Vikan - 24.09.1964, Blaðsíða 37

MORÐ OG
MÖMMULEIKUR
Framhald af bls. 29.
hana rétt óðan. Hann kvaðst ætla
að skreppa til hennar og ræða eitt-
hvað nánara við hana."
Ég spratt á fætur. „Þá er mér
ekki til setunnar boðið," sagði ég.
„Segið honum ekki . . ." Bréfin
runnu úr hendi hennar og féllu á
gólfið. Þegar ég tíndi þau upp og
rétti henni, varð mér litið á eitt
kortið, póststimplað á írlandi seint
í júlí. Á það var skrifað kvæði:
Kæra Laura.
Myrkvist sól
sumur týnist
frjósi fold og sær
verður þó ást þín
eldi heitari
skini skærari . . .
Sama kvæðið og ég hafði lesið
í skólablaðinu um borð í þotunni
á leiðinni til Reno, undirritað fanga-
markinu: G.R.B. — George Roy
Bradshaw.
Þegar mér varð gengið inn í
anddyri Brimgarðs, sá ég hvar móð-
ir Helenu heitinar sat þar úti í
einu horninu, alein og í svo þung-
um þönkum, að hún tók ekkert eftir
mér fyrr en ég ávarpaði hana.
„Þér eruð seint á fótum, frú Hoff-
man," varð mér að orði.
„Ég er tilneydd," svaraði húri.
„Það var frú Deloney, sem réði því
að við tækjum þennan garðbústað
á leigu, en nú hefur hún rekið mig
á dyr um stundarsakir, til þess að
hún geti rætt við kunningja sinn í
einrúmi."
„Þér eigið við Roy Bradshaw?"
„Hann var nú kallaður George
Bradshaw hérna á árunum, þegar
hann var feginn að fá sér eitthvað
í svanginn við eldhúsborðið hjá
mér; ekki man ég betur."
„Hvernig kynntust þér honum,
frú Hoffman?"
„Helena kynntist honum í
menntaskólanum. Hann var talinn
mjög vel gefinn, en hann var svo
fátækur, að hann tók því fegins
hendi þegar við gátum útvegað hon-
um lyftuþjónsstarf þar sem við
bjuggum, þó að launin væru sára-
lág. Hann hélt því fram, að hann
væri af auðugu fólki í Boston, en
hefði strokið að heiman; ég hélt
nú að hann segði það vegna þess
að hann skammaðist sín fyrir fátækt
sína — en það lítur helzt út fyrir
að hann hafi sagt það satt. Mér
er að minnsta kosti sagt að móð-
ir hans sé vellrík." Og hún leit
spyrjandi á mig.
„Já, ég þekki hana. En kannizt
þér nokkuð við konu að nafni Let-
itia Macready?"
„Frú Deloney vill víst ekki að ég
tali um hana. Og ég óttast frú Del-
oney, vegna þess tjóns, sem hún
getur unnið manninum mínum."
„Sem hún hefur þegar unnið hon-
um. Hún og þetta pólitíska vald,
sem stendur á bak við hana. Það
hefur eitrað svo allt hans líf, að
hann var neyddur til að þegja um
,'peb
NOTIÐ: #
HARPO 0
HÖRPU SILKI #
HÖRPU JAPANLAKK 0
HÖRPU BÍLALAKK 0
HÖRPU FESTIR 0
Jícupa