Vikan - 10.09.1964, Síða 31

GLEYMT ER ÞÁ
GLEYPT ER
Óviðjafnanlegur rakstur með rakbiaði, sem endist og endist
SILVER GILLETTE: hin ótrúlega beitta og mjúka Gillette egg á r ' l!l!
rakblaði úr ryðfrfu stáli, sem engin rakstursaðferð jafnast á við.
J§P ijl
liiff li
> liiiliiSiiiii |j|iii :iH®i!il||
i,ihiin.,,.,l ij m p
Ijjj ’Éh
msnsm II Hifii.
sI uv E R
Gillette
» mýksti. bezti og þægiiegasti
rakstur. sem völ er á
e ryðfritt stál. sem gefur yöur
fiesta rakstra á blað
e gsaðin alltaf söm við sig—öii
biöðin jafnast á við það siðasta RYÐFRIA STALBLAÐIÐ
SILVER GILLETTE — ÞRIGGJA BLAÐA PAKKI - ENDIST VIKUM SAMAN - AÐEINS KR. 25,00
Framliald af bls. 11.
vek|a þar með upp draug fortíð-
arinnar. Þessu bar að gleyma sem
öðru. Nú heyrist oft minnzt á það
vandamál, að Þýzkaland er skipt;
Þjóðverium stíað í tvær einingar.
En margir eru þeir, sem hrósa happi
yfir hverjum degi, sem það dregst
að sameina þá. Þann dag, sem nýr
Fuhrer fengi lýðinn til að æpa á
fjöldafundum, yrðu staðir eins og
Auschwits og Belsen gleymdir.
Nú er þess ekki langt að bíða,
að Bandaríkjamenn kjósi sér for-
seta. Þar með kiósa þeir mann í fylk-
ingarbrjóst öllum hinum vestræna
heimi. Ef Goldwater nær kosn-
ingu, munu margir verða uggandi
um heimsfriðinn og sjá fram á það,
að enn ætli sagan að endurtaka
sig. Ollum þorra Evrópubúa er fyr-
irmunað að skilja, hvernig öfgamað-
ur eins og Goldwater nær að sann-
færa meirihluta stórþjóðar, sem tal-
in hefur verið meðal menningar-
þjóða og meira að segja haft for-
ustuhlutverk f vísindum og margs-
kyns efnislegum framförum. En það
mun vera lögmál, að fari sami
stjórnmálaflokkur mjög lengi með
völdin, þá bætir hann ekki við sig
fylgi; þvert á móti hrynur það af
honum. Það er vegna þess að alltaf
eru nokkuð margir óánægðir með
núverandi ástand og þá stefnu, sem
rekin er. Þegar einhver öfgaseggur
kveður sér hljóðs og hótar að hræra
rösklega upp í pottinum, þá hróp-
ar lýðurinn húrra.
Svo styður það þennan digur-
barkamælandi væskil frá Arizona,
að Bandaríkjamenn eru haldnir
sjúklegri kommúnistahræðslu. Þeir
rugla oftast saman socialisma og
kommúnisma; vtðtæk afskipti ríkis-
valds á Norðurlöndum af ýmsu þv(
er varðar almannaheill, er ekkert
annað en kommúnismi í augum
Bandaríkjamanna.
Sumir þykjast sjá Hitler endurbor-
inn í Goldwater, en svo slæmt er
það ugglaust ekki. Hins vegar er
vald Bandaríkjaforseta yfir lífi og
limum okkar sem annarra, ískyggi-
lega mikið, ef til harðræða drægi.
