Vikan - 24.09.1964, Blaðsíða 36
varir yðar
undur fagrar
Yardley varalitirnir eru dásam-
lega mjúkir og kremkenndir.
Gefa vörum yðar töfrandi útlit.
í hinu fjölbreytta Yardley lita-
úrvali með nýjustu tízkulitunum,
er liturinn yðar. Með því að
nota Yardley varalit verður bros
yðar yndislega bjart.
YARDLEY
VARALITUR
J
Það tók hana áreiðanlega nærri
klukkustund, en að því loknu
tók hún til við að snyrta negl-
urnar. Richald sat og át harð-
soðin egg.
Skip Ward og konu hans har
að. Liz er að reyna að lijálpa
þeim að átta sig á hlutunum.
»
Puerto Vallarta, 18. október Það
rignir hérna í dag. Við sitjum
liérna sum í veitingasalnum,
drekkum og bíðum þess að hald-
ið verði til Mismaloya og kvik-
myndatökunni haldið áfram þar.
Matselja T.iz og bílstjóri, Rich-
ardsonhjónin, komu liingað frá
Englandi. Vonandi kunna þau
að matreiða byggsnúða. Ég
horfði á Elizabeth sporðrenna
sjö, þegar hún sat hérna í fyrri-
nótt.
Mismaloya, 19. október. Fyrst að
ég hafði það af að komast hing-
að, er ég viss um að mér er ekk-
ert ómögulegt. Tvær ferjur eru
í gangi á milli Puerto Vallarta
ogMismaloya. Út að ferjunumvar
okkur róið i eintrjáningsbátum,
og maður verður að taka lagið
og stökkva um borð, áður en
brimskaflinn gleypir hann. Þeg-
ar kemur upp undir Mismaloya,
blasir við mjó fjörurönd og
nokkrir strákofar — Tndiána-
])oi'p, þar sem innan við hundr-
að Tarascan-Tndíánar hafast við
— einu innbyggjar Mismaloya-
skagans, áður en ITuston kom
þangað með föruneyti sínu.
Ströndin er stórgrýtt, og þar
hafa verið reist stór auglýsinga-
spjöld, Óviffkomandi bannaður
aöganqur". Fyrir ofan fjöruna
tckur við snarbrött fjallsbrekk-
an, og þegar sleppir veginum,
sem verkamenn Hustons hafa
rutt — harin hefur látið reisa
gistihús þarna, vegna kvik-
myndatökunnar, — er ekkert
nema myrkur og þéttur frum-
skógurinn. Til þess að komast
upp þangað, sem íbúðarhúsin,
2fi að tölu, hafa verið reist handa
léikurunum og öðru starfsliði,
verður maður að klifa upp snar-
brött þrep, 137, beint upp.
ekki eftir nema nokkra metra
á staðinn, en ég fór of langt út
á vegarbrúnina í beygju. Brúnin
lét sig og langferðabíllinn tók að
síga á hlið. Við Burton og
kenrislukonurnar skreiddumst
út, þorðum ekki einu sinni að
flýta okkur, en bíllinn vóg salt
á brúninni. Þegar við vorum
öll úr hættu, klappaði Burton
á bakhlutann á áminningarstúlk-
unni. „Mig langaði bara til að
ganga úr skugga um að við vær-
um hæði lifandi,“ sagði hann.
Puerto Vallarta, 13. október. Hjá
mér fór sunnudagurinn í að
drekka bjór með Liz og Burton,
sem komu liingað til að synda
og liöfðu dóttur Liz, Lizu Todd
ineð sér, en hún er sex ára. Liza
er mjög bráðþroska og veit ber-
sýnilega ekki livað uppeldis-
agi er, en ákaflega falleg.
Þegar I.iza kom niður á
slröndina, sagði hún við telpu,
sem þar var: „Sástu „Umhverfis
jörðina á 80 dögum“?“ Telpan
kvað nei við þvi. Liza sagði: „Sú
kvikmynd var eftir fyrsta pabba
minn. Annar pabbi minn býr
líka til kvikmyndir, og Richard
býr líka til kvikmyndir og eina
mamman, sem ég á býr til kvik-
myndir’."
