Vikan - 24.09.1964, Blaðsíða 47

Nýjasta gerð af BRILLO stálsvömp-
um sem GLJÁFÆGIR potta og pönn-
ur jafnvel fljótar en nokkru sinni
fyrr.
Já? Nei?
Hvenær?
I>úsundir kvenna um hcim allan nota
nú C. D. INDICATOR, hi3 svissneska
reikningstæki, scm reiknar nákvæm-
lega út þá fáu daga í hverjum mán-
uði, sem frjóvgun getur átt sér stað.
Læknavísindi 56 landa ráðleggja
C. D. INDICATOR fyrir heilbrigt
og farsælt hjónaband, jafnt ef
barneigna er óskað sem við tak-
markanir þeirra.
SendiS eftirfarandi afklippu ásamt
svarfrímerki tU:
C. D . INDICATOR
Pósthólf 1238 — Reykjavík.
Sendið undirrit. upplýsingar yðar.
Nafn ........................
Heimili .............................
(Vinsamlegast skrifið með bókstöfum).
Frænkunni var nauðugur einn
kostur að sjá um drenginn, og hann
óx upp, og var líkamlega heilbrigð-
ur og sérstaklega sterkur, en mjög
þögull. Hann átti enga vini. Hann
neitaði að blanda geði við önnur
börn, og þegar hann langaði að
fá eitthvað, sem þau voru með, þá
tók hann það af þeim. í barnaskól-
anum voru börnin hrædd við hann
og forðuðust hann, en hann aflaði
sér frægðar með hnefaleikum og
slagsmálum á skemmtunum, þar
sem blóðþyrstur ofsinn í árásum
hans, ásamt meðfæddri kænsku
veitti honum sigur yfir miklu eldri
og stærri strákum.
Vegna þessarra slagsmála komst
hann í samband við leynihreyfing-
una Sinn-Fin, sem notaði Aughma-
cloy sem aðalmiðstöð fyrir ferðir
þeirra norður eftir, og smyglarar
staðarins notuðu þorpið í sama til-
gangi. Þegar hann yfirgaf skólann
var hann slagsmálahundur fyrir
báða þessa hópa. Þeir borguðu hon-
um vel fyrir verkið, en forðuðust
hann eftir megni. Það var um þetta
leyti, sem hann fór að finna til
einkennilegrar og ofsalegrar ástríðu
með fullu tungli. Þegar hann fann
til „tilfinningarinnar" eins og hann
kallaði það sjálfur, í fyrsta sinn,
í október á sínu sextánda ári, fór
hann út og kyrkti kött.
Eftir þetta leið honum vel í heil-
an mánuð. ( nóvember var það
stór fjárhundur, og sem jólaglaðn-
ing skar hann kú í fjósi nágrannans
á háls. Þessar athafnir fylltu hann
vellíðan, en hann hafði vit til að
sjá, að brátt yrði farið að undrast
slík dauðsföll í þorpinu, svo að
hann keypti sér hjól og eina nótt
í hverjum mánuði hjólaði hann út
í sveitina. Oft varð hann að fara
mjög langt til þess að finna það,
sem hann var að leita að, og eftir
að hafa orðið í tvo mánuði að láta
sér nægja gæsir og kjúklinga, greip
hann tækifæri, sem honum barst
upp í hendur, til að skera sofandi
flæking á háls.
En það voru svo fáir á ferli á
nóttunni, að hann fór að fara fyrr
af stað. Hjólaði langt og lengi,
svo hann kom að fjarlægum þorp-
um í rökkurbyrjun, þegar fólkið var
á leið heim frá ökrunum og stúlk-
urnar á leið á stefnumótin.
Þegar hann drap einhverja til-
fallandi stúlku gerði hann henni
„engan miska". Sú hlið málsins,
sem hann hafði að vísu heyrt um,
var honum óskiljanleg. Það var
aðeins þessi dásamlega athöfn, að
drepa, sem kom honum til að líða
betur. Ekkert annað.
