Vikan - 10.09.1964, Síða 39

JOHN D. ROCKE-
FELLER OG ÆTT HANS
Framhald af bls. 23.
að kaupa negrahión í Cincinnati
laus úr þrældómi. Sitthvað lét hann
af hendi rakna við Baptista-kirkj-
una, sem fjölskyldan tilheirði. Jafn-
framt hélt hann langar ræður yfir
sjólfum sér um gildi sparnaðar og
hógværðar í lifnaðarháttum. „Þess-
ar einræður urðu mér mikils virði/'
sagði hann síðar, „því ég óttaðist
að hafa ekki nægilega sterk bein
til að þola velgengnina."
Sá ótti reyndist ástæðulaus. Hann
var sístarfandi. Hann vildi sem fyrst
geta skapað sér fullkomið efnahags-
legt öryggi. Rockefeller sniðgekk
allt, sem ekki kom heim og saman
við þann tilgang hans. Hann sýndi
engan áhuga á listum eða stjórn-
málum. Hugur hans snerist ein-
göngu um viðskipti af hverskonar
tagi. Þetta einæði hans gerði hon-
um auðveldara að ná takmarkinu.
Tuttugu og fimm ára gamall var
Rockefeller búinn að afla sér tals-
verðra eigna og var vel virtur maður
í Cleveland, sem hafði verið aðset-
ursstaður fjölskyldu hans í nokkur
ár, og átti eftir að verða höfuðstöðv-
ar stórfyrirtækja hans næstu árin.
NÝTT VERKEFNI.
Hann tók að leita að nýjum verk-
efnum. Þau birtust honum fyrr en
varði. Efnafræðiprófessor við Yale-
háskólann hafði rannsakað olíu,
sem flaut hér og þar ofan á Alleg-
hany-fljótinu og komst að þeirri
niðurstöðu að hún hentaði vel til
lýsingar og smurningar ef hún
fengi sérstaka meðferð. í Titusville,
afskekktu þorpi í Pennsylvaniu,
hafði „skrýtinn" náungi, Edwin
Drake að nafni, búið ( tvö ár og
borað eftir olíu, að fyrirlagi nokk-
urra auðmanna. í ágúst 1859 vann
hann sigur sinn. JarðoKan gaus upp
úr einni borholunni. Menn þyrptust
í olíuleit, en einhvern veginn varð
Drake undir öllu saman. Hann
hafði aldrei grænan eyri upp úr
brautryðjendastarfi sínu. Það átti
fyrir öðrum að liggja að raka sam-
an ofsagróða vegna brautryðjenda-
starfs hans. Einn þeirra var John D.
Rockefeller, sá stórtækasti af þeim
öllum.
Framhald i næsta blaði.
ÆVINTÝRIÐ UM
GARBO
Framhald af bls. 15.
heimsókn sína heim. Nú kom
þessi glaðlyndi og ættstóri mað-
ur til Kaliforníu. Garbo tók vin-
gjarnlega á móti honum, því að
hún þarfnaðist sannarlega að
hafa kátan og léttlyndan félaga
hjá sér. Hann bjó hjá henni þar
til hann fann heppilegt hús, og
í þakklætisskyni fyrir gestrisnina
Kí tcli e nAi d hrærivélin eróska-
draumur hverrar húsmódur. Vélin fæst hjá
Dráttarvélum h.f. og kaupfélögum landsins.
Véladeild
gaf hann henni litla höggmynd af
sjálfum sér — sem hann setti
á flygelinn. Hann var heima-
gangur hjá henni og kom hve-
nær sem hann lysti, pantaði ný
húsgögn fyrir hana og lagaði
garðinn, m.a. gerði hann sérstak-
an fremri garð, sem Garbo fannst
mikil einangrun af og var þakk-
lát fyrir.
Þau fóru saman í smáferðalög,
sem stundum var hætt við í miðj-
um klíðum, þegar konan með
barðabreiða hattinn í tweetdragt-
inn þekktist. Þá hópaðist fólkið
að þeim og Garbo hvarf í skyndi
í gamla bílnum hans Sörensens.
Betur gekk þeim, þegar þau fóru
saman í kvikmyndahús. f Beverly
Hills var fjöldi smákvikmynda-
húsa, og engum datt í hug, að í
myrkrinu sæti Greta Garbo úti
í salnum. Góðar kvikmyndir vildi
Garbo sjá oftar en einu sinni.
Eftirlætisleikari hennar var Gary
Cooper, ef til vill vegna þess, að
Gary lék venjulega hreinhjart-
aða og sakleysislega karlmenn,
sjálfkjörna verndara kvenna.
Flestar konur, sem Garbo lék,
þrá slíka vernd karlmannsins.
Garbo varð glaðlegri og frjáls-
legri í kátum félagsskap Wil-
helms Sörensen. En svo urðu hon-
um nokkur mistök á. Lesa mátti
í Sunday Express, að í veizlu
einni hefði hann svarað vini sín-
um, sem spurði hann hvenær
hann mundi kvænast Garbo: —
Á morgun í Youma í Arizona.
Þetta var auðvitað sagt í gamni,
en vinurinn fór með þetta í blöð-
VIKAN 37. tw.