Mér til mikillar undrunar dró
Elizabetli allt í einu stóran
stækkunarspegil upp úr tösku
sinni, þar sem lnin sat við bar-
inn og tók að snyrta andlitið.
Mismaloya, 20. október. Deborah
Kerr vann með okkur i fyrsta
skiptið i dag, og nú er mér ljóst
hversvegna allir álita hana fram-
úrskarandi leikkonu. Þetta var
mjög auðvelt atriði. Hún kemur
fótgangandi ásamt liálfáttræðum
afa sínum, Cyril Delavanti, til
Costa Verdi gistihússins, þar
scm Ava Gardner ræður ríkjum.
Þau eru á sífelldu flakki á milli
gististaða og draga fram lífið
á þeim fáu aurum, sem Deborah
innvinnur sér við að teikna
mynd af gestunum. Afi hennar
cr Ijóðskáld. Ég mun aldrei
gleyma örvæntingunni, sem
henni tókst að tjá með fyrstu
setningunum, sem hún sagði:
,,Ég lield að þér hljótið að hafa
heyrt okkar getið. Það hefur ver-
ið skrifað vinsamlega um okkur
i blöðin.“ Hún segir þetta við
Övu, í þeirri von að hún hýsi
þau ókeypis.
„Afi minn er elzta núlifandi
skáld, sem enn yrkir. Hann les
upp Ijóð. Ég geng liægt og hljóð-
lega um meðal gestanna, þegar
þeir sitja að snæðingi. Ég klæð-
ist málaraslopp, með litarskell-
um, til þess að þetta verði allt
listrænna....“ Og þannig heldur
hún áfram og reynir að telja
gistihússtýruna á að veita þeim
húsaskjól.
Mismaloya, 21. október John
ITuston, blessunin, lagði mér
setningu í munn í dag. Við
kennslukonurnar erum að þrasa
við Burton fyrir að hafa fengið
okkur gistingu á þessum hrör-
lega stað, og ég hrópa framan i
hann: „Þú með þína þokkalegu
fortíð, eða hitt þó heldur!“ Ég
þurfti ekki að endurtaka setning-
una nema þrisvar áður en Hust-
on var ónægður.
Mismaloya, 22. október. Við kenn-
ararnir, tókum þátt í atriði, sem
kvikmyndað var í gistihúsinu i
dag, þar sem mest reynir á Övu.
Hún virtist dálítið taugaspennt.
Þetta var langt atriði, þar sem
stöðugt reyndi ó leik og fram-
sögn hennar, en hún var stór-
kostleg. Hún varð að ýta á und-
an sér cocktailkerru, lilaðinni
drykkjarvörum, alla leið upp að
kvikmyndatökuvélinni og tala
um leið án aflóts; stöðva kerr-
una þegar hún var i þann veginn
að rekast á myndatökumanninn.
Undir kvöldið var Burton orð-
inn alldrukkinn. Hann las upp
Ijóð. Síðan sagði liann: „Tungu-
málið er hið eina, sem er nokk-
urs virði i lífinu — ekki ástin
eða nokkuð annað.“ Liz varð
gripin angurværð og fór að
skæla yfir því hvað blaðamenn-
irnir i Montreal hefðu verið ó-
svifnir, þegar þeir spurðu hana
hispurslaust um samband hennar
og Burtons. Siðan settist hún út
i horn á veröndinni hjá ljós-
myndaranum, .Tosli Wainer, sem
er ókaflega rólyndur maður.
Hann neri fætur liennar og ró-
aði hana. Á meðan hún sat þar,
varð Burton að orði: „Það er
heimskulegt að kvænast eða
biiida sig á nokkurn hátt, þvi
að þá finnur maður til tjóður-
bandsins og vill slíta sig lausan;
ef maður hins vegar vcit, að
hann er frjáls ferða sinna, horf-
ir það allt öðruvísi við. Ég ætla
inér ekki að kvænast Liz — vit-
anlega hef ég ekki sagt henni
það enn.“ Að svo mæltu hóf
hann að leita hennar um allt.
ITann vék sér að ritara sínum,
Jim Benton og spurði: „Hvar
er ég eiginlega?" Benton svaraði:
„ Mismaloya." Og Burton sagði:
„Guð hjólpi mér.... nei!“
Framhald i næsta blaði.
gg — VIKAN 39. tbl.