Vikan - 27.08.1964, Blaðsíða 5

Þessar þrjár þarfnast ekki skýringa, ef
allt er sem sýnist. En samkvæmt áreiðan-
legum vitnisburði var þessi náungi að-
eins að sýna hópi áhugamanna, hvernig
hægt er að verða af því að drekka bara
appelsín.
Hvað á að gera við tjald, þegar til er
góður poki og ómæld ást?
Hvað er svo glatt, sem góðra vina fundur, kvað Jónas forðum, og sú spurning er víst ennþá vakandi.
Myndin sýnir unga
stúlku, sem hefur lagt
upp í þá erfiðu ferð
að klöngrast upp í
Dauðsmannshelli.
— Guð, hvað hún Sigga er búin að vera lengi!
Ást eða hatur? kallaði ljósmyndarinn þessa mynd. Og er
það ekki fullt eins gott nafn og hvað annað?
ekki kosið. Þeir, sem ekki höfðu
mátt vera að því að sofa, lögð-
ust í sólbað og söfnuðu kröftum
fyrir kvöldið, en aðrir fóru í
gönguferðir. Það vissu ekki allir,
að þessi skógivöxnu daladrög eru
girt jöklum að sunnan og austan.
En milli Húsadals, þar sem flestir
dvöldu, og Eyjafjallajökuls er
Valahnjúkur, sem snarlækkar að
austan, en lækkar í löngum hrygg
til vesturs. Milli Valahnjúks og
jökulhlíðanna rennur svo Krossá
vestur í Markarfljót. En þetta
vissi ekki stúlkan, sem benti vini
sínum á Valahnjúk og sagði: „Við
skulum klifra upp á þennan hól.
Mig langar til að sjá Surtsey“.
Ég vonaði að hún yrði ekki fyrir
vonbrigðum með silfurbláan
Eyjafjallatind.
Þegar líða tók á laugardaginn,
tíndiist fólkið heim úr göngu-
ferðum, og þeir sem vökvað
höfðu lífsblóm sín kvöldið áður,
höfðu endurfæðzt. Nú varð Húsa-
flöt, í miðjum Húsadal, mið-
punktur Merkurinnar. Á þessari
flöt eru rústir eftir síðasta bæ-
inn í dalnum, sem lagðist í eyði
á síðustu öld vegna draugagangs.
En enginn má við margnum, og
nú eru draugarnir á Mallorca
yfir Verzlunarmannahelgina,
enda enginn svefnfriður í Mörk-
inni fyrir þá, sem gamlir eru.
Snemma um kvöldið komu bíl-
ar úr bænum með fleiri náttúru-
börn. Þá tók að glæðast fjörið,
og það var eins og menn byggju
sig undir orrustu með því að
öskra og klípa skvísur. Þegar
byrjað var að dansa kom galsi
í mannskapinn og ég held að fjör-
ið hafi risið fjöllunum hærra,
þegar flugeldum var skotið af
hæðunum í kring. Það var þá,
sem stúlkan hrópaði: Stelpur,
varið ykkur á prikunum.
Hún hefur líklega átt við prik-
in á flugeldunum.
Þetta kvöld sendi lögreglan
heim þá menn, sem sönnuðu að
þeir voru óhæfir til að vera inn-
an um fólk, með drykkjulátum
og slagsmálum, og bar lítið á
slíku eftir að þeir höfðu snúið
heim, nógu snemma til að geta
mætt í kirkju á sunnudags-
morgni. Framhald á bls. 33.
VIKAN 35. tbl.
5