Vikan - 24.09.1964, Blaðsíða 18

007
bókaskápnum til þess að fara með
út [ garð — The little Nugget eftir
P. G. Woodehouse. Þarna var líka
stórt og fyrirferðarmikið armbands-
úr úr gulli með slitnu krókudíla-
skinnsarmbandi. Þetta var úr af
gerðinni Girard-Perregaux — sér-
stakt módel handa þeim, sem hafa
gaman af hlutum, sem eru öðruvísi
en gerist, með stórum sekúnduvísi
og tveim opum á skífunni, þar sem
sjá mátti mánaðardaginn, mánuð-
inn og stöðu tunglsins. Samkvæmt
því var klukkan nú 2.30 hinn 10.
júní og tunglið á síðasta kvarteli.
framhalds-
saga
Eftir
lan
Flemming
1. hiuti
Athugasemd höfundar.
Það skiptir svo sem ekki máli,
en allmikið af bakgrunni þessarrar
sögu er sannleikanum samkvæmur.
SMERSH, stytting á nafninu Smiert
Spionam — dauði yfir njósnara —
er til og er enn þann dag í dag
leynilegasta deild sovétstjórnarinn-
ar. í ársbyrjun 1956, þegar þessi
bók er skrifuð, var liðsstyrkur
SMERSH heima og erlendis um fjöru-
tíu þúsund manns og Grubozaboys-
chikoff, hershöfðingi, var þá yfir-
maður stofnunarinnar. Lýsing mín
á útliti hans er sannleikanum sam-
kvæm. Árið 1963 voru aðalstöðv-
ar SMERSH eins og ég lýsi þeim í
kafla fjögur — í Sretenka litsa nr.
13 í Moskvu, fundarherberginu er
nákvæmlega lýst og réttilega, og
leyniþjónustuforingjarnir, sem þar
hittast við fundarborðið, raunveru-
legir opinberir starfsmenn, sem oft
eru kallaðir til þessa herbergis í
svipuðum tilgangi og þeim sem ég
lýsi hér.
lan Flemming.
I. HLUTI - ÁÆTLUNIN
I. KAFLI RÓSALAND.
Nakti maðurinn, sem lá endilang-
ur á grúfu við sundlaugina, gæti
hafa verið dauður. Hann gæti hafa
drukknað og verið dreginn upp úr
lauginni og lagður til þerris í gras-
ið, meðan kallað væri á lögregluna
eða aðstandendur. Jafnvel litla
hrúgan, sem lá í grasinu við höfuð
hans, gætu hafa verið persónulegar
eignir, sem hefðu verið teknar vand-
lega saman og lagðar þar sem all-
ir gætu séð þær, svo að enginn
skyldi halda, að björgunarmaður-
inn hefði stolið einhverju.
Ef dæma hefði átt eftir hrúg-
unni, hafði þetta verið eða var
auðugur maður. Þar voru ýmsir þeir
hlutir, sem auðugir menn bera
gjarnan á sér — peningaklemma
gerð úr Mexíkönskum fimmtíu doll-
ara peningi með þykkum bunka af
seðlum, Dunhill sígarettukveikjari
úr gulli, flangt gullsígarettuveski
með merkinu, sem sýndi augljós-
lega, að það var frá Fabergé, og
einmitt sú tegund skáldsögu, sem
auðugur maður dregur fram úr
Blágrænt fiðrildi kom út úr rósa-
runnanum neðst í garðinum og flaug
yfir manninum. Það hafði látið
heillast af endurskini júnísólarinn-
ar í Ijósu hnakkahári mannsins. Ör-
lítil hafræna kom og bærði hárið.
Fiðrildið beygði hræðslulega til hlið-
ar, stanzaði yfir vinstri öxl manns-
ins og leit niður. Grasstráin við op-
inn munn mannsins hreyfðust lítið
eitt. Stór svitadropi rann niður með
holdmiklu nefinu og féll í grasið.
Þetta var nóg. Fiðrildið þaut í burtu
yfir runnana og glermulninginn á
háum veggnum. Þetta gat svo sem
verið ætilegt, en það hreyfðist.
Garðurinn, sem maðurinn lá í,
var um dagslátta á stærð. Slétt,
vel hirt grasflöt, umlukin á þrjá
vegu af þéttum rósarunnum, þar
sem býflugurnar suðuðu stöðugt.
Handan við róandi býflugnasuðið
heyrðist ölduniður frá rótum klett-
anna við neðri enda garðsins. Það
sást ekki út á haf úr garðinum —
það sást ekkert, nema himinninn
og skýin, yfir tólf feta háum múrn-
um. Raunverulega sást aðeins út
yfir landareignina úr svefnherbergj-
jg _ VIKAN 39. tbl,