Vikan - 10.10.1968, Qupperneq 8

ERU KOIMUR VERRIOKI
. 1 —' - " ■* n
JÁ, EN ÞAÐ ER KARLMÖNNUM AÐ KENNA
VÍSINDALEGAR PRÓFANIR Á ÖKUHÆFNI KYNJANNA LEIÐA í LJÓS, AÐ KONUR ERU BETRI
ÖKUMENN EN ALMENNT ER TALIÐ, ÞÖ LAKARI EN KARLAR. OG ÞAÐ STAFAR AF ÞVf, AÐ
KARLARNIR LEITAST VIÐ AÐ HAFA BÍLANA ÚT AF FYRIR SIG SVO KONURNAR SKORTIR
VERULEGA ÞJÁLFUN í AKSTRI.
Eru konur verri ökumenn en karlar? Þetta er síendurtekin
spurning en svarið er ekki á eina lund; það fer eftir kynferði
þess ,sem svarar. Karlmenn hnussa fyrirlitlega, þegar þeir sjá
konu undir stýri, en konurnar þybbast við að viðurkenna, að þær
séu verri ökumenn en karlarnir. Og hvaða eiginmaður akandi
konu hefur ekki heyrt konu sína segja með illgirni, þegar ein-
hver ökumaður sýnir af sér flónsku, frekju eða vítaverða fífl-
dirfsku: — Er þetta kona?
Uti um heim er farið að prófa þetla vísindalega, ef vera mætti
til að kveða niður þetta þrætuefni, karl og kona hafa yfrið nóg
yfir að rífast fyrir því. Brezki prófessorinn Ralph Norton, sem
er sérfræðingur i umferðarmálum, hefur svarað þessari spurningu
þannig: — Væri einhvers staðar til borg, þar sem eingöngu kon-
ur ækju bílum, væri þar friðsamlegasta umferð í heimi. Friðar-
spillar í umferð eru allir karlar, sem halda rétti sínum í umferð-
inni til streitu með miskunnarlausri frekju.
Þjóðverjar hafa líka gert mikið til að leysa þessa spurningu
svo ekki verið um villzt. Sagan segir, að eitt sinn hafi karl
ekið á átóbananum milli Kölnar og Frankfurt með 130 km hraða,
rétt á eftir Porsehe sportbíl, sem var á sömu ferð. Allt í einu og
fyrirvaralaust var Porschebílnum hemlað, og það var með naum-
indum að þeim sem á eftir fór tókst að forðast árekstur með
snarræði. En út úr Porschebílnum sté kona. Hún skýrði svo
frá, að allt í einu hefði mús hlaupið yfir veginn framan við bíl
hennar og varð henni svo flemt við, að hún bremsaði af öllu afli.
Annars er niðurstaða vísindanna sú, að konur séu varkárari
ökumenn en karlar. En þeim er hættara við að láta truflast við
aksturinn og hræðsla getur auðveldlega náð tökum á þeim. Þær
eiga til að steingleyma að þær eru að aka. Konur reyna mjög
sjaldan að aka undir áhrifum áfengis, og banaslys af völdum kven-
kyns ökumanna eru einkar sjaldgæf. Hins vegar gengur varkárni
þeirra stundum svo út í öfgar, að þær draga úr eðlilegum umferðar-
hraða og stífla jafnvel umferðina af eintómri aðgæzlu. Þá verða
karlkyns ökumenn argir að vanda og tauta: — Kvenmaður auðvitað!
Konur falla mun síður á ökuprófi, þar sem þær búa sig langtum
vandlegar undir próf en karlmennirnir. En þegar þær hafa fengið
ökuskírteini, gerir karlþjóðin — og þá einkum eiginmennirnir að
sögn — allt sem í hennar valdi stendur til að gera konurnar að
slæmum ökumönnum. Karlmennirnir eru nefnilega einkar íhalds-
samir á bílana og vilja sitja að þeim einir. Hins vegar sýnir reynsl-
::n, að konur, sem sjálfar eiga bíla og nota þá daglega, standa
sterkara kyninu fyililega á sporði, en þó einkum við góð skilyrði.
í þæfingi, aur og hálku eru þær ekki eins öruggar.
Að einu leyti standa allar konur körlum verr að vígi. Líkams-
starfsemi þeirra hefur ótrúlega mikil áhrif á aksturshæfnina. Sam-
8 VIICAN 40-tbl'