Vikan - 30.11.1967, Page 11

þingishúsið. StærSarmunur er aS
þeim, en báSir mennirnir athyglis-
verðir. Sessunautur minn lætur vel
af Jónasi sem rithöfundi, einkum
bókinni um Jón kadett, og ég
nenni ekki að hafa sérstöðu f því
efni, enda hefur hann nokkuð til
sfns móls: Syndin er lævís og lipur.
Hitt finnst honum vafasamt, að
Jónasi muni aukast gamansemi við
þingmennskuna. Pól ó Hnappavöll-
um kann gamli maðurinn hins veg-
ar ekki að meta sem skyldi. — Til
hvers var hann kosinn ó þing? Ég
veit ekki, hvað réði kjöri hans f
Austur-Skaftafellssýslu forðum, en
ætla, að það sé orðið honum og
Austfirðingum vani, að hann sitji ó
þingi. Stækkun kjördæmanna hefur
ekki raskað öllum smóum hlutföll-
um.
STEINÞÓR Gestsson kemur f ótt-
ina til okkar. Hælisbræður eru far-
sælir menn, góðir heim að sækja,
þýðir f viðmóti, menntir vel, traust-
ir og vinsælir. Ég fagna því, að
Sjólfstæðisflokkurinn skuli unna
hæglótum og greindum bónda þing-
mennsku fyrir Sunnlendinga, og
ekki mun Steinþór nfðast ó neinu
því, sem honum er til trúað. Mér
féll bærilega mólflutningur hans ó
framboðsfundinum að Selfossi f
vor, þó að ekki hefði hann ó lofti
vopn í líkingu við sax Kolskeggs,
hvað þó atgeir Gunnars. Þó bar
Ingólfur Jónsson af ó þvf mólþingi.
Drjúgum hefur þeim manni farið
fram slðan ég deildl við hann og
Helga sóluga lækni f Rangórþingi.
Samt myndi Ingólfur betri sam-
göngumólaróðherra búsettur að
Kirkjubæjarklaustri en ó Hellu. Úr-
ræði gefast helzt, ef mannraunir
koma til, og ó Islandi verður hósk-
inn þvf meiri, sem lengra er ekið.
Gamli maðurinn, sem við hlið mér
situr, fæst Iftt um velþóknun mína
ó Steinþóri Gestssyni. Viðurkenn-
ingin er dræm og tvíræð, þegar
hann segir:
— Þeir sungu laglega f MA-kvart-
ettinum, Hælismenn, en faðir þeirra
var meiri fyrir sér f þjóðmólum.
Hann man þó, sem féllu í
Þama er svo Alþingishúsið! Nýja hurðin þykir
dýr, en ekki blöskrar mér, hvað hún kostar. Smið-
irnir hafa verðlagt hana með hliðsjón af því,
hversu eftirsóknarvert telst að komast inn um
þessar dyr og hreppa sæti í höllinni þráðu, en
ekki eftir uppmælingu ...
spönsku veikinni. Sjónarsviptir var
að Gesti ó Hæli f blóma aldurs og
þroska. Um slíkan mann hefði mun-
að ó Alþingi fslendinga, en hvar
myndi hann f flokki ó okkar dög-
um?
ÞRÍR öldungar þingliðsins feta sig
eftir Kirkjustræti, Gísli Guðmunds-
son, Skúli Guðmundsson og Sigur-
vin Einarsson, og hafa kannski ver-
ið að verzla f Gefjuni. Allir bera
þeir aldurinn vel nema helzt Skúli,
sem lengi hefur verið ólútur og
hokinn. Löng er þingmennska hans
og Gfsla orðin og þetta sennilega
seinasta úthaldið. Gamlir menn
gerast þaulsætnir ó alþingi, og vfst
er reynsla þeirra góð, en sérhver
Iffvænleg stofnun þarf að endur-
nýjast. Einu sinni voru Gfsli og
Skúli ungir og baróttuglaðir, boð-
uðu þjóðinni nýjan sið og spóðu
landinu aldahvörfum. Kunningi
minn man þó í fylkingarbrjósti
vaskrar hersveitar, og oft hef ég
vitað þó tala djarft og snjallt ó
mólþingum. Nú ganga þeir hægt
og virðulega af þreyttri hófsemi og
einrænni þjólfun og kasta löngum
skuggum ó gangstéttina. Sigurvin
er hóleitastur þeirra og sporléttast-
ur, raunar hægur f fasi, en spotzk-
ur ó svip, og þó mun hann ekki
orðaður við aðra hrekki en standa
f vegi fyrir Steingrfmi Hermanns-
syni og Halldóri Kristjónssyni.
Ekki skil ég flokksbræður Hall-
dórs mfns ó Kirkjubóli þarna vestur
ó fjörðum. Hann mun só íslenzkur
bóndi, sem mest hugsar stjórnmól
og ýmsar stefnur og honum gleym-
ast aldrei markmið og leiðir ung-
mennafélaga og samvinnuhreyfing-
ar, orðsnjall og skapríkur heyir
hann fræknar orustur í sókn og
vörn fyrir Framsóknarflokkinn. —
Samt velst hann ekki til þing-
mennsku, og gefur þó ekki upp
vonina. Fóir sveitamenn þola
Reykjavfkurvist honum betur, þvf
að engar freistingar glepja Hall-
dór, en hann hirðir kýr og kindur
vetur hvern ó Kirkjubóli í Bjarnar-
dal, svo að Guðmundur Ingi geti
kennt börnum. Það er sanntrúuðum
bedúína hart að lesa kóraninn og
tigna spómanninn úti [ eyðimörk-
inni ævilangt og komast þó aldrei
til Mekka.
MÁLKUNNINGI minn og sessu-
nautur færir mælskulist alþingis-
manna f tal og segist vonsvikinn.
Ég malda í móinn, en hann færist
í aukana, enda kappsamur. Dóm-
ur hans er só, að Jónas fró Hriflu,
Ólafur Thors, Haraldur Guðmunds-
son og Einar Olgeirsson hafi verið
ólfkt rökfimari og aðsópsmeiri f
ræðustóli en Eysteinn Jónsson,
Bjarni Benediktsson, Gylfi Þ. Gfsla-
son og Lúðvfk Jósepsson. Tfmarn-
ir eru breyttir. Mælska, kappgirni
og hugkvæmni gerir engan að þing-
skörungi nú ó dögum heldur samn-
ingalipurð, kjósendadekur og hvers
konar fyrirgreiðsla. Ég bendi ó, að
samt þokist í rétta ótt, hagir lands
og kjör þjóðar séu betri en óður
var, þó að misjafnt óri. Og nú eru
tölvurnar komnar til sögu. Þing-
menn eru hættir að reikna ó blaði,
hvað þó f huganum. Dæmi er sett
í býsna haglega vél, og hún skilar
ó svipstundu þeirra útkomu, er
hentar húsbónda hennar hverju
sinni. Þess vegna er mólum róðið
til lykta ó fómennum, lokuðum
fundum en ekki í sölum alþingis.
Þar vekur fótt athygli nema at-
kvæðagreiðslurnar, sem allir (slend-
ingar geta vitað fyrirfram.
Einstaklingurinn mó sfn minna en
forðum. Sæfarinn úr Vestmannaeyj-
um ætlar, að sú breyting sé var-
hugaverð f frjólsu landi og réttar-
rfki. Hann telur, að Pétri Ottesen
hafi mælzt skóst í sjónvarpsumræð-
unum fyrir kosningarnar f vor. Ég
er ó sama móli, en þó mun tvf-
sýnt, að sjónvarpið hefði orðið
Pétri til framdróttar, þegar hann
leitaði eftir fylgi Borgfirðinga og
þurfti ó þvf að halda. Aðrir eru
honum stilltari og brosmildari, og
rödd hans er sérkennilega hrjúf,
Framhald á bls. 36.
«. tbi. VIKAN 11