Vikan - 10.09.1964, Page 10

GREIN: GÍSLI SIGURÐSSON
Síðari heimstyrjöldinni lokið. Uppgefinn, þýzkur hermaður á vígstöðvun-
um í Normandí. Hvað gerir hann, þegar næsti Foringi kallar?
Ekki alls fyrir löngu hitti ég
að móli mann, sem hafði
barizt í stríðinu. Hann
var í flughernum og var
sendur fró Bretlandseyj-
um með sprengjur til að varpa
á hernaðarlega mikilvæga staði
í Þýzkalandi. Þeir sáu mann-
virkin splundrast úr lofti, en
stundum hittu þeir ekki ná-
kvæmlega og þá gat það allt
eins verið stórt fjölbýlishús eða
íbúðarhverfi, sem splundraðist.
Hann tók síðar þátt í innrásinni
í Normandí, þessi maður, og
sagðist hafa komizt lífs af fyrir
heppni; félagar hans féllu allt
í kringum hann. Eftir tuttugu ár
sagði hann:
„Fyrst var sársauki þessara
stunda svo yfirþyrmandi, að ég
bjóst varla við því, að ég yrði
sami maður eftir, eða liti glaðan
dag framar. Svo tók ég við fyrri
atvinnu og hvarf heim til fjöl-
skyldunnar. Smátt og smátt fóru
sárin að gróa, þungbær atvik
að fyrnast. Og nú er svo komið
eftir tuttuga ár, að ég er mikið
farinn að gleyma þessari mar-
tröð. Eg man vel eftir ýmsum
skemmtilegheitum úr herþjón-
ustunni, en hörmungarnar eru
sem betur fer gleymdar. Það er
annars meira lánið, að maður
skuli geta gleymt því versta."
Það hefur oft verið taiað um
blessun gleymskunnar; það er
oft hin einasta von sorgbtiins
manns að hann kunni að gleyma
með tímanum. Menn drekka til
að gleyma, vinna til að gleyma,
flytjast í fjarlæg lönd til að
gleyma.
Maðurinn, sem hafði barizt í
Normandí var mikið til búinn
að gleyma ógnunum og hann
var guðsfeginn. Sjálfsagt er því
svipað farið um eftirlifandi fé-
laga hans, sem lögðu líf sitt í
hættu við að leggja þýzka
skrímslið að velli. Sjálfsagt eru
í hinni stéttlausu Paradís er mathorðið ekki jafn hlaðið krásum hjá
öllum. Hér situr Mao að snæðingi. Hann ræður bráðum yfir örlögum
1000 milljón Kínverja, sem öllum heiminum stendur stuggur af.
JQ — VIKAN 37. thl.
Skotgrafirnar við Verdun voru ekki einu sinni grónar, þegar geðsjúlclingurinn Adolf Hitler
heimtaði Lebensraum og hreif Þjóðverja með sér, með þeim árangri sem kunnur er.