Ef þeir, sem börðust við Corregi-
dor, á Filipseyjum og í Normandí,
hafa gefið, eða eiga eftir að gefa
Goldwater atkvæði sitt, þá er mátt-
ur gleymskunnar mikill. En það er
einn, sem ekki gleymir og þykir
erfiður viðfangs: de Gaulle. Hann
segir, að það sé aldrei hægt að
treysta Bandartkjamönnum; enginn
veit upp á hverjum skollanum þeir
kunna að taka. Þess vegna hefur
gamli maðurinn látið svo um mælt,
að Vestur-Evrópa geti bjargað sér
sjálf; forustuhlutverki Amerlkana sé
hér með lokið. Goldwater má þenja
sig út þess vegna. Ekki er gott að
spá um það, hvernig þróunin verð-
ur, hversu mikið gleymist og hvað
verður munað, framtíðinni til varn-
aðar. Eitt af því sem de Gaulle
man Kka vel, er það að eitt sinn
voru Fransmenn forustuþjóð í
Evrópu, bæði stjórnmálalega og
meningarlega. En þeir létu líka
sjúka landvinningaspekúlanta siga
sér út í hverja styrjöldina á fætur
annarri og enn í dag mætti halda,
að Napóleon sálugi hafi á eigin
spýtur bjargað Frakklandi úr nauð-
um, slík er aðdáun þjóðarinnar á
honum. Þeir eru gleymdir, sem lágu
dauðir eftir á vígvöllunum eftir
orrusturnar við Austerlitz og á slétt-
um Rússlands.
Það er sem sagt óhætt að slá
því föstu, að verulegur hluti þeirra
sambúðarerfiðleika, sem hrjá þjóð-
ir heims, stafi af vanþroska þegn-
anna og gleymsku — þó einkum og
sér í lagi þeirra, sem valizt hafa
til forustu. Því miður veljast alltof
sjaldan afburðamenn til stjórnmála
Stjórnmál eru þess eðlis, að af-
burðamenn virðast oft hafa óbeit á
þeim. Þeir sem hafa tilhneigingar
til að hreikja sér á hrauka og æpa
á strætum og gatnamótum, þeir
dragast að stjórnmálum. En auðvit-
að er einnig hér til undantekning-
ar; nýtir menn, se'm ýtt er inn í
stjórnmálin.
Þroski mannfólksins tekur varla
neinum stökkbreytingum og af því
má ráða, að ástand í alþjóðamál-
um haldi áfram að vera ótryggt
og lævi blandið. Skólamenntun og
almenn uppfræðsla sýnist ekki hafa
nein úrslitaáhrif á félagsþroska.
Skólaðir menn eru líka fljótir að
gleyma.
Verulegur hluti af orku manna
fer í það eitt, að snúast um sjálfa
sig í vandamálum hins daglega
strits. Ymsir þjóðfélagsfræðingar og
vísindamenn hallast að því, að fólk
hugsi jafnvel minna en tíðkaðist
áður, noti heilann og afl hugans
sjaldnar. Margir kvarta yfir því, að
næstum aldrei sé tóm til að hugsa
eina hugsun til enda, hvað þá að
íhuga hlutina gaumgæfilega. Það
gerir hraðinn og argaþrasið, út-
varpið, sem glymur jafnt á heimil-
um sem vinnustöðum, kapphlaupið
um hin efnislegu gæði, sem enginn
fær nóg af, flýtirinn og taugaspenn-
an. í nútíma þjóðfélagi er fólkið
eins og sprek, sem þeytist um (
heljarmikilli hringiðu án þess að
geta nokkuð við þv( gert. í þeirri
hringiðu er það gleymt sem gleypt
er. Ný áhrif altaka hugi manna, sem
eru nú einu sinni ekki frjórri en
svo, að þar rúmast aðeins það,
sem fyrir augu og eyru ber hverju
sinni. Þess vegna gleymast gömul
menningarverðmæti af því að hé-
góminn flýtur á yfirborðinu. Og
gömul sár gleymast líka, vegna
þess að þau svíða ekki lengur.
Einn merkasti sagnfræðingur
vorra tíma, Bretinn Arnold Toynbee,
hefur hvað eftir annað bent sam-
tíðinni á sláandi dæmi úr fortíðinni
VIKAN 37. tbl. — gj