Vikan - 25.10.1962, Blaðsíða 4

VOLKSWAGEN FLYGUR UT
ALLTAF
FJOLGAR
VOIKSWAGEH
Siðan i agust s.l. eru 160 ánægðir
eigendur, akandi í Volkswagen —
árgerð 1963. — Þið sem eruð að
hugsa um að eignast Volkswagen
ættuð að hafa samband við okkur
sem allra fyrst.
vv
m
Heildverzlunin IIEKL4 h.I
Hverfisgötu 103 - Simi 112 75
1 þessum manuði afhentum við 500.
Volkswagen-bílinn, sem við höfum
afgreitt á þessu ári. Við ætluðum að
sýna yður mynd af honum, ... en
því miður, viðskiptavinurinn gat ekki
beðið eftir ljósmyndaranum, en það
gerir sjáifsagt ekkert því að allir
þekkja Volkswag-
en. — Jafnvel
amma þekkir út-
litið. tSk m M Æk
Kvalastundir ...
Kæri Póstur.
Ég sá um daginn í Póstinum, að
stelpa á mínum aldri kvartaði und-
an spilatíma. Ég er 10 ára. Mér
finnst það mestu kvalastundir að
vera í handavinnu. Ég er sein og
alltaf á eftir öllum með handavinn-
una. Ég er með lambakrullur eins
og sumir kalla það og mjög freknótt.
Stelpurnar, sem eru með mér í tím-
um, eru alltaf að stríða mér og
stinga nálum í hárið á mér og segja,
að það sé ágætur nálapúði. Og svo
segja þær, að ég máli freknumar
til að gera mig sætari, og svo skelli-
hlæja þær. Svo hef ég stutta fing-
ur og get illa beitt nál. Og svo leið-
ist mér handavinnan ákaflega.
Finnst þér, Póstur minn, að ég eigi
að reyna að fá að sleppa handa-
vinnunni í vetur?
Með von um birtingu,
Handavinnuhatandi.
-------Ef þú skeytir ekkert um
þessa stríðni í krökkunum, hætta
þeir fljótt að stríða þér; það end-
ist enginn til að stríða nema þeim
sem strítt er sé stríðni í því. —
Mér finnst þú umfram allt eiga
að halda áfram í handavinnunni,
þótt þér finnist hún leiðinleg
svona fyrst í stað. Ef dæma má
af bréfinu þínu, þá virðist þér
ýmislegt gefið fram yfir jafn-
aldra þína, því að bæði er bréfið
vel samið, vel skrifað og auk þess
nokkurn veginn laust við ritvill-
ur. Svo að krökkunum ferst ekki
að vera að stríða þér, þótt þeir
kunni kannski ögn betur en þú
að beita nál.
Hringlandi ...
Kæri Póstur.
Ég kaupi alltaf Vikuna og þykir
gaman að lesa hana, allt, sem blað-
ið hefur að flytja og þá sérstaklega
myndasögurnar, sem eru allar hun-
ang, og þó — það er þetta með
hana Júllu Jóns, ég skil það ekki
vel og þætti mjög vænt um, ef þú
gætir útskýrt það dálítið betur fyrir
mér. Þegar sagan byrjaði, átti Júlla
þessa líka fínu hattaverzlun og lifði
flott, ef svo má segja. Jæja, hún
bjó með stúlku, sem nefnd var Eva,
og hvort hún var þá systir, dóttir
eða vinkona hennar, man ég ekki.
Hún (Eva) var svo hálftrúlofuð
prýðispilti, sem nefndur var Hauk-
ur. Svo var það hún Dúna, sem Eva
bjargaði alveg með einni snyrtingu
og sem var næstum búin að klófesta
Hauk frá Evu sinni. Síðan selur
Júlla hatt, já þennan flotta hatt
(stoltið hennar), en svo kemur það
í ljós, að maðurinn, sem keypti
hattinn, keypti hann handa ösnunni
sinni og Júlla varð bálvond. Var
það nema von? En hvað skeður?:
Verzlunin hverfur, asnan og eigandi
hennar — allt hverfur og Júlla er
komin heim til pabba og Evu syst-
ur (sömu Evu og fyrst?), og það,
sem meira er, hún virðist vera í
ástarsorg. Svo kemur Lísa systir,
heimskonan mikla, tekur Júllu með
sér í skemmtiferð, og þá kynnist
hún manni, sem heitir Bent, en svo
allt í einu heitir hann Þór. Ég fer
fljótt yfir, en ég vona, að þú skiljir,
hvað ég á við. Og svo eitt enn: Eva
hefur, að ég held, alltaf heitið Eva,
en í tveim síðustu blöðum þá heitir
hún Anna. Mér þætti mjög vænt
um ef þú vildir nú gefa mér skýr-
ingar á þessu, því að þetta er alls
ekki leiðinleg saga, mér finnst bara
vanta eitthvað ...
Bið svo að heilsa öllum þarna við
blaðið.
Kveðjur,
--------Líltlega stafar þetta af
því, að í miðjum klíðum var
skipt um þýðanda í myndasög-
unum, og hefur sá, sem við tók
ekki áttað sig á að þýða öll þessi
ógrynni af nöfnum eins og fyrir-
rennari hans. Svo getur líka ver-
ið, að Eva sé stundum bara köll-
uð Anna og Bent Þór, eitthvað
í áttina við bræðurna fimm, sem
hétu allir Jón nema Guðmundur,
sem var kallaður Siggi — eða
eitthvað svoleiðis.
Háir hælar ...
Elsku Vika.
Viltu ekki benda þessum skvísum,
sem ganga um götur bæjarins í síð-
buxum (og látum það vera), að það
sé hryllilega ósmekklegt að ganga í
háhæluðum skóm við síðbuxurnar.
Þrjár smekklegar.
Blöðin hækka ...
Kæra Vika.
Ég varð vitni að heldur leiðinlegu
atviki nú um daginn. Þetta var dag-
inn, sem blöðin hækkuðu í verði,
og veit ég ekki nema það gæti verið
orsökin. Jæja, ég ætla ekki að orð-
lengja þetta: Ég kom inn í verzlun
hérna á Laugaveginum þennan um-
rædda dag. Sem ég stend inni í
verzluninni og bíð eftir afgreiðslu,
vindur sér inn blaðsöludrengur og
býður Vísi til sölu. „Nei, góði minn,“
svaraði afgreiðslupían, „en leyfðu
mér aðeins að líta á hann.“ Veslings
krakkinn þorði ekki annað en hlýða
afgreiðslupíunni, sem var mikil á
velli og heldur ófrýnileg. Svo tekur
pían blað af stráksa og byrjar að
lesa — og þá ekkert „aðeins“ eins
og hún hafði lýst yfir. Ég var inni
í búðinni allan tímann meðan hún
var að lesa blaðið, og ef ég hefði
haft jafnmikinn tíma til að lesa
umrætt blað og stúlkan var að lesa
það, hefði ég vafalaust kunnað allt
innihald þess utan að, jafnvel aug-