt 100,00 kr.
Allar frekari upplýsingar eru veitt-
ar í síma 37503 á föstudögum og
þriöjudögum frá 2—5. Buxurnar eru
til sýnis í Kjörgarði.
HVAÐA STÆRÐ ÞARFTU?
Númer á sniðunum ... 38 40 42 44 46 48
Heimilisfang ................................
Saumtillegg. Já □ Nei □
Baklengd í cm
Brjóstvídd :.. .
Mittisvídd ....
Mjaðmavídd ..
40 41 42 42 42 43
86 88 92 98 104 110
64 66 70 78 84 90
92 96 100 108 114 120
Sídd á pilsi .... 70 í öllum stærðum + 5 cm í fald.
„HERA“.
Sendið mér í pósti sniðnar skólabuxur, sam-
kvæmt mynd og lýsingu í þessu blaði. Sem
tryggingu fyrir skilvísri greiðslu sendi ég
* hérmeð kr. 100—
Stærð
Litur
5 Ef sá litur kynni að vera búinn, sendið mér þá:
Á eyðihjarni
Framhald af bls. 17.
þegar hann leit þangað, sá hann að-
eins votta fyrir hringgárum úti á
vatninu, þar sem hann hafði stungið
sér í kaf.
Hrekkjalómurinn þinn... .heldurðu
að þér verði liðið það endalaust að
gabba mann svona....?
Kannske var þetta ekki venjulegur
lómur, ekki fugl í venjulegum skiln-
ingi, heldur sending í fuglslíki, mögn-
uð á hendur honum til að hrella hann
og gabba. Eins og ein fylgja væri ekki
nóg....
Hægt og gætilega teygði hann hönd-
ina að byssunni, sem hann hafði tek-
ið með sér í því skyni að brottför hans
vekti ekki neinn grun... .hafði við
orð, að sér léki hugur á að komast I
tæri við stærri bráð en rjúpurnar, og
Alison hafði talið það góða hugmynd;
þau mundu sannarlega hafa fulla þörf
fyrir alla Þá bráð, sem þau gætu lagt
sér til munns, sagði hún.
Dahl lyfti byssunni í mið, þar sem
hann sat upp við trjástofninn. Beið
þess að lómurinn kæmi aftur úr kafi,
og tók að bölva, þegar það dróst
nokkra hríð. Kannski léti lómskratt-
inn ekki sjá sig aftur í bráð. Jú, þarna
skaut hausnum upp úr vatninu....
Dahl glotti við tönn.
„Ætli þú hættir ekki að hlægja,
bölvaður þorparinn þinn!"
Hann þrýsti bakinu að trjástofnin-
um til að stöðva sig af, kreppti fing-
urinn að gikknum. Skotið reið af. ör-
litil gusa sást upp af vatninu, tvö til
þrjú fet til vinstri við lóminn — eða
blettinn, þar sem hann hafði verið.
Næst kom lómurinn úr kaíi sextíu
til sjötíu metrum fjær ströndinni.
Dahl hóf riffilinn enn í mið, en hlaup-
ið titraði.
„Allt i lagi“, tautaði hann. „Við
skulum sjá hvort manni tekst ekki að
halda þér kyrrum“. Hann lagðist flat-
ur og studdi olnbogunum niður. Skot-
ið reið af, en geigaði, og lómurinn
hvarf í kaf. 1 bræði sinni hleypti Dahl
af þrem skotum I rennu út á vatnið.
Loks gafst hann upp á að bíða þess
að lómurinn kæmi úr kafi. Hann sett-
ist upp, sólin skein á hann og trjá-
stofninn skýldi honum fyrir golunni.
Hann lagði riffilinn I mosann, tók
flöskuna og hélt henni að barmi sér,
lokaði augunum og andartak varð allt
myrkt, eins og í kvikmyndahúsi, þeg-
ar ljós eru slökkt áður en sýningin
hefst. Og svo birti til... .hann sá
fimmtán ár aftur í tímann, síðustu
veturna i menntaskólanum, skemmti-
legasta tímabil ævinnar, þegar hann
var hrókur alls fagnaðar í hópi góðra
vina. Og þá var ekki nema eðlilegt,
að myndin af Charlottu Boy kæmi
fram á tjaldi minninganna.
Hún var nítján ára, grönn og It-
urvaxin og iðandi af lífsfjöri. Hann
sá fyrir hugskotssjónum sínum hvern-
ig hörgult hárið féll henni um herð-
ar, þykkt og silkimjúkt, Þegar þau
leiddust um grænkandi vorskóg og
ræddu um framtíð sína og fyrirætlan-
ir, nutu vökudrauma, sem aldrei
rættust.
Kannske hefði hann átt að taka til-
lit til orða hennar og bænar, eins og
hann vildi helzt, innst með sjálfum sér,
þegar hún reyndi að koma honum í
skilning um, að það væri heimska ein
að bíða. En hann hafði haldið til Bv-
rópu, til þátttöku í styrjöldinni, og
aftekið með öllu, að hún giftist hon-
um áður en hann lagði út i óvissuna,
og þannig hafði æsku þeirra lokið.
Þegar hann kom aftur, voru þau hvort
öðru framandi. Hann mundi ljóst,
þegar hann sá hana I síðasta skiptið,
eftir að hann kom heim úr styrjöld-
inni. Hann bauð henni út með sér,
eftir að hann hafði drukkið nokkur
staup .... kannske allmörg ... .móð-
ir hennar kom til dyranna, þegar hann
kom að sækja hana, fann óðara af
honum vínþefinn og setti upp vand-
lætingarsvip, og sjálf hafði Charlotta
haldið honum frá sér allt kvöldið;
reynt að leyna andúð sinni með góð-
látlegri hlédrægni, en gefið honum
það íyllilega í skyn, án þess að hafa
orð á þvi, að hún hefði ekki í hyggju
að endurnýja ástir þeirra, fyrst flask-
an væri komin i spilið.
Hann strauk mynd hennar út af
tjaldi minninganna. Hún hafði i raun-
inni aldrei verið honum neitt, það
var meira að segja ár og dagur siðan
hún hvarf honum úr minni.
En .... hamingjan góða. Hvers
vegna leið timinn svo flughratt með-
an maður var enn ungur og lifið
brosti við manni, fullt af fögrum fyrir-
heitum? Og hvers vegna urðu öll Þau
fyrirheit annað hvort að engu eða þá
blekking ein, þegar maður eltist? Og
úr þessu varð engu breytt; um aftur-
hvarf frá blekkingunum og lyginni
var ekki að ræða.
Og nú er jafnvel áfengið hætt að
létta manni lífið, hugsaði hann, og
honum varð hverft við, þegar hann
veitti þeirri hugsun nánari athygli....
Nokkrum klukkustundum síðar
hrökk hann upp, skjálfandi af kulda
og með kvöl í höfðinu, við það að eln-
hver kallaði á hann með nafni. Fjrrst
i stað var hann svo ringlaður, að
hann hélt að það væri Charlotta,
stúlkan, sem hann hafði hvorki séð
né heyrt í sjö ár, en þegar hann opn-
aði augun, sá hann Alison Dobie
stEtnda yfir sér. Hana bar við húmgrá-
an og kaldan kvöldhimininn, þar sem
hún stóð yfir honum, klædd siðbux-
um úr þykku og grófu vaðmáli. Hann
reyndi að brosa til hennar.
„Við höfum leitað að þér langa
hríð“, mælti hún lágri röddu. „Ég
verð að gefa þeim hinum merki um,
að ég hafi fundið þig....“
Hún greip riffilinn og hleypti af
skoti upp í loftið. Frh. í næsta biaði.
HL J ÓMPLÖTUR.
Framhald af bls. 19.
stundarsakir, en verður síðan fljót-
lega leitt á. Samt sem áður er mesta
flan og óráð að farga þeim eða fara
illa með þær, þó að þær séu ekki
lengur í náðinni, — betra og slryn-
samlegra er að geyma þær sem bezt,
því að einn góðan veðurdag geta
þær veitt ánægju á ný. Á þetta ekki
sízt við um plötur, sem flytja dæg-
urlög og annað léttmeti, eru fljótar
að öðlast vinsældir og fljótar að
glata þeim. Slíkar plötur hafa mikið
minninga-gildi, og margir hafa
mikla ánægju af því á fullorðins
aldri að hlusta á gamlar plötur frá
æskuárum sínum.
Það er bæði skemmtileg og lær-
dómsrík iðja að leggja stund á
plötusöfnun, og má hafa af því
mikið yndi og ánægju. Góð plötu-
söfn eru líka fjársjóður að vissu
leyti og ætti enginn að spilla hon-
um með slæmri umhirðu og kæru-
leysislegri umgengni. Munið því, að
ganga ávallt vel um plötusafnið
ykkar og látið aldrei undir höfuð
leggjast að hafa hljómplöturnar 1
röð og reglu. ★
VIKAN 25