Vikan - 22.04.1964, Blaðsíða 39

— Þig langar ckki til aS skrifa
þessi bréf — láttu það bara bíða.
Þú vilt miklu beldur vera meS
mér!
— Ég hef aldrei sagt neinum
frá þessu fyrr. Það er svo langt
síðan ég hef liaft nokkurn til að
tala við. Leiðist þér, Frances,
verðurðu þreytt á að hlusta á
mig? Ertu kannske að hlæja að
mér?
— Nei, mér leiðist ekki og ég
er heldur ekki að hlæja að þér.
Það var eftir þetta síðasta
samtal, sem hann kyssti hana
fyrst. Frances sat og dáðist að
skel, sem hún hafði tekið af
ströndinni, og þegar hún leit
upp, sá liún að hann starði á
hana.
— Þú ert mikiu fallegri, sagði
hann lágt og faðmaði hana að
sér.
Kossinn olli miklu róti i sál
hennar — það var eins og hún
væri seytján ára og þetta væri
fyrsti koss liennar.
— Þú ert indæl, Frances,
sagði Peter og hrosti til hennar.
Hvar hefurðu verið allan þenn-
an tíma. Stúlka eins og þá —
og ekki einu sinni trúlofuð ...
Ég hef komið upp um mig,
hugsaði Frances, liann finnur
að ég er ekki vön því að vera
kysst. Hún neyddi sig til að
hlæja og sagði kæruleysislega:
— Þú þekkir ekki hina myrku
fortið mína. Kannski ég hafi ver-
ið í fangelsi — eða á einliverri
eyðieyju!
En hún gat ekki leynt fyrir
honum geðshræringunni, sem al-
tók hana, og hann kyssti hana
aftur — og aftur — og loks
hætti hún að hafa áhyggjur af
þvi, hvað hann liugsaði um hana,
það eina, sem máli skipti var,
að hann væri hrifinn af henni.
Þetta kvöld lá hún lengi vak-
andi og liorfði á Ijósið frá vit-
anum, sem birtist og hvarf, og
hlustaði á daufan sjávarniðinn
frá ströndinni. Það breytti i
raumnni engu, hvort maður var
seytján eða tuttugu og sjö ára
í fyrsta skipti, sem maður varð
ástfanginn. Kannske var það enn
þá dásamlegra við tuttugu og
sjö ára aldurinn, því að þá var
biðin orðin svo löng . .. Hún fór
að hugsa um hvernig það væri,
að búa í Ástraliu.
Næsta dag sagði hann henni
frá einliverju, sem komið hafði
fyrir hann á skólaárunum —
það sem vakti athygli hennar
í frásögninni, var ártal, sem
sýndi að hann var þremur árum
yngri en hún. En hún gaf þvi
ekki mikinn gaum. Hvaða þýð-
ingu höfðu líka þessi þrjú ár,
þegar henni fannst sjálfri að hún
væri yngri en nokkru sinni fyrr?
Hún fékk bréf frá skrifstof-
unni, sem komið hafði i ibúð-
ina hennar .og frú Braddock
hafði sent henni til Colvis Bay.
Willie skrifaði, að þau væru öll
að hugsa um livernig hún hefði
madur
dagsi
KLÆÐIST FÖTUM
FRÁ OKKUR