Við lok sautjánda árs hans var
hræðilegur orðrómur á reiki um
allt Fermannagh, Tyrone og Arm-
agh. Þegar kona var myrt um há-
bjartan daginn, kyrkt og fleygt
kæruleysislega í heystakk, varð
orðrómurinn að skelfingu. Varð-
sveitir voru myndaðar í þorpunum,
lögregluliðið aukið og styrkt með
lögregluhundum og sögur um
„tunglmorðingjann", löðuðu blaða-
mennina að. Oftsinnis var Grant
stöðvaður á hjólinu sínu og spurð-
ur spjörunum úr, en hann átti öfluga
verjendur ( Aughmacloy og saga
hans um að hann hjólaði til að
þjálfa sig fyrir hnefaleikana var
alltaf studd, því nú var hann stolt
þorpsins og keppandi um meist-
aratitil Norður-írlands í létt-þunga-
vigt.
Enn einu sinni, áður en það varð
of seint, bjargaði eðlisávísunin
honum undan því, að upp kæm-
ist um atferli hans og hann yfirgaf
Aughmacloy og fór tli Belfast, þar
sem hann gekk í þjónustu fyrrver-
andi hnefaleikaþjálfara, sem ætlaði
að gera atvinnu-hnefaleikamann úr
honum. Aginn í subbulegum íþrótta-
salnum var harður. Þetta var næst-
um fangelsi og þegar blóðið tók
að ólga í æðum Grants, gat hann
ekkert annað gert en að hálfdrepa
æfingafélaga sína. Eftir að hafa
tvisvar sinnum verið dreginn ofan
af manni í hringnum, var það að-
eins meistaratitillinn, sem kom í
veg fyrir að þjálfarinn kastaði hon-
um út.
Grant vann meistaratitilinn 1945
á átjánda afmælisdegi sínum, svo
tóku þeir hann ( herþjónustuna og
hann varð ökumaður í merkjadeild
hersins. Hann vitkaðist lítið eitt
meðan á þjónustunni í Englandi
stóð, eða varð að minnsta kosti
varkárari, þegar hann fékk „til-
finninguna". Nú tók hann að drekka
í stað þess að drepa með fullu
tungli. Hann fór með flösku af
viskýi inn ( skógana, umhverfis
Aldershot, drakk hana ( einum teyg
og fylgdist með tilfinningum s(n-
um, þar til hann missti meðvitund.
Síðan staulaðist hann aftur til her-
búðanna ( morgunsárið, aðeins
hálffullnægður, en ekki hættulegur
lengur. Ef varðmaður rakst á hann,
fékk hann aðeins einn dag ( eld-
húsinu, því yfirmaður hans vildi
hafa hann góðan fram að meistara-
keppni hersins.
En flutningadeild Grants var
send til Berlínar, þegar umferða-
deilan við Rússa stóð sem hæst,
og hann varð af keppninni. ( Berlín
hafði hann ánægju af stöðugri hætt-
unni og varð jafnvel enn gætnari
og slægari. Hann drakk sig ennþá
augafullan með fullu tungli, en þess
utan var hann stöðugt að hugsa
og ráðleggja. Honum gazt vel að
öllu því, sem hann heyrði um Rúss-
ana, ruddaskap þeirra, skeytingar-
leysi gagnvart mannlegu lífi og
kænku þeirra, og ákvað að leggj-
ast á sveif með þeim. En hvernig?
Hvað gat hann fært þeim að gjöf?
Hvað langaði þá í? Það var BAOR-
meistarakeppnin, sem loks rak
endahnútinn á þetta. Fyrir tilvilj-
un fór þessi keppni fram með fullu
tungli. Grant barðist fyrir merkja-
deildina, fékk viðvörun fyrir að
halda keppinaut stnuim og slá of
neðarlega, og var rekinn úr keppn-
inni í þriðju lotu, fyrir að halda
áfram Ijótum leik. Allir áhorfend-
urnir púuðu á hann, þegar hann
yfirgaf hringinn — háværustu mót-
mælin komu frá hans eigin deild
Fimleikabúningar
- Fimleikabuxur
Skúlagötu 51 — Sími 15005.
INNOXA
Heimur fegurð-
ar í einu orði
Mest selda
steinpúðrið,
sjö fallegir litir,
Vel snyrt kona
notar INNOXA
VIKAN 39. tbl. —