Vikan - 08.02.1968, Blaðsíða 37

Tín tima tinn á snnfi
Héma er oíurlítil vatnsgusa
á myllu gegn-bjór-í-landi
-manna: Bananaílutningaskip-
ið „Minden“ var á Ieið milli
Bermuda og Azoreyja. Það
var kæfandi hiti, og Harald
Sullivan frá Bremerhaven
skrælþurr í kverkunum. Þessi
20 ára skipsþjónn reyndi eftir
föngum að bjarga kverkum
sínum, og hvolfdi í sig úr 11
bjórílöskum, áður en liann
gafst upp á að bæla sig x koj-
unni og flúði út á þilfar. En
þar hafði hann litlu minna
viðþol, svo hann snaraði sér
úr yztu fötunum og stakk sér
svo í hafið.
Eg glórði ekki í, hvað ég
var að gera, fyrr en öld-
urnar luktust yf'ir höfði mér,“
sagði hann seinna. „En eng-
inn heyrði mig æpa. Skipið
hvarf út fyrir sjóndeildar-
hring.“ En hann hugsaði sér
að fljóta, meðan hann ekki
sykki. Sjórinn var hlýr, og
veðrið gott. Þarna tróð hann
marvaðann í tíu klukkustund-
ir, vonlaus og allslaus, þæfði
við dauðann. Allt í einu sá
liann skip nálgast. „Það var
„Minden“. Haralds hafði ver-
ið saknað um borð, og skips-
félagar hans gátu sér þess til,
að hann hefði lent í sjónum.
Svo það var snúið við til að
leita.
arald var alls gáður, þegar
hann var dreginn upp úr
sjónum. „Eg var svo ham-
ingjusamur, að ég flaug upp
um hálsinn á kallinum (skip-
stjóranum). Og siðan held ég
alltaí upp á 9. nóvember eins
og hinn afmælisdaginn minn.“
Fyrst í stað gat hann ekki
hugsað sér að fara aftur á sjó-
inn. En nú er hann aftur kom-
inn á skip. „Forsjónin gaf mér
axmað líf í þessu lífi, og það
er skylda mín að nota það eins
vel og kostur er á.“
Ilarald er kominn upp í bátinn til
skipsfélaga sinna. Það er hann, sem
örin veit á.
i
i
I
Harald Sullivan — fer á sjóinn
aftur.
v._____________________________________________________________________________________________________________________________________________________/
Ögn steðjar að
storkunum. Þeir þola
ekki mengan
andrúmslofts stór-
borganna þar sem
þeir dvelja á sumrin,
en þegar þeir fljúga
á veturna suður á
bóginn sækjast
svertingjar eftir þeim
í pottinn!
Ef svo fer fram sem liorfir,
líður ekki á löngu áður en
tekur fyrir barneignir í Þýzka-
landi — sé það rétt, að stork-
urinn komi með börnin.
Storkum fer nú árfækkandi
í Þýzkalandi. Ástæðan er
menning nútímans, sem stork-
urinn þolir illa. Til dæmis
þolir þessi stóri fugli illa kol-
vetni, en kolvetni er mikið í
þeirri mengun andrúmslofts,
sem fylgir nútíma borgum og
bílum. Storkurirm verður
ófleygur, ef kolvetnisinnihald
loftsins keinst upp í 0,0085 af
hundraði.
Storkurinn er farfugl, sem
fyrir veturinn á norðurslóðum
flýgur suður til heitari Landa
í Suður-Afríku. Eiimig þar er
honum hætta búinn. Svert-
ingjunum þykir hann nefni-
lega býsna góður á bragðið, og
láta einskis ófreistað til að ná
sér í stork í pott.
Það eru því tæpast undur,
þótt storkum þýzkalands liafi
fækkað úr um það bil 9000
pörum niöur í um 4800 pör.
Fer bízki bióiimi ai
fækka?
6. tw. VIKAN 37