Vikan - 06.08.1964, Blaðsíða 40

PRINZ 1000 L
Árgerð 1965
★ Væntanleg er til landsins ný og
stærri gerð af hinum vel þekktu
NSU-PRINZ-bílum.
★ PRINZ 1000 er sérstaklega afl-
mikill 51 hestafl og vegur að-
eins 620 kg.
★ Vélin er 1000 cc 4-strokka
loftkæld 4-gengis vél.
★ Aksturseiginleikar PRINZ 1000
eru framúrskarandi.
Verð með vanalegum hemlabúnaði kr. 142.000.00.
Verð með diskahemlum kr. 146.500.00.
Kynnið yður þennan glæsilega fjölskyIdubíl, áður en þér festið kaup á öðrum farkosti.
Örugg varahlutaþjónusta.
★
*
★
★
★ PRINZ 1000 er sérlega
rúmgóður 5 manna bíll.
FÁLKINN h.f. - bifreiðadeild
LAUGAVEGI 24 - SÍMI 18670 - REYKJAVÍK
gang í ógáti... .kannske stigi
hann óvart á hjólaskauta í
sportvörudeildi'nni, eða yrði
skotinn þar ör af veiðiboga. Jú,
það var sannarlega margt, sem
fyrir manninn gat komið á slik-
um stað, ef Iiann hafði óheppn-
ina með sér á annað horð.
Og — eins og til þess að auka
á allar þessar hættur, var verið
að skipta um sýningu í vefn-
aðardeildinni. Ungfrú Byrntass-
el, sem réði þar ríkjum, hafði
nefnilega fengið stórkostlega
hugmynd. . . . að setja þar upp
einskonar maístöng, studda eins-
konar stögum úr öllum liugsan-
legum dúkum í öllum hugsan-
legum litum. Og nú stóðu hundr-
uð viðskiptavina umhverfis af-
girt gólfsvæði þar í deildinni
og fygldust með þvi, er starfs-
fólkið úr gluggasýningardeild-
inni vann af kappi að því að
ganga frá maistönginni; ungfrú
Herkims gekk frá stögunum að
neðan; herra Donkins stóð og
studdi háan sperustiga, og á
efsta þrepi þess háa stiga stóð
ungfrú Melissa Blix og festi
„stögin“ ofarlega í stöngina.
Herra Donkins var að vísu ekki
álitinn alltof gáfaður, en aftur
á móti var hann svo vel kröft-
um búinn, að honum mundi
hafa veitzt auðvelt að halda
sperrustiganum stöðugum úti í
tólf stiga roki, ef hann liefði hug-
ann við það. En nú hittist svo
á, að liann var með liugann við
allt annað þessa stundina. Ung-
frú Herkims hafði sumsé látið
hann hafa það, að kalla hann
fáhjána fyrir nokkrum minútum
síðan, vegna þess að liann missti
hamar úr hendi sér og hamarinn
lenti á lienni, og slík móðgun sat
í lionum. Hann var einmitt að
hrjóta lieilann um hæfilega
hefnd, þegar hann fékk sjálfur
hamar í höfuðið. Melissa hafði
nefnilega teygt höndina aftur
fyrir sig i því skyni að ná i
hamarinn, sem lá á efsta þrepi
sperrustigans, en ekki tekizt
betur til en það, að hamarinn
ýttist út af þrepbrúninni, með
þeim árangri, sem þegar er lýst.
Og þó ekki nema að litlu leyti,
því að herra Donkins brá svo,
þegar hamarinn vakti liann af
hefndarhugleiðingunum, að hann
steig ofan á höndina á ungfrú
Herkims, sem stökk aftur á bak
og rak sig i sperrustigann svo
hart, að hann skall saman.
„Ó, almáttugur. ... “ veinaði
Melissa, þegar hún sá, eða öllu
heldur fann i hvilíkri hættu liún
var stödd. Henni varð það fyrst
fyrir að grípa í eina stagdúkinn,
sem hún var að vísu húin að
festa i efri endann, en var laus
í neðri endann, og fyrir hragð-
ið sveiflaðist hún út i loftið,
missti takið og lenti í fallinu
á ungum manni, sem átti leið
þarna um, einmitt í sömu svif-
um. Það varð einskonar syst-
kinabylta.
„Hvað .... Tee MacKinley
hrópaði Melissa.
„Melissa Blix — einmitt það,“
varð unga manninum að orði,
og það var eins og honum kæmi
þetta siður en svo á óvart. Svo
virti hann hana fyrir sér and-
artak og sá að hún hafði brcytzt
mikið frá þvi liann sá liana síð-
ast. „Hvað. .. .Melissa Blix?“
Og nú var það hann, sem liróp-
aði.
Viðskiptavinirnir, áhorfend-
urnir, sem liugðu að þarna væri
um venjulegt slys að ræða; von-
uðu að minnsta kosti að hinn
ungi grandalausi maður hefði
orðið fyrir nokkrum meiðslum,
svo að þeir fengju tækifæri til
frómra ráðlegginga, þrengdust
að þeim; sögðu unga manninum
að liggja lireyfingarlausum þang-
að til læknirinn kæmi á vett-
vang, hreyfa tærnar til að kom-
ast að raun um hvort hann væri
fótbrotinn. .. .og væri hann svo
heppinn, ætti hann i vonum
aldeilis gífurlegar skaðabætur af
liálfu verzlunarhússins. Allir
lcepptust við að auðsýna honum
samiið og hluttekningu og leggja
honum ráð, nema Melissa, sem
bjóst til að taka aftur til við
vinnu sína og lét sig engu skipta
hvort hann væri fótbrotinn eða
fótbrotinn ekki.
„Heyrðu, Melissa — farðu ekki
strax. ... “
„Ég heyri sagt að þú sért í
þann veginn að ganga í það
heilaga,“ sagði hún.
„í það heilaga?“ Og það var
eins og hann skildi ekki orðið.
„Hver ætlar að ganga i það hei-
laga?“
„Ég vona að þú verðir liam-
ingjusamur,“ sagði hún, heldur
kuldalega.
„Heyrðu....dokaðu við....“
Þá gerðist það, að dr. Dillon
kom fram á sjónarsviðið. „Gerið
svo vel að koma með mér,“ sagði
hann við þau, Melissu og Tee
MocKinley, og leiddi þau brott
úr þrönginni, inn i sjúkraklefa
verzlunarhússins.
„Jæja,“ sagði dr. Dillon. „Er-
uð þér ómeiddur, MacKinley?"
„Auðvitað er hann ómeiddur.
Það er orðin tízka hjá kvenfólki
að detta ofan á hann, og hann
virðist ekki heldur hafa neitt
á móti því.“
„Nei, bíddu nú hægan.“ sagði
MacKinley.
Dr. Dillon greip fram í fyrir
þcim. „Kysstu hana....“ skip-
aði hann.
Melissa varð eldrauð af reiði.
„Hann ætti bara að reyna það!“
sagði hún ögrandi.
„Þessi unga stúlka er sjúkling-
ur minn,“ sagði dr. Dillon. „Hún
— VIKAN 32. tbl.