Vikan - 10.09.1964, Blaðsíða 17

eðjast betur að þér svolítið þriflegri^ sagði Jimmy
i einu ...
— Ertu ekki afbrýðisamur út í hann, Jimmy? spurði hún allt í einu.
— Hræðilega, sagði Jimmy og gretti sig, — en ekki hjálpar það.
— Jimmy! Lucinda rétti úr sér og varð ákveðin. — í stríði og
ástamálum er allt leyfilegt — og nú skulum við berjast.
En hvað þýddi svo sem að leggja til atlögu við andstæðing, sem
var slungnari og útfarnari en nokkur Rommel?
Tveimur klukkutímum síðar stóðu þau Lucinda og Jimmy fyrir
utan dyrnar hjá henni. Guy hafði ekið Elspeth heim í leigubíl.
— Það tókst ekki, sagði Lucinda og gerði hreystilega tilraun til
að brosa. — Mér þykir fyrir þessu með Elspeth — þín vegna á ég við.
Skyndilega varð hún gripin þeirri tilfinningu, að hún harmaði
úrslitin meira Jimmys vegna en sjálfrar sín.
— Hugsaðu ekki meira um það. Ég kemst áreiðanlega yfir það
— og þú líka. Hann laut að henni og kyssti hana á ennið. — Sofðu
nu vel; svo sjáum við hvað hægt verður að gera á morgun.
— Góða nótt, Jimmy, sagði hún blíðlega.
Hún gekk inn í eldhúsið og lét fallast í stól við borðið. Þar sat
hún langa stund og kenndi einskis nema nagandi tómleika inn-
vortis. Svo tók hún eftir öðru — yndislegri lykt af eggjum og
beikoni frá húsi nágrannans.
Þá stökk hún á fætur og tók stærstu steikarpönnuna ofan úr
hillunni. Framhald á bls. 41.
VIKAN 37. tbl